Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot de gezondheid. Raadpleeg uw dierenarts bij twijfel of urgente zaken.

Moderator: Lizzy

#1509582
Honingzalf heeft, voor mij dan, zeker voordelen tov van honing. Ten eerste heb je honing nodig met een constant hoog enzymgehalte. In consumentenhoning zitten lang niet altijd stabiel hoge hoeveelheden enzymen, omdat het daar om de smaak gaat en niet om de wondgenezing. Het zijn de honingenzymen die zorgen voor een antibacteriele werking en een gunstig wondkilimaat. Daarnaast is consumentenhoning plakkerig en trekt het, met name in de zomer, ongedierte aan. En honden vinden het lekker, waardoor ze (ik heb het hier eens geprobeerd) het er binnen mum van tijd af hebben gesmikeld. En aan honingzalf, ik ken alleen Vetramil, zitten vaak nog andere ingredienten toegevoegd die wondhelend werken. In het geval van Vetramil etherische olien en Cardiospermum. Die olien werken op de huid en maken de zalf bitter, het Cardiospermum gaat ontstekingen en jeuk tegen. Last but nog least vind ik honingzalf makkelijker smeren, het is lang niet zo plakkerig en veel hanteerbaarder. Dat zijn dus mijn eigen redenen om een zalf te verkiezen boven pure honing, al zal pure honing gerust wel werken.
#1509601
Hm. Dat zou je denk ik op moeten vragen bij de fabrikant. Wat ik wel weet is dat de meeste honingzalven gemaakt worden van honing die onder gecontroleerde omstandigheden (dus in kassen) wordt geproduceerd. Dan weet je wat voor bloemen de bijtjes eten en hou je de honing constant. Dat is anders met vrije bijen...die kunnen hier wat knabbelen, daar wat knagen; maar dan weet je nooit precies waar ze mee terugkomen. Zeg maar. Ik zal vandeweek eens kijken of ik erachter kan komen! (ik werk bij de groothandel in oa Vetramil).
#1509637
Ik ben benieuwd Geer. Hier in de regio wordt veel honing gekweekt (zeg je dat zo?). Dat zijn vrije bijen, die niet worden bijgevoerd. Wij krijgen die biologische honing en die kan ik dus gaan gebruiken. Mijn honingzalf is bijna op, vandaar de vraag. Ik las ergens dat er ongeveer 3% enzymen zit in biologische honing.
#1509706
Rauwe honing is al eeuwenlang een paardenmiddel voor behandelingen tegen mok- en rotstraal. Klodders onbewerkte rauwe honing erop en inzwachtelen, succes verzekerd. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat de enzymenwerking niet méér gegarandeerd is dan in bv. honingzalf. Op het moment dat die enzymen actief worden op een wond, is het in staat zich in grote aantallen te vermenigvuldigen, dus die enzymenwerking uit een onbewerkte rauwe honing rechtstreeks van een imker vandaan of bv. Manuka honing zal altijd blijven bestaan. Ik gebruik voor mijn honden de honingzalf op vlakken waar ze bij kunnen.
#1509760
de beste honing (in mijn opinie is de manuka bush honey) hier kan je meer over lezen op dit site Manuka bush is ook bekend als tea tree, de honing die van dit bos wordt gemaakt heeft mits het een active honing is een hoge genezende werking. Lees maar wat op het net er over. Het is natuurlijk zo dat honden het kan aflikken als ze de kans krijg. maar je kan iets aan preventie doen. ik vindt persoonlijk dat de honing zelf sneller en meer effectief is dan wat voor zalf ik dan ook heb geprobeerd op wondjes, ontstoken wondjes en vooral kloven waar ik afgelopen winter mee geplaagd werd, het is wel zo dat ik het altijd moet inpakken omdat het anders een gruwelijke plakzoor veroorzaakt, maar het werkt wel erg goed, vooral dan manuka bush honey.


