En ik voel me zo schuldig ;-((((
Ik dacht dat ons meiske last had van artrose omdat zeveel moeizamer aan het lopen was, vooral direct na het opstaan.
Atjo heeft haar 's binnstebuiten gekeerd en gezegd dat ze verdomd soepel is voor een 13 jarige en dat hij geen (merkbare) artrose vond. Nou zou je denken dat dat het goede nieuws is... maar hij vond idd ook dat ze moeizaam liep, wat mankte.
Hij heeft haar verder volledig onderzocht en verklaard "zo gezond als een vis".
Maar, hij dacht aan een mogelijk ontstekeningsbeeld en wilde nog wat dingen uitsluiten, dus bloedonderzoek gedaan naar wat dingen, zoals lever, nieren e.d. om daarna te verklaren: "zo gezond als een vis"; elke waarde volstrekt binnen de normen en dus ook hier niets wat het lopen verklaarde.
Eindconclusie: ze heeft een soort, noem het "spierpijn".. we hebben haar wat wandelen betreft overvraagd waarschijnlijk. Zonder dat ze het liet merken was het teveel voor haar... nu kan ze niet anders meer dan het laten merken ;-(
Ze gaat dus minder wandelen. Ze gaat NIET op rust, maar niet meer zo lang mee wandelen. Vooral niet rustig houden, maar gedoseerder.
En dat vind ik dus het ergste... dat ik het niet heb gezien dat het voor haar teveel was. Ze is zo blij als ze haar rondje in de natuur loopt dat van 'overvragen' niets te merken is/was.
Ze krijgt weer Primeval Gelatinaat, Doils Senior en een homeopatische pijnstiller om van de "spierpijn" af te komen.
Maar, al baal ik, ik ben ook heel blij; alle bloedwaardes zijn goed, de resultaten van het lichamelijke onderozek waren prima: ons meiske is dus een heel gezond ouwetje.
Suzanne