[Butch]

Sinds anderhalf jaar, dus vanaf dat mijn hond een pup is, krijgt hij Barf. Dat ging altijd geweldig, hij at alles met smaak op en luste alles. Tot hij een maand of negen was en ineens geen haas en fazant meer wilde. Gaf niet want ik voerde genoeg verschillende beesten dat hij die wel kon missen.
Het was dus verder geen probleem, hij vond alles heerlijk, totdat hij sinds een paar weken gaat lopen miepen.
Verse zalmkoppen van de visboer, konijn, parelhoen, herteribben, eend, maar ook zijn groente, hij eet het niet meer.
Normaal gesproken eet hij achter in de garage en als hij het op had kwam hij me altijd even halen, dan liep ik mee en was alles op, dan dweilde ik en was het weer klaar. Nu komt hij me halen maar heeft hij het alleen op de grond gegooid en niets gegeten. Als ik het dan af wil pakken gaat hij grommen, ook iets wat hij vroeger nooit deed, maar hij wil gewoon niet dat ik het afpak, probeert dan weer te bijten in zijn eten, maar eet niks op. Dan loop ik dus weg, hij achter me aan en doe ik de tussendeur dicht en laat hem er niet meer bij, dan kan ik het dus weghalen. Ik heb al een paar keer geprobeerd om het dan de volgende maaltijd weer aan te bieden, maar hij blijft het echt dagenlang weigeren, net zolang tot ik het maar weggooi omdat het gewoon echt goor wordt.

Zijn pens, orgaan en vlees (paard, rund, kalkoen, lam, geit, etc.) eet hij wel gewoon, maar zijn groente sinds een paar dagen ook niet meer. Het eitje vist hij er wel weer tussenuit.
Verder is hij heel levendig, niet ziek, ziet er vrolijk uit, niets aan de hand. Wel af en toe wat puberstreken, weglopen en zo, maar dit lijkt echt geen puberstreek: het lijkt echt alsof hij zijn botvlees niet meer lust. Als het pubergedrag zou zijn zou hij toch ook af en toe zijn kipkarkas of vlees etc. weigeren?
Hij kijkt ook echt alsof hij wel wil eten, probeert het ook wel, maar met hele lange tanden.
Weet iemand wat ik moet doen?? Ik zit er al aan te denken om maar carnibest te gaan geven of zo.
Kan het zijn dat het te lang in de vriezer zat (plm 3 maanden) of dat het vlees niet goed was toen ik het kocht (al zag het er prima uit en stonk het niet)?
Ik weet het niet meer. 

[May Linn]

Dit klinkt een beetje als mijn jonge hond, die alles bijna at en begon met zalmkop te laten staan en daarna nog meer dingen.
Totdat alleen de dingen overbleven waar ze geen moeitte voor hoefte te doen (pens/vlees/ei enzo)
Ik ben nu nog beetje in strijd met haar, maar gaat wel beter na paar dagen vasten en het even aanbieden in wat kleinere stukken.
Kan je dus niet echt advies geven waarvan ik zeker weet dat het werkt.
Maar ik zou het even proberen, bv wat kippennekjes ofzo, die zijn niet zo groot. Miss eet hij die wel en dan weer steeds groter aanbieden.
Ik zou hem ook gaan voeren uit de hand, zodat hij ook afleert om te grommen als jij erbij komt.
Jij en je hand, gaan dan juist betekenen meer voer, waardoor grommen waarschijnlijk vanzelf stopt.

[Butch]

Ja, dat voeren uit de hand heb ik ook al geprobeerd. Dan voerde ik kleine parelhoenvleugeltjes, dat pakte hij keurig aan, kauwde een keer en gooide het op de grond. Totdat ik het idee kreeg dat hij alleen nog maar wilde eten/ spelen met zijn eten, als ik erbij was en hem aanmoediging (lees:aandacht) gaf. Als ik hem geen aandacht gaf dan at hij gewoon niet. Behalve de dingen die hij wel lekker vind. twee kippenkarkassen heeft hij in 2 minuten op, die vind hij wel lekker, daar heeft hij ook totaal geen moeite mee om te kauwen.