http://bio.waikato.ac.nz/honey/special.shtml
#1509795
Ik gebruik ook Manuka honing bij bv keelpijn Deze is voorzien van een UMF cijfer (Unique Manuka Factor) Is de UMF boven de 12 dan is de honing pas geschikt voor wonden omdat er dan genoeg enzymen in zitten die wondgenezend zijn . Schrik niet van de prijs van deze honing . Een tube Vetramil is goedkoper en vind ik persoonlijk een bredere werking hebben en daarnaast stilt het ook de jeuk.
#1510312
SandraH schreef: Rauwe honing is al eeuwenlang een paardenmiddel voor behandelingen tegen mok- en rotstraal. Klodders onbewerkte rauwe honing erop en inzwachtelen, succes verzekerd. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat de enzymenwerking niet méér gegarandeerd is dan in bv. honingzalf. Op het moment dat die enzymen actief worden op een wond, is het in staat zich in grote aantallen te vermenigvuldigen, dus die enzymenwerking uit een onbewerkte rauwe honing rechtstreeks van een imker vandaan of bv. Manuka honing zal altijd blijven bestaan. Ik gebruik voor mijn honden de honingzalf op vlakken waar ze bij kunnen.
Interessant SandraH.

Wat ik me ook afvraag is hoeveel enzymen er meer kunnen zitten in een zalf die voor een groot deel bestaat uit andere componenten, tov pure rauwe honing?
#1510506
Esther Q schreef: Interessant SandraH.

Wat ik me ook afvraag is hoeveel enzymen er meer kunnen zitten in een zalf die voor een groot deel bestaat uit andere componenten, tov pure rauwe honing?
Er zit volgens mijn dierenarts zeker groot verschil in (hij is rauwe honingfanaat en adviseert dat aan elke paardenliefhebber die zijn klant is), maar dat ligt dan aan de fabrikant. Zo is hij overgestapt naar de Dermiel wondzalf/spray, omdat daar meer honing in verwerkt zou zitten t.o.v. een ander bekend merk. De rauwe honing op zich is antibacterieel, vreet dood weefsel weg en is in staat half afgestorven weefsel te herstellen tot nieuwe huid met weinig littekenweefsel. De waarde van de andere toevoegingen zijn leuk, maar naar mijn mening niet essentieel. Want wat ik lees uit de functie van rauwe honing in deze toepassing kan de enzymenwerking dit zelf al bereiken, zoals dat al van oudsher het geval is. Ik ben een rauwe honingfanaat, niet alleen voor de honden maar ook voor mezelf. Helaas zijn mijn honden stapelgek op honing, dus rauw en onbedekt op een wond zetten waar ze makkelijk bij kunnen, is onbegonnen werk.

Misschien vind je dit interessant om door te lezen:

Verschillende honingstudies op open wonden op zowel mensen als dieren toegepast
Laatst gewijzigd door dogsunlimited op zo 07 feb 2010, 13:19, 1 keer totaal gewijzigd.
#1512887
Nou, ik heb het nagevraagd bij een biologe. Hier de antwoorden!


Over het enzymgehalte: 

Het enzymgehalte wordt uitgedrukt als "waterstofperoxidegetal", je meet dan
de hoeveelheid waterstofperoxide die wordt geproduceerd per gram honing. Het
gemiddelde waterstofperoxidegetal van consumentenhoning is 5, die van
vetramilhoning gemiddeld >25, dat is een groot verschil. Het is lang niet
altijd zo dat koud-geslingerde honing een hoog peroxidegetal heeft, het
hangt namelijk in grote mate af van de samenstelling van de planten (nectar)
hoe hoog het enzymgehalte is.




“Er zit volgens mijn dierenarts zeker groot verschil in tussen rauwe honing
en honingzalf (hij is een honingfanaat en adviseert dat aan elke
paardenliefhebber die zijn klant is), maar dat ligt dan aan de fabrikant. Zo
is hij overgestapt naar de Dermiel wondzalf/spray, omdat daar meer honing in
verwerkt zou zitten t.o.v. een ander bekend merk.

In dermiel en vetramil zit evenveel honing, namelijk 20%. Uit ons onderzoek
blijkt dat met name bij wondinfecties 20% even goed werkt als 100%. Bij 100%
honing is het risico op bijwerkingen (pijn, prikken) ook groter.




