- ma 29 jun 2009, 23:12
#1295833
Een tijdje terug heb ik het volgende stukje tekst op Barfplaats geplaatst. Het gaat over waar je op moet letten bij voeding bij chronische darmonsteking.
Het specifieke koolhydratendieet
Het voedsel bestaat voornamelijk uit eiwitten, vetten en in mindere mate koolhydraten. Vetten en eiwitten veroorzaken zelden problemen. De problemen bij een (chronische) darmontsteking worden veroorzaakt door de koolhydraten. Meer specifiek: de disaccharides en de polysaccharides veroorzaken de problemen.
Mono-Saccharides
Monosaccharides bestaan uit een enkele suikermolekuul (saccharide). De darmen zijn precies zo geconstrueerd dat ze monosaccharides door kunnen laten. Alle molekulen die groter zijn, kunnen niet in het bloed opgenomen worden. Het lichaam kan monosaccharides direct in het bloed opnemen. Er hoeven verder geen bewerkingen op losgelaten te worden (ze hoeven niet verteerd te worden). Monosaccharides (ook wel simpele suikers genoemd) komen vooral voor in fruit en honing (in de vorm van glucose en fructose).
Disaccharides
Disaccharides bestaan uit twee suiker molekulen. Ze zijn dus te groot om direct door de darmwand geabsorbeerd te worden. In de wand van het eerste deel van de dunne darm, het duodenum, worden speciale enzymen geproduceerd. Deze enzymen reageren met de disaccharides en splitsen ze in monosaccharides. Nadat ze gesplitst (verteerd) zijn, kunnen ze als monosaccharide door de darmwand in het bloed opgenomen worden. Tafelsuiker (maar ook: bruine suiker, rietsuiker, poedersuiker, etc) is een disaccharide (sucrose), evenals de suiker die van nature in melk zit (melksuiker, lactose). Voor elk verschillend type disaccharide is een ander enzym nodig. Zo is voor lactose een enzym genaamd lactase nodig en voor sucrose is sucrase nodig. Bij honden zijn veel van die enzymen niet aanwezig, waardoor de vertering van disaccharide problemen op kan leveren.
Polysaccharides
Polysaccharides bestaan (zoals de naam al zegt) uit meerdere (poly) suiker molekulen. Omdat de hond niet gebouwd is op het eten van polysaccharides, zijn deze molekulen redelijk moeilijk om te zetten naar monosaccharides. Het gebeurt in twee fasen. In de eerste fase wordt een vloeistof in de alvleesklier aangemaakt die door de darmen wordt gespoeld. In deze vloeistoffen zitten speciale enzymen die de polysaccharides (zetmelen) opbreken in disaccharides (maltose). Deze disaccharides moeten vervolgens weer omgezet worden naar monosaccharides (zie hierboven). Zetmelen (zoals in granen, aardappelen, mais, rijst, pasta, etc) zijn polysaccharides.
Het probleem
Alhoewel lang niet alle koolhydraten goed verteerd worden (de darmen zijn daar niet op ingesteld), uit zich dit slechts in brandend maagzuur, soms wat winderigheid of opgeblazen gevoel. Bij (chronische) darmonsteking werken bovenstaande processen echter niet optimaal. Het gevolg is desastreus:
Bijvoorbeeld bij het eten van brood, aardappelen of rijst: deze bestaan voor een zeer hoog percentage uit zetmelen (tarwe). Deze zetmelen worden in de darmen overspoeld door de vloeistof uit de alvleesklier. Dit proces gaat vaak nog redelijk goed. Het grootste deel van de zetmelen wordt omgezet naar disaccharides (maltose). Nu ontstaat er echter zo een gigantische overvloed aan disaccharides, dat de enzymen (maltase) niet in staat zijn ze allemaal te verteren en om te zetten naar monosaccharides. Deze disaccharides blijven dus in de dunne darm achter, onverteerd. Dit zou geen probleem hoeven te geven: De onverteerde etensresten verdwijnen in de ontlasting zou je logischerwijs denken. Wat er echter gebeurt is het volgende: Bacterieen in de darmen beginnen de onverteerde disaccharides op te eten. Als bijproduct blijft er een giftig gas achter en de bacterieen scheiden daarnaast ook nog een zuur af. De stinkende gassen veroorzaken overdruk in de darmen, met als resultaat: boeren en winderigheid. Bovendien raakt de maag ontregeld, waardoor teveel maagzuur aangemaakt wordt, met als gevolg een brandende keel en zuurbranden/kokhalsen. De zuren zorgen echter voor grotere problemen. Ze tasten namelijk zodanig de darmwand aan, dat de cellen die normaliter de enyzmen moeten produceren, nu afsterven. Ook de cellen die normaal de voedingsstoffen moeten absorberen sterven af. Bovendien zijn de zuren ontstekingbevorderend.