[Juul]

Als ie alleen zijn vleesbot niet meer eet, zou ik even laten kijken of er niets met zijn tanden en/of slokdarm is.

[May Linn]

Tja dan zou ik toch denken dat ie alleen dat eet wat hij lekker vindt.
Alleen hoe krijg je hem dan aan het eten vraag ik me af. Omdat je al geprobeert hebt hem een paar dagen te laten vasten en steeds hetzelfde te geven.
En als je het eten vast houdt, eet hij er dan wel stukken vanaf?

[Mevroi Kruim]

Voren uit de hand vind ik zelf een slecht idee, zeker als het gaat om een vorm van 'aandachttrekken' van de hond.
Er zijn een aantal mogelijke redenen. Ik zou zeker als eerste naar z'n gebit laten kijken en idd ook verdere gezondheid. Is hij gezond dan zou ik gokken op a. klaar met groeien en dus minder honger en b. leuke manier om aandacht te krijgen.
In dat geval zou ik 'm mooi in z'n sop gaar laten koken. Hij kan 5 minuten tijd krijgen om aan z'n eten te beginnen, niet, dan eten weg en klaar en van mij kreeg Kátur in dat geval de volgende maaltijd ook niks (en Tara wel  ). Ik bleef er zeker niet bij, ook dat is aandacht. Gaan grommen over z'n eten en dan eens kijken wat het effect is is echt pubergedrag en daar zou ik ook niet op ingaan. Hond verwijderen en vervolgens eten verwijderen. Desnoods een sleeplijnte er aan laten dan kun je hem zonder strijd afvoeren.
Een hond kan gerust een week zonder eten zonder dat hij daar ernstig nadeel van ondervindt dus ik zou ook niet onder de indruk zijn van een of twee dagen de prak laten staan. Niet eten = geen honger = geen eten nodig wat mij betreft.

[Butch]

Ja, daar was ik al bang voor, dat het gewoon pubergedrag is. Zijn gebit is perfect in orde, hij eet ook zijn kippenkarkasjes gewoon met smaak op en laatst kreeg hij herteribben en daar heeft hij met veel smaak van zitten eten, tot de helft. Toen was het over.
Ik ga ook niet de strijd aan hoor, met dat eten afpakken. Als ik me omdraai en net doe alsof ik met iets anders bezig ben laat hij het op de grond liggen en dan kan ik het vaak al pakken. Hij gromt ook niet altijd trouwens, vaak kan ik er ook gewoon bij zitten en er aan komen.

Hoe lang kan ik hem hetzelfde eten aanbieden, voordat ik het weggooi? Uiteindelijk gaat het toch bederven en ik wil hem geen eten aanbieden wat al bedorven is, dan eet hij straks helemaal niet meer.

Als ik het eten in mijn hand aanbied knaagt hij een beetje, doet net alsof hij gaat eten, maar eet niks. Hij kijkt er ook zo zielig bij dan, alsof hij wel wil eten maar het gewoon echt niet lust. Of is dat ook pubermanipulatie?

Verdorie, mijn dochter pubert zwaar, mijn zoontje begint ook al en nu mijn hond ook nog. Ik ga denk ik maar verhuizen...

[May Linn]

Zou het vlees paar dagen in de koeling bewaren, je merkt vanzelf wel of je het te ver heen vindt om te geven.
Maar dan zou ik nog niets anders aanbieden, gewoon hetzelfde vleesbot uit de vriezer en nog een ronde.