“Rauwe honing is al eeuwenlang een paardenmiddel voor
behandelingen tegen mok- en rotstraal. Klodders onbewerkte rauwe honing erop
en inzwachtelen, succes verzekerd. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen
dat de enzymenwerking niet méér gegarandeerd is dan in bv. honingzalf. Op
het moment dat die enzymen actief worden op een wond, is het in staat zich
in grote aantallen te vermenigvuldigen, dus die enzymenwerking uit een
onbewerkte rauwe honing rechtstreeks van een imker vandaan of bv. Manuka
honing zal altijd blijven bestaan.”


Zie andere antwoord. Bovendien zitten er in vetramil extra stoffen (de
etherische oliën) die de wondheling bevorderen. Ik zou zelf geen pure honing
op mok smeren, eerlijk gezegd. Dan verweekt het helemaal. Juist de wat
vettere zalf is meer geschikt.



“Wat ik me ook afvraag is hoeveel enzymen er meer kunnen zitten
in een zalf die voor een groot deel bestaat uit andere componenten, tov pure
rauwe honing?”

Per saldo zit er minder enzym in een zalf die voor 20% uit honing bestaat,
in vergelijking met pure honing. Maar, zoals gezegd, is er heel veel honing
met nauwelijks enzymwerking. En werkt 20% honing even effectief als 100%,
zolang het enzymgehalte in je uitgangshoning maar hoog genoeg is.



Dawassem!
#1512957
Hartelijk dank, Geer!

Voor wat betreft de Dermiel versus Vetramil zal waarschijnlijk een ander belang een grotere rol gespeeld hebben.

Ik kan niet voor 100% achter de visie van de uitleg van deze biologe staan. Er zijn teveel contra's die iets anders vertellen en laten zien....en dat al jarenlang volhouden. ;)

Ik verwijs nog even naar de link:

Risks and Adverse effects

No adverse effects have been noted in any of the studies in which honey has been applied topically to experimental wounds on animals (12, 24, 26, 51, 53, 54).
These studies have included histological examination of treated tissues (12, 24, 26, 52). Honey has been used topically on wounds over thousands of years also without gaining any reputation for adverse effects. The many reports published in more recent times on its clinical usage on open wounds mention no more than a transient stinging sensation in some patients (9, 21), other than in 2 cases where the pain persisted for 15 minutes (8) and in 2 cases where the pain was such that the application of honey could not be tolerated (8, 9).
There was reported a transient stinging sensation and redness of the eye soon after putting honey in the eye, but never enough to stop the treatment in the 102 cases in a trial of honey for ophthalmological use (55). Generally the topical application of honey on open wounds is reported to be soo thing (15), to relieve pain (15), be non-irritating (17, 19, 21), cause no pain on dressing (45), and give no secondary reactions (9).
Allergy to honey is rare (56), but there could be an allergic reaction to either the pollen or the bee proteins in honey (57, 58). In reports of clinical studies where honey was applied to open wounds of a total of 125 patients it was stated that there were no allergic or adverse reactions (7, 13, 16, 23). However, an occurrence of a minor haemorrhage soon after application of honey has been mentioned in reference to an unrecorded case (10). Reference has been made to dehydration of tissues if too much honey is applied to a wound, but it has been stated that the hydration of the tissues is easily restored by saline packs (19, 22). Because honey contains up to 40% glucose there is a theoretical risk of it adversely elevating the blood glucose level of diabetics when applied topically on a large open wound.
Honey sometimes contains spores of clostridia, which poses a small risk of wound botulism. However, in none of the many reports published on the clinical usage of honey on open wounds was the honey that was used sterilised, yet there are no reports of any type of infection resulting from the application of honey to wounds.
If spores germinated, any vegetative cells of clostridia, being obligate anaerobes, would be unlikely to survive in the presence of the hydrogen peroxide that is generated in diluted honey. But the use of honey as a wound dressing has been argued against, however, on the grounds that the risk of it possibly causing wound botulism is unacceptable (59). This objection can be overcome by the use of honey that has been treated by gamma-irradiation, which kills clostridial spores in honey (60, 61) without loss of any of the antibacterial activity (60).
The problem of attraction of flies and ants to honey dressings (62, 63), not commonly noted, can be overcome by using effective secondary dressings so that the honey is prevented from leaking out or being exposed to insects.

Maar wie weet....koop ik ooit nog eens een emmertje Vetramil bij je.... ;)
 Terug naar “Vragen en Problemen over gezondheid”

Barfplaats wordt gesponsord door