Hier is het bij Tanja dat ze sinds ze vers krijgt goede ontlasting heeft, niet meer overgeeft en haar gebit beter is geworden.
Bij Kyra dat ze sinds ze vers krijgt staat te popelen om het eten en geen 2 seconden wacht voordat ze de eerste hap neemt, voorheen bleef ze nog net zo lief op de bank liggen als ik br*kken in haar bak mikte.
Bij Duster is het dat hij van een super schrokker naar een super rustige eter is veranderd. En daar sta ik nog steeds van versteld, de rest geloof ik wel omdat ik er van overtuigd ben dat het gewoon lekkerder en beter is dan br*k.
Vandaag ook weer. Lamsrib met haaspellures.
Hij at weer super rustig, ik had Kyra even geholpen (met ribben vind ze dat soms wel prettig) en Duster was nog niet klaar
te bedenken dat Kyra al een hele rustige eter is.Ik besloot om hem ook even te helpen. Eerst de ribben onder de kraan gehouden (waren nog een beetje bevroren
) en toen helpen (hij eet in de bench). Super super rustig, ik zou bijna zeggen dat hij weinig trek had en het maar at omdat ik er bij zat.Op een gegeven moment scheurt hij er een stukje vanaf, het was niet heel groot maar kraakte het toch een aantal keer....hij bleef 'kraken' maar het was niet echt kraken wat ik hoorde en hij deed een beetje vreemd. Ik wilde even afwachten voordat ik zou ingrijpen, als hij het zelf op kan lossen mag hij het zelf oplossen.
Maar het leek alsof het stukje 'vast' zat, hij er niet op kon kauwen maar ook niet met zijn tong naar voren kon duwen en afslikken ook geen optie was. Toen hij het wat moeilijk kreeg zei ik tegen hem; 'kom hier' en ik rijk met mijn handen naar zijn mond om het stukje daar te zoeken en los te trekken. Hij draaide zijn kop verder mijn kant op en deed gelijk zijn mond verder open en liet mij het stukje lostrekken.
Ik vond dit toch wel zo bijzonder! Een hond waarbij ik voorheen uit moest kijken dat hij mijn vingers niet mee opat, leek in de gaten te hebben dat ik hem iets uit zijn mond wilde trekken en dat maar al te graag liet gebeuren. Hij snapte/begreep me gewoon! Kyra snapt/begrijpt mij wel als ik iets tegen haar zeg (tenminste zo lijkt het), maar Duster...die heeft me nooit zo goed begrepen...
Dit is overigens de eerste keer dat ik heb moeten ingrijpen omdat het even niet helemaal goed gaat en ik ben niet eens zo diep hoeven gaan met mijn hand, misschien dat ik met de helft van mijn hand in zijn mond ben gegaan om het stukje te zoeken en los te trekken.
