Ik heb mijn probleem al op een ander forum voorgelegd en daar werd me verteld dat ik hier misschien nuttige info weg kon halen, dus vandaar dat ik het ook aan jullie wil voorleggen.
3 maanden geleden hebben we Rosa uit het asiel gehaald. Rosa heeft een geschatte leeftijd van 3,5 en is het asiel binnengekomen als zwervertje na een aanrijding. Vanaf de eerste dag dat ze bij ons was was ze erg benauwd en ze nieste ook heel veel. Na contact met het asiel kregen we te horen dat ze niet benauwd was maar dat ze alleen een bijgeluid produceerde bij het ademen. Voor het niezen zijn we bij de asieldierenarts geweest die een kuur tegen niesziekte heeft meegegeven. Omdat het niezen maar niet overging zijn we naar een paar weken naar onze eigen dierenarts gegaan die constateerde dat ze wel degelijk benauwd was. Onze dierenarts dacht dat het misschien een zwelling in haar neus kon zijn (poliep of tumor) dus ze heeft hier prednison voor meegekregen (om te kijken of dit aan zou slaan). Het was de bedoeling dat ze zou afbouwen van 1 pil per dag naar een halve pil om de dag. Eerst leek het te werken maar zodra ik van 1 pil per dag naar 1 pil om de dag ging, ging het weer helemaal mis. Ook begon ze sinds de prednison naar me te slaan als ik aan haar heupen zat, terwijl ze dat nog nooit had gedaan. En ze ging opeens met haar staart spelen, ik vond het eerst maar verstrooid gedrag. Veel later viel me pas op dat ze een spastisch trekje in haar staart heeft. Het is een hele ongecontroleerde beweging waar ze zelf soms ook verbaasd naar zit te kijken.
Omdat de prednison niet meer aansloeg ben ik terug gegaan naar de dierenarts. Die zei dat ik dan maar op die veel hogere dosis van 1 pil per dag moest blijven. Ze heeft ook naar haar heupen gekeken en daar was niks mis mee. Omdat Rosa op dat moment ook behoorlijk benauwd was door de stress heeft de da haar ook een prednisoninjectie gegeven, en ik moest zelf weer verder gaan met de pillen. Toen ik thuiskwam had ik niet het idee dat die injectie geholpen had en ook na een paar dagen pillen zag ik nog geen verbetering. Daarom heb ik besloten dat ik helemaal van de prednison al wilde, zeker omdat het rotspul met ernstige bijwerkingen is. Dus heel langzaam afgebouwd en ze is er nu vanaf.
Omdat ik niet het idee had dat ik op deze manier verder zou komen ben ik naar een aantal specialisten gaan mailen om te kijken wat die ervan dachten. Van twee specialisten heb ik mail terug gekregen. Ze dachten beide dat het sowieso geen schade was wat ze van de aanrijding heeft overgehouden en ook dachten ze allebei niet aan een tumor, omdat ze daar te jong voor is. De ene dacht dat het waarschijnlijk astma zou zijn en de ander dacht aan een schimmel/virus/bacterie in haar neus.
Op een gegeven moment ging ze een soort van kokhalzen. Ik dacht dat ze ging overgeven maar er kwam niks uit, behalve vreemde geluiden. En ik hoorde aan haar ademhaling dat ze steeds benauwder werd. Dit duurde een minuut ofzo en was toen weer over. (dit is later nog een aantal keer gebeurd) Diezelfde avond had ze een moment dat ze heel even compleet verstijfde, ik had het idee dat ze zo dood neer zou vallen. Hierdoor vroeg ik me af of het niet iets met haar hart zou kunnen zijn, zo kom ik bij HCM. Ook had ik het idee dat ze was afgevallen en ze ging ook inderdaad opeens minder naar de kattenbak. Een paar dagen later wilde ze opeens helemaal niks meer eten. Gelukkig wilde ze een dag later al wel weer een klein beetje eten, dus ik ben haar gaan volstoppen met alles wat ze maar lekker vind om te zorgen dat ze maar genoeg binnenkreeg. Na een paar dagen goed verwennen ging ze eindelijk weer regelmatig naar de kattenbak. Wel minder dan eerst maar in ieder geval weer dagelijks. Nu valt het me de laatste dagen op dat ze moeite lijkt te hebben om naar de kattenbak te gaan. Als ze erop zit hoor je haar soms heel benauwd worden en ze loopt er ook vaak heen om dan toch maar niet erop te gaan.
Ik weet dat het een heel erg lang verhaal is, maar ik wil het gewoon zo gedetailleerd mogelijk vertellen. Ik vroeg me af of er mensen zijn met een kat met HCM die hier dingen in herkennen.
Of als iemand een idee heeft wat het anders zou kunnen zijn hoor ik het natuurlijk ook graag.
Ik denk dat het HCM zou kunnen zijn omdat ze dus heel benauwd is, minder is gaan eten, oja, en ik zie haar steeds vaker door haar bek ademen. Ook heb ik gelezen dat het aangeboren is en vaak zichtbaar word bij katten van een jaar of 2/3. En dat er door een slechte doorbloeding uiteindelijk koude/verlamde achterpoten kunnen onstaan, ik vroeg me af of die slechte doorbloeding ook kan zorgen voor die spastische staart, het niet aan haar heupen mogen zitten en het moeite hebben met poepen/plassen? (omdat dat allemaal 'achter' zit) En prednison kan HCM bevorderen, sinds de prednison heeft ze die problemen met heupen/staart opeens.
Ik weet dat ik een echo zou moeten laten maken om zeker te weten of het echt HCM is, maar omdat ik al zoveel verschillende dingen voorbij heb horen komen (tumor, astma, schimmel, HCM) wil ik graag eerst horen hoe andere mensen er over denken. Iedereen zegt dat het iets anders is. (anders kan ik alles wel laten onderzoeken zonder misschien ook maar een steek verder te komen) En ik heb gelezen dat stress bij HCMkatten al kan zorgen voor een hartaanval, alleen de straat oversteken zorgt al voor zoveel stress dat mevrouw haar mand onder poept en plast, en dan hebben we de autorit naar de specialist nog niet eens gehad. Dus ik durf het niet echt aan.
Verbeeld ik me nou dat ze afvalt of ziet hij het gewoon niet? ??? Krijg ik inderdaad meppen van haar omdat ik teveel aan haar pluk zoals hij denkt, of komt het omdat ze ergens last van heeft zoals ik denk? 
