. Ik had nog neoplasenen in huis, waar ik begin dit jaar een bultje aan de binnenkant van haar oor mee heb behandelt, en dat van de ene op de andere dag verdwenen was als sneeuw voor de zon 
Dus vorig weekend het bultje tussen haar tenen ook hier mee behandelt, en het leek er de eerste paar dagen goed uit te zien. Bultje slonk, de wond zag er wat geirriteerd uit, maar het leek de goede kant op te gaan. Tot ik haar afgelopen woensdag de wond aan het schoonmaken was en er een heel stuk vel/huid los kwam. Natuurlijk paniek, en ik heb Tannetje gebeld waar ik gelijk de volgende ochtend terecht kon.
De tumor is zich waarschijnlijk aan het uitbreiden richting nagel, pezen en spieren. De plek waar de huid los is gekomen, is nu een oppervlakkige wond, die ik behandel met honingzalf.
Nu is het natuurlijk de vraag of de wond nog dichtgaat
, en niet verder gaat uitbreiden, zoniet dan moet ik knopen door gaan hakken 
Ik laat het zoveel mogelijk open zodat er lucht bij kan in de hoop dat er zich nog korstvorming gaat komen. Als ik er niet bij kan zijn laat ik haar een schoentje aan zodat ze er niet aan kan zitten.
Ze loopt er goed mee en lijkt er geen last van te hebben. Maar o jee, wat komt het moment van afscheid nemen van deze oude dame (12.5 jaar) nu in 1 keer dichtbij
Haar oude lijf is wel aan het werk, want ook de megatumor die ze op haar schouderblad heeft (al 5 jaar en 4 jaar geleden na verschillende biopten en onderzoeken aan is geopereerd) begint te groeien
Er is geen weg meer terug, dat weet ik want genezen doet ze niet meer. Het moment lijkt als een soort zwaard van Damocles boven mijn hoofd te hangen