Gaat lekker met al die pubers in huis 

[Butch]

Ja, dat kan ik natuurlijk ook gewoon doen: hetzelfde vlees weer uit de vriezer halen. Meestal pakte ik na een paar dagen vleesbot weigeren uiteindelijk maar kipkarkas, wat hij wel eet. Ik heb een menu van 's morgens bot en 's avonds vlees of pens of orgaan, altijd met groente. Als hij dan niet at dan gaf ik het totdat het echt niet meer kon en dan ging ik weer over op de menulijst en begon meestal met kip. Dus misschien weet hij wel dat als hij maar lang genoeg volhoudt hij uiteindelijk krijgt wat hij wil. Heb ik eigenlijk niet goed door gehad, maar zo is het idd.
Ik ga maar eens een paar dagen heel consequent zijn en me niet in de luren laten leggen door die smachtende blik van hem.

Oké: Álle pubers moeten hun kamers opruimen, speelgoed uit de weg en bak leegeten!  Zo.
Nou maar kijken of ze luisteren.

[toscak]

Bob heeft echt precies hetzelfde (behalve het grommen). Eerst begon het met vleesbot, gezien zijn leeftijd (7 maanden, toen 5,5) heb ik hem in zijn sopje laten gaarkoken. Na drie dagen niet gegeten, en veel niezen ben ik toch even voor de zekerheid langs de DA (ook weer gezien zijn leeftijd). Niets aan de hand. Nu zet ik het neer en kijk ik geen moment meer naar hem om. Ik weet dat hij me aankijkt en met lange tanden eet, maar begint na drie keer likken toch met eten. Het gaat steeds beter, maar ik hij eet het niet meer zo smakelijk als in het begin. Al het andere eten, eet hij trouwens ook niet meer zo 'smakelijk'. Hij eet het wel, maar niet meer zo gulzig. Ik weet zeker dat het door het puberen komt, hij is voor de tweede keer nagekeken (6 maanden Labrador-check), ziet er super goed uit, is hardstikke fit etc.  Bovendien is het puberen in alles terug te vinden en niet alleen in eten 

Ik weet nu wel zeker dat hij echt geen konijn lust. Zelfs niet Haaksbarf konijn, terwijl hij toch echt alle Haaksbarf smaken heerlijk vind.

Succes

[KiBoMa]

Hallo,

Ik ben dan geen DA dus kan alleen vertellen wat mijn ervaring is met vippen als het op eten aankomt. Ook barf ik nog niet maar ga daarmee starten als over 4 weken onze nieuwe pup komt.

In het verleden had ik een malamute reu die met regelmaat niet wilde eten. Ben er vaak voor naar de DA geweest en overal geinformeerd wat het kon zijn maar het werd door iedereen eigenlijk steeds afgedaan als vippen. Toch zat het me niet lekker vandaar ook steeds de bezoekjes aan de DA. Ik merkte nooit wat aan hem. Hij zag er goed uit, was fit, heel allert en actief. Maar op een dag gaf ik zijn eten en begon hij enorm te piepen. Dit was dus echt niet goed. Meteen naar de kliniek gegaan en een scan laten maken. Uit de scan bleek dat hij een inwendige kwaadaardige tumor had. Veel meer konden ze me toen niet vertellen. De enige optie was een kijkoperatie uit te voeren en indien mogelijk de tumor meteen te verwijderen. Helaas mochten we daar niet bij zijn en hebben thuis op het telefoontje zitten wachten. Uiteindelijk ging de telefoon en kreeg ik te horen dat het niet mogelijk was de tumor te verwijderen. Sterker nog, theoretisch kon de hond nog onmogelijk leven. Hij had een tumor ter grote van een vuist aan zijn maagwand zitten, vandaar uit gingen teveel vertakkingen naar de andere organen. Mij werd de vraag gesteld wat ze moesten doen? Bij laten komen of in laten slapen. Als ik hem bij zou laten komen wat dan? Hoe lang heeft ie dan nog te leven? Aangezien ze zeiden dat hij theoretisch onmogelijk nog in leven kon zijn. Hun antwoordt was zolang als hij nog eet. Op dat moment at hij alleen nog lichtverteerbare dingen zoals bv kip, ei en vlees enzo. Dat deed ie al heel erg lang maar zoals ik al eerder schreef werd het continu afgedaan als vippen. Nu bleek dat er wel degelijk al die tijd iets goed mis was. Een tumor aan de maagwand. Gevolg, veel pijn bij eten als de maag moest werken. Niks vippen, hij wilde voorkomen weer die pijn te voelen. Waarom heb ik dit dan nooit eerder aan hem gemerkt? Volgens de DA was deze hond echt zo trouw als een hond en wilde absoluut niks laten merken. Een malamute is zowieso keihard als het op dit soort zaken aankomt en kunnen ze ziektes e.d. zeer lang verbergen. Tegen de tijd dat je het merkt of zichtbaar ziet is het stadium vaak al veel te ver gevorderd en kan er nog maar weinig gedaan worden. Ik heb de DA 10 minuten later terug gebeld en hem verteld dat het beter is hem niet meer bij te laten komen. Dit is nu 10 jaar geleden maar schiet er nog vol van als ik er aan terug denk.

