- vr 31 jul 2009, 16:45
#1323618
Hallo allemaal,
Dit lijkt me een goed moment om in te haken en mezelf - of liever gezegd, mijn viervoeters - op Barfplaats voor te stellen. Mijn naam is Annemarie, en mijn vriend en ik zijn deze week begonnen onze drie honden en twee katten op vers voer over te zetten. (Waarschuwing: ik ben nooit kort van stof...)
Het begon allemaal toen ongeveer een maand geleden vrienden van ons vroegen of we hun - toen - drie maanden oude boxermeisje Laika in huis wilden nemen, omdat hun huwelijk eronderdoor dreigde te gaan. (Een klassiek geval: vrouw en kinderen willen pup, man eigenlijk niet, vrouw zet zin door, kaboem.) We hadden al twee grote reuen - Scotch, een niet-raszuivere husky van 5,5 jaar, en Max, ongeveer 5 jaar, een mengelmoes met waarschijnlijk boxerbloed, die we in Portugal vonden toen we daar woonden en die toen ongeveer 2 maanden oud was - maar alles leek me voor Laika beter dan in een gezin te moeten opgroeien waar zij steeds een bron voor echtelijke ruzie vormde.
Laika werd bij ons afgeleverd met een deken en een zak brokken van het merk Orijen, het merk dat de fokker onze vrienden had aangeraden. Zelf voerden we altijd ProPlan aangevuld met gekookte kip, rijst en groenten (jajajaja, ik weet het, zeg maar niets...), een dieet dat we hadden afgekeken van onze Portugese buren, wier sharpei's uitstekend in hun vel zaten op dat voedsel.
Goed, een paar weken verder komt de bodem van de zak Orijen in zicht, en wordt het tijd om nieuwe brokken te bestellen. Nou is Orijen niet het goedkoopste voer, dus ik surfte wat over internet om prijzen te vergelijken en misschien zelfs een aanbieding te scoren. (Ik had toen al besloten om ook de reuen op Orijen over te zetten, want dat bleek zo ongeveer het beste merk brokken op aarde te zijn.) Zodoende belandde ik op een forum over brokken, en daar dook op een gegeven moment het Barf-concept op.
Ik was meteen helemaal geboeid, niet alleen omdat BARF eigenlijk zo logisch als wat is, maar ook omdat ik brokken altijd al een beetje... hoe zal ik het zeggen... verwijfd heb gevonden. Onze reuen aten - en eten - ze altijd graag, maar het zag er gewoon onnatuurlijk uit, vond ik diep van binnen. Een hond, zeker van het formaat van die van ons, hoort te trekken, te scheuren en te kraken. Ik heb nooit echt beseft dat ik dat zo voelde, totdat ik op BARF stuitte.
Inmiddels zijn Laika en Max al over op BARF. Laika ging eigenlijk probleemloos - die heeft dankzij de Orijen-brokken ook nog nooit granen gehad natuurlijk - al moet ik haar nog helpen door de botten plat te slaan en uit te hand te voeren omdat ze anders alles in een keer naar binnen glopt, zonder haar puppytandjes in te schakelen. Max had ik al een paar dagen een kippenvleugel als snack gevoerd, wat er prima in ging , maar toen hij de eerste keer een hele bak vol met rauw spul kreeg, keek hij toch wat vragend. Al at hij het uiteindelijk wel allemaal op...
Het makkelijkst ging het met Pipo, de kitten van inmiddels een week of zeven, die ik drie weken geleden in het bos in de regen onder een boom aantrof. Gisteravond jatte hij met doodgemoedereerde daadkracht een halve kwartel uit Laika's bakje, sleepte die grommend als een leeuw zigzaggend door de garage op zoek naar een rustig plekje, en ging daar zitten kanen alsof hij een lang en arbeidzaam leven lang al rauw vlees at. (Wat niet zo is, want toen ik hem vond, waren zijn tandjes nog nauwelijks doorgekomen. Hij moet nog bij zijn moeder gedronken hebben toen hij in het bos werd achtergelaten.)
De enige die nog weigeren rauw voedsel te eten zijn onze husky (!!) en onze oudste kat (Bambi, ook 5 jaar oud). Toen ik Scotch, die er nota bene uitziet als een wolf, een stukje vlees voor z'n neus hield, keek hij me aan met een blik van "JESUS WOMAN, wil je me dood hebben?!". Voor hem moet ik dus nog een therapeutische benadering ontwikkelen, al vermoed ik dat het gebrek aan gekookte kip, rijst en groenten (dus alleen droge brokken) op een gegeven moment wel een sterk argument zal blijken. En met Bambi ga ik aan het werk wanneer we terug zijn van vakantie.
Maar waar het dus om ging: in alle landen waar ik tot nu toe gewoond heb met honden (Portugal, Italië en nu Spanje), wisten de DA's te vertellen dat brokken voeren de enige manier was om tandsteen tegen te gaan. (Ik heb me altijd afgevraagd hóe dan, want voor zover ik heb kunnen vaststellen slurpen ze ze op zonder te kauwen.) En toen we de DA-assistente in Spanje recentelijk vertelden (ze vroeg ernaar, dat voeren ze dan in de computer in en daaruit leiden ze blijkbaar af of je goed voor je hond zorgt, alsof Orijen geven hetzelfde is als Frolic voeren) dat we onze honden ook wel eens op een recreatiebot lieten knagen, kreeg ze ZULKE ogen en riep ze meteen dat we dat niet moesten doen: botten zijn namelijk ZO VERSCHRIKKELIJK SLECHT voor honden! Mijn vriend zei meteen dat dat onzin was, dat de honden dol waren op die botten en dat hij ze gewoon zou blijven geven. Daarop schudde ze vol onbegrip haar hoofