Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot de gezondheid van de kat. Raadpleeg uw dierenarts bij twijfel of urgente zaken.

Moderators: koekje, pearlsofpassion

Door vitess
#1678668
Vrijdagmiddag vond ik onze 17-jarige poes Loesje in de tuin en ze reageerde eigenlijk nergens meer op. Alleen het puntje van haar staart bewoog nog, haar ogen staarden met grote pupillen in het niks. Ik heb haar opgetild en naar binnen gehaald. Op tafel lag ze languit, ze leek wel in shock. Ik heb haar met een spuitje water gegeven en gelijk de dierenarts gebeld. Lopen kon ze niet meer, ze zakte door haar pootjes en ik dacht dat het al te laat was. Bij de dierenarts heeft ze onderhuids vocht gekregen, ook Metacam en er is bloed afgenomen. We namen haar weer mee naar huis en verloren haar geen minuut uit het oog. Van binnen hadden we niet veel hoop meer dat ze dit zou overleven. We bleven haar water geven en hielden haar binnen. Laat op de avond probeerde ze uit zichzelf naar de kattenbak te komen, al waggelend haalde ze dit wel maar in de kattenbak viel ze om en bleef hier liggen. De nacht is ze wel doorgekomen, maar de volgende ochtend zei ons gevoel dat het op was. Het bloedonderzoek wees uit dat er veel ontstekingscellen waren en dat de lever niet goed was. Waarschijnlijk zou ze mede door haar leeftijd en de extreme warmte dit niet meer te boven komen. De dierenarts zou komen en we namen eigenlijk al afscheid van Loesje. Ze had een temperatuur van 40.5 maar toch vond de dierenarts het nog de moeite waard om Prednison en antibiotica te geven. Zaterdagavond kwam Loesje wat meer overeind, keek iets meer rond en dronk weer uit zichzelf. Eten wilde ze nog steeds niet. Af en toe kwam ze in de benen en waggelde dan een paar meter om vervolgens weer te gaan liggen. Ook zaterdagnacht kwam ze door en toen de dierenarts gistermiddag kwam heeft ze opnieuw antibiotica gekregen. Nu had ze juist ondertemperatuur. Het is niet verder achteruit gegaan, ze krijgt nu dwangvoeding en dit blijft er in. Ze drinkt goed en heel voorzichtig loopt ze steeds een stukje verder. Wat er nou precies aan de hand is, is niet duidelijk. We hebben gemengde gevoelens, komt deze opleving door de prednison/ab? Wat is er met haar lever aan de hand? We willen haar allerlei stressvolle onderzoeken besparen, want dat zal haar zeker geen goed doen. Maar die kleine stapjes vooruit geven ook wel weer wat hoop. Iemand die dit herkent misschien of een idee heeft welke kant dit op zal gaan?
Groeten van Angel
#1678874
Ach jeetje, arme Loesje  :-*
Het eerste dat bij mij opkomt is nieren. Ik weet niet of de da daarnaar gekeken heeft? Ik heb het meegemaakt met een kat die ineens 3 dagen weg was en uiteindelijk door een stel jongetjes onder een struik gevonden werd, helemaal uitgedroogd en bijna in coma. De da heeft er liters vocht in gespoten, wij hebben uit alle macht geprobeerd om hem te laten drinken en eten maar hij wilde niet meer en is na 4 dagen toch overleden. Hij weigerde overigens ook drinken uit een spuitje, hij liet het gewoon uit z'n bek lopen. Hij had koorts en duidelijk een ontsteking maar ook duidelijk nierfalen en dat is hem uiteindelijk fataal geworden. Hij kreeg ook AB en prednison trouwens.

Ik heb er nog steeds spijt van dat ik hem niet serieus heb genomen toen hij zich verstopte om dood te gaan, en toen hij zo standvastig eten en drinken weigerde. Hij had het beter gezien dan wij en de da en ik had hem die laatste moeilijke dagen achteraf graag willen besparen. Maar ja, volgens de da moest hij gewoon kunnen herstellen, geen gezeur, en wij gingen daar in mee ipv ons eigen gevoel en dat van Pepijn te vertrouwen.
Door Borke
#1679160
Wat een moeilijk verhaal.
Zelf voel ik veel met het verhaal van Mevroi Kruim mee... 17 jaar is een hele leeftijd...
Hoe lang en hoe ver wil je gaan?

Toen de nieren van onze Franny het begaven kroop ze ook steeds meer weg. Ze was al 5 jaar nierpatient en kreeg er medicatie voor.
Ik heb haar toen meegenomen naar de DA, die heeft haar nierwaardes gecheckt en die waren heel slecht.
Zij had toen ook allerlei behandel ideeën.
Ik heb daar toen huilende uitgelegd dat ik niets meer wilde, tenzij ze kon garanderen dat Franny met 1 injectie op zou knappen en dat kon natuurlijk niet.
Waardeloos om zoiets met een waarnemer te bespreken.