Nadat ik mijn andere jonge reu afscheid heb laten nemen van zijn maatje ging het mis met mijn 2e reu. Vanaf de dag dat mijn 1e reu niet meer thuis is gekomen at de andere reu niet meer.  Het enige wat ik dacht was ooooo nee niet nog een keer. Toch heb ik het een tijdje aangekeken omdat de 2e reu toch ook moest wennen aan het gemis van zijn maatje. Echter een jaar later was er nog niks verandert en ben weer naar de DA gegaan. En ja hoor weer werd het afgedaan met vippen. Ik dacht dat ik gek werd. Uiteindelijk hebben we diverse onderzoeken laten doen maar helaas er kwam keer op keer niks uit. Zou het dan toch vippen zijn en alleen willen eten wat ie lekker vind? De 2e reu heeft jaren lang slecht gegeten, steeds bij onderzoeken konden we niks vinden, dus hebben uiteindelijk gedacht nou dan zal het nu echt om een vipper gaan. Hij at 1 dag en dan 2 hele dagen niet, at weer 1 keer en weer 2 dagen niet. En zo ging het dag in dag uit week in week uit jaar in jaar uit. Afgelopen augustus zakte hij door zijn achterpoten heen en kon niet meer opstaan. We zijn naar de kliniek gegaan en moesten hem daar achterlaten want hij was zoals ze zeiden zeeeeer ziek. Eerste bloedonderzoek gaf geen afwijkingen aan en er was meer onderzoek voor nodig om te achterhalen wat er aan de hand was. Ze hebben hem aan het infuus gelegt en we moesten wederom op telefoon wachten. 3 uur later ging te telefoon en werd gezegd dat het beter ging. 2 uur later was hij overleden. Wederom was ik er weer niet bij en dat is hard. Intussen had men wel meer info over de oorzaak. De diagnose AIHA 'Auto Immuun Haemolytische Anaemie' werd gesteld. Een vorm van auto-immuun ziekte waar overigens in nederland weinig over te vinden is. na wat research gedaan te hebben bleek dat AIHA aangeboren is. Mijn 2e reu had het dus al vanaf zijn geboorte. Honden kunnen er oud mee worden zolang het zich niet activeerd. Activeerd het zich wel dan kan het een sluimerende ziekte worden of het kan meteen heel hard en daarmee fataal zijn. Een van de kenmerken van AIHA zijn: zeer verminderde tot geen eetlust. Dus wederom was mijn gevoel juist dat er wel degelijk meer aan de hand was dan vippen zoals het bij mijn beide reuen werd afgedaan.

Ik wil niet zeggen dat als een hond geen eetlust heeft dat er dan meteen iets aan de hand moet zijn. Maar een baasje kent zijn hond en die voelt heel goed aan wanneer er iets mis is en wanneer niet. AIHA kan opgespoort worden echter moet het bloed dan uitgebreid onderzocht worden in Utrecht. Tevens moet door de DA aangegeven worden waarop getest moet worden. Dus vertrouw je het echt niet dan is het zeer zeker geen overbodige luxe even bij de DA langs te gaan en hem te laten nakijken op bv inwendige tumoren of AIHA.