De vicieuse cirkel
Hier begint een zeer gemene vicieuse cirkel die moeilijk te doorbreken is.
Bij de volgende maaltijd, speelt bovenstaand proces zich nogmaals af. Er zijn echter al minder gezonde darmwandcellen over, waardoor er ook minder enzymen aanwezig zijn. Resultaat: nog meer onverteerde etensresten en dus nog meer zuur en gas, waardoor vervolgens de darmwand nog verder beschadigd wordt. De darmwand raakt na verloop van tijd zodanig beschadigd dat de voedselopname sterk achteruit gaat doordat de voedselabsorberende darmwandcellen bijna allemaal vernietigd zijn. Bovendien kan de darmwand, zoals ik al eerder zei helemaal geen onverteerde disaccharides absorberen. Dus op het moment dat de hond bijvoorbeeld rijst of aardappelen eet, voert hij niet zichzelf, maar voert hij de bacterieen in de darmen. Het gevolg is een tekort aan vitaminen en mineralen (die worden ook niet opgenonen door de sterk beschadigde darmwand) met als veelvoorkomend gevolg chronische vermoeidheid met als oorzaak bloedarmoede (B12 en foliumzuur) en eiwittekorten.
De oplossing
De oplossing ligt voor de hand: geen complexe koolhydraten meer voeren!
Onder complexe koolhydraten verstaan we: disaccharides en polysaccharides.
Dit betekent voornamelijk dat je geen brood, crackers, koekjes, rijst, pasta, aardappelen, mais, suikerbevattend en melkbevattend voedsel meer kunt eten. Dit lijkt heel erg extreem. De lijst met toegestaan voedsel is echter ook nog zeer groot: fruit, vlees, vis, groenten, In het begin is het moeilijk om door te zetten. Het is erg belangrijk om streng het dieet te volgen. Een enkel koekje zal de symptomen weer terug kunnen laten keren. Wanneer de darmen beter beginnen te functioneren zal het gewicht langzaam aan verbeteren: Dieren met ondergewicht komen aan; dieren met overgewicht vallen juist af. Uiteindelijk zal het gewicht stabiliseren rond je natuurlijke gewicht.
Wat kan de hond wel eten?
- Spiervlees van bijvoorbeeld rundvlees, kalkoenfilet, schapenvlees, paardenvlees en vis).
- Orgaan (niet te veel, werkt laxerend), bijvoorbeeld hart (rund, lam, kip) en een klein beetje lever.
- Wat vleesbotten voor beginners (kippennekjes, eendennekjes)
- Licht gekookte fijngemaakte groene groenten, zoals broccoli, andijvie en wat gekookte worteltjes.
- Tussendoortjes: stukjes appel, stukjes komkommer.
Als Tyson mijn hond was dan zou ik zo snel mogelijk helemaal overschakelen op verse rauwe voeding en dus stoppen met de brokken. Brokken bevatten namelijk een hoog percentage aan de verkeerde koolhydraten. Zolang die verkeerde koolhydraten blijft geven, ook al is het maar een klein beetje, dan blijf je in de vicieuze cirkel. Als zelf samenstellen (nog) geen optie is, dan zou ik het zoeken in een kvv zonder koolhydraten (bijvoorbeeld Carnibest Diabetes). Het klopt, het ineens (cold turkey) overschakelen van drgoge brokken naar rauwe voeding geeft het risico van diarree, zeker bij honden met gevoelige darmen. Persoonlijk vind ik dat niet zo'n groot probleem, zolang je maar weet waar de diarree door wordt veroorzaakt en zolang het niet te lang duurt. Je ziet: zoveel hoofden, zoveel meningen. Wat het juiste is zul je zellf moeten bepalen. Zoals Lizzy terecht zegt, jij kent je hond beter dan wij en jij kunt zien hoe hij reageert op veranderingen.
Je zou ter ondersteuning van de darmflora een goede pro-biotica kunnen geven. Maar pas wel op, juist bij honden met een chronische darmontsteking zijn weer niet alle pro-biotica merken (heeft met de soorten bacteriën te maken) geschikt.
Wat fijn dat je Tyson een nieuwe kans en een warm nest biedt. Ik hoop dat jullie nog lang van elkaar kunnen genieten.
die hebben hem geprobeerd terug naar de 1ste eigenaar te krijgen, die wilde wel, maar kon er niet voor zorgen. Een paar dagen later werd de 1ste eigenaar opgebeld met de mededeling dat Tyson in het asiel terecht was gekomen, en of ze hem wilde ophalen. Dit kon ze dus niet. 
