Misschien hoort dit topic in de bar thuis omdat het niet zozeer over problemen met Kojak zijn gezondheid gaat, maar over een enorme overwinning !
Kojak kreeg epilepsie nadat wij hem hadden gevaccineerd tegen Weil. Het begon met 2 aanvallen op een dag, maar het werd al snel erger.
Het vervolg :
Ik zal nooit meer vergeten de eerste keer dat ik de aanval zag. Dit was zijn 2e aanval, `s morgens had hij ook al een aanval gehad maar toen was ik niet thuis, gelukkig was hij toen niet alleen. Hij kwam uiteindelijk weer bij, stond op, en was een heel andere hond geworden.
Hij keek uit zijn ogen als een wilde hond die we in huis hadden opgesloten. Hij herkende me niet en was bang, begon enorm naar me te grommen.
Ik ben rustig tegen hem gaan praten, op mijn hurken gaan zitten en mijn hand uitgestoken. Het leek wel uren te duren.
Toch had hij de neiging naar me toe te komen, heel voorzichtig kwam hij al grommend dichterbij. Hij rook aan m`n hand, en ineens was hij er weer.
Hij herkende me weer, likte m`n hele gezicht onder en we hebben de hele avond geknuffeld. Wat moet hij toch hebben gedacht ?
Gelukkig is deze reactie eenmalig geweest. De aanvallen daarna herkende hij ons, maar nog duurde het erg lang voordat hij weer helemaal zichzelf was.
Ruim 2 jaar geleden had ik niet verwacht dat Ko er nu nog zou zijn. De aanvallen werden steeds erger, er kwamen er steeds meer, en de herstelperiode duurde steeds langer. Hij werd dan heel erg hyper en viel uit naar alles wat hem niet zinde. Wandelen was een ramp, hij zat totaal niet lekker in zijn vel.
In deze periode kreeg hij al medicatie omdat het zonder medicatie niet meer te doen was.
Via Barfplaats hebben we Kojak Reiki op afstand gegeven, elke keer nadat hij een aanval kreeg, kreeg hij een behandeling. Wat sloeg dat ongelofelijk goed aan ! Ik was sceptisch, maar we gingen het toch proberen want zowel Kojak als ik trokken het niet langer op deze manier. De rust in zijn koppie was spoorloos.
Toen de behandeling begon, viel Kojak als een blok in slaap en de dag erna heeft hij de hele dag geslapen. Wat hadden wij dit nodig !
Daarna kreeg hij na elke aanval een behandeling. De herstelperiode was veel minder heftig, in plaats van het hyper gedrag nam hij zijn rust die hij op die momenten heel hard nodig had ! Een hele grote stap in de goede richting !
Het ging langzaam aan steeds beter, totdat er een moment kwam waarop de aanvallen minder werden. De tussenposes werden langer.
Ik wist voor mijzelf dat de Weil vaccinatie de boosdoener is geweest, maar je mag niet ergens naar wijzen totdat je het echt zeker weet. En zo`n vaccinatie is niet te bewijzen dus word dat snel in de doofpot gestopt. Uiteindelijk ga je dan weer aan jezelf twijfelen ; was het dan toch toevallig ?
Een jaar na de vaccinatie wist ik zeker dat dit de boosdoener was geweest, de aanvallen waren afgenomen, de tussenposes werden langer, en een jaar na de vaccinatie waren de aanvallen voorbij. Kojak heeft sindsdien geen aanval meer gehad. Hij heeft nog een jaar op de phenobarbital gestaan. En sinda januari zijn we langzaam gaan afbouwen. Het was erg spannend, maar Ko heeft eergisteren zijn laatste halve tabletje gehad.
En ik ga er vanuit dat er voorlopig geen aanvallen komen. Ik heb nu eindelijk mijn hond weer terug !
Ik ben zo ongelofelijk blij en zo verschrikkelijk trots op mijn sterkte vent ! Dit had ik nooit verwacht !
Ik heb hier van geleerd te vertrouwen op mijn gevoel en mijn gevoel zegt dat het voorbij is ! ik ga niet meer angstig afwachten of er misschien..... ik ga gewoon enorm genieten van mijn kanjer ! Ik merk ook al weer hele positieve veranderingen in zijn gedrag naar gelang wij zijn gaan afbouwen met de medicatie. Ik ben zo ongelofelijk blij !!
hij vond t heerlijk !