Zoals ik al zei ben ik geen DA maar schrijf alleen mijn ervaring betreft geen eetlust. Misschien dat er mensen zijn waarbij het kan helpen als achtergrond informatie naar mogelijke oorzaken en een richting aan tegeven waar men naar kan zoeken.

Met vriendelijke groet,
Ruud

[Butch]

Jeemig Ruud, jij hebt echt ongelofelijk veel pech zeg. Wat vreselijk dat je achter elkaar twee honden hebt verloren. Zowel een maagtumor als een autoimmuunziekte zijn ziektes waar je dus echt niets aan kan doen en waar je ook pas laat achter komt, ook al zou je het niet meteen op puberen of vippen gooien. Ik hoop dat je nu met je hond(en) meer geluk hebt, die arme beestjes, maar ik kan me voorstellen dat jij bij 'niet eten' meteen aan het ergste denkt. Hoeveel honden heb je? Zijn het allemaal malamutes? Blij dat je over een paar weken weer een pup krijgt en ook goed dat je gaat barfen. Want ondanks het feit dat sommige (de mijne) honden ook af en toe lopen te mutsen met hun eten blijft het normaal toch een feest om naar te kijken hoe ze heerlijk hun eten wegwerken, met zoveel plezier.

Voorlopig gooi ik het met mijn hond nog wel op puberen hoor. Gisteren is hij weer een keer weggelopen, iets wat hij nooit deed en nu in ene sinds vorige week al drie keer. Dan loopt hij weg, reageert gewoon helemaal niet meer op roepen en gaat doodleuk zijn eigen gang. Gek wordt ik ervan. En gisteravond toen ik hem uitliet aan de riem (sinds vorige week loopt hij dus weer aan de riem, daarvoor heel vaak los) zag hij een eend en gaf een enorme ruk aan de riem, ook iets wat hij normaal echt niet doet. Aangezien ik die eend ook had gezien was ik erop bedacht, maar direct daarna een tweede ruk die zo hard was dat ik languit in het gras lag. Ik was zo boos: ik heb de hele rest van de wandeling een enorme ruk terug gegeven als hij maar even trok. Daarna was hij weer even zo mak als een lammetje.
Vanmorgen heb ik het konijn van gisteren weer neergezet en na 5 minuten weer weggehaald, zonder aandacht eraan te besteden. Hij loopt nu al de hele ochtend om eten en aandacht te bedelen, maar hij kan dus gewoon even opzouten. Straks ga ik even met hem spelen, als het mij uitkomt, en een lange wandeling maken, ook als het mij uitkomt. En vanavond krijgt hij zijn konijn weer.

[calimero_a]

Meestal pakte ik na een paar dagen vleesbot weigeren uiteindelijk maar kipkarkas, wat hij wel eet.

als hij verder gezond is en ik lees bovenstaande, dan is het echt gewoon gezeur/gemiep, en als jij na een paar dagen toch iets pakt wat hij wél lekker vind heeft hij er ook nog succes mee. Danka heeft het hier ook een poosje gedaan, ik bood hetzelfde voer gewoon een dag of 4/5 aan (en voor honden is niets zo lekker als "rijp" vlees  ) en op den duur maakte ze de klik... gewoon stug volhouden en niet toegeven 

[Butch]

Ja, dankzij deze topic ben ik daar ook achter gekomen, ik had er hiervoor nooit bij stilgestaan. Ik geef nu dit konijn de tweede dag, ik ben benieuwd wanneer hij die klik maakt. Hij keek vanmorgen van een afstand naar zijn bak en was wel zo slim om zich meteen te realiseren dat het het konijn van gisteren was. Hij is niet eens in de buurt gekomen, is direct achter mij aan gelopen om voor iets anders te bedelen. Dus slim kan hij wel zijn. Nu maar hopen dat hij idd snapt dat hij niets anders krijgt.

[calimero_a]

hij krijgt vanzelf honger