Afijn om een lang verhaal kort te maken, ze is toen ingeslapen en ik ben er nog steeds blij om dat ik het gedaan heb, al mis ik haar na 2 jaar nog elke dag...
Door vitess
#1679360
Ik hoop niet dat jullie denken dat ik puur uit egoisme Loesje in leven wil houden... echt niet. Ze is 17 jaar en verdiend dat niet. Volgens de dierenarts waren haar nieren in orde, dat was het eerste wat is onderzocht omdat het vermoeden bestond dat dit de aanleiding was. Wegkruipen doet ze ook niet, ze wil juist graag bij ons liggen. Ik vind het echt heel moeilijk... tot vrijdag was ze super te pas, nog nooit geen enkele klacht gehad.
Door maddoc
#1679659
Alleen leeftijd zegt me niet zoveel als ze zoals jij zegt tot vrijdag het hartstikke goed deed zou ik het ook zeker geprobeerd hebben,
en helemaal als de nierwaardes goed zijn. Ik zou het per dag bekijken en zolang er vooruitgang te zien is verder gaan.
Succes, ik hoop voor jullie dat ze er door gaat komen.
Door Borke
#1679706
vitess schreef:Wegkruipen doet ze ook niet, ze wil juist graag bij ons liggen. Ik vind het echt heel moeilijk... tot vrijdag was ze super te pas, nog nooit geen enkele klacht gehad.
Mijn ervaring met de nu 6 katten die we door ouderdom en/of ernstige problemen hebben laten inslapen, is dat als ze echt doodziek zijn en er niets meer aan te doen is, ze niet bij je komen liggen.
Dat zijn maar 6 katten natuurlijk, maar je hoort dat toch steeds dat katten wegkruipen om te sterven.
Wegkruipen deden ze niet allemaal, maar echt uit zichzelf bij je komen liggen ook niet.
Overigens is een kat van vrienden met 17 jaar ook doodziek geweest en er met dwangvoeding en medicatie weer helemaal bovenop gekomen en iets van 23 jaar geworden.

Het is denk ik een kwestie van vertrouwen in je DA hebben (en weten of dat terecht is) en verder heel kritisch naar je kat kijken.

Sommige DA-en proberen alles (kassa) om je kat in leven te houden en dat ervaar ik vaak niet als diervriendelijk.
Bij onze eigen DA werkt het prima als ik hem vraag wat zou jij doen als het jouw kat was... dan krijg ik een eerlijk antwoord waar ik wat aan heb.

Het is moeilijk om de grenzen aan te voelen en te weten.
Vaak wachten mensen te lang met de knoop doorhakken.
Afgelopen zomer hebben we echter een doodzieke poes (vergiftiging van nieren en lever) met dwangvoeren en infuus weten te redden. Lola kon niet meer lopen en liet alles lopen en als je haar nu door de tuin ziet rennen, dan geloof je niet dat het dezelfde kat was. Lola is 8 jaar.
#1679837
Als de nieren goed zijn, ze idd opknapt en bij je gaat liggen dan zou ik zeggen, geef haar een kans. Als een kat niet meer wil laat 'ie het idd meestal wel merken.
Kruimel is met 15 nog geopereerd aan een kapotte achterpoot en ze doet het nu 5 jaar later met 3 poten nog heel redelijk qua beweging. Haar heb ik ook wel eens 3 weken dwanggevoerd toen ze een mysterieuze leverziekte had met koorts en narigheid. Maar ik kon toen goed aan haar merken dat ze nog wel wilde, alleen zo beroerd was dat ze het eten niet wegkreeg.
Door vitess
#1700514
We zijn nu bijna drie weken verder nadat ik Loesje had gevonden en ze is weer helemaal terug. Na de eerste prednison/ab en dwangvoeding leek het heel voorzichtig iets beter te gaan maar een paar dagen erna ging het alleen maar weer achteruit. We waren inmiddels zover dat we besloten om niet verder te modderen en Loesje in te laten slapen. Ik ben met haar naar de dierenarts gegaan en me al helemaal voorbereid op wat er ging komen. De dierenarts vroeg me echter of hij nog één ding mocht proberen, hij wilde haar valium geven en een ander soort Prednison. De valium moest haar eetlust opwekken om haar op die manier uit zichzelf weer te laten eten. Ik vond het best moeilijk, omdat ik helemaal voorbereid had op het afscheid. Toch hebben we dit nog geprobeerd. Meteen thuis Loesje eten gegeven en ik wist niet wat ik zag, ze at alles in één keer op. Hierna werd ze slaperig en ging in haar mand liggen. Vanaf dat moment is het eigenlijk alleen maar vooruit gegaan, haar eetlust is gebleven en ze eet nu weer alles wat ze voor die tijd ook at. Ze loopt weer buiten rond, springt weer op het aanrecht en blijft goed drinken. Haar vachtje is niet meer zo piekerig en glanst weer. Ik was wel bang voor het moment dat die laatste prednison en valium uitgewerkt zouden zijn en het weer bergafwaarts zou gaan maar voor nu ben ik eigenlijk alleen maar heel erg blij dat ze er nog is en luid spinnend weer zowat bovenop het geluid van de televisie uitkomt....
Door Borke
#1700896
Valium hebben wij vorige jaar ook gegeven aan Lola om haar eetlust op te wekken en wat te kalmeren toen ze erg van slag was met neurologische problemen en daardoor tijdelijk nauwelijks kon lopen en ook ernstige nierproblemen had (Lola was toen 7 en inmiddels 8 en het gaat goed met haar).

Goede DA heb je en heerlijk dat het zo gelopen is  :biggrin2:
 Terug naar “Vragen en Problemen gezondheid”

Barfplaats wordt gesponsord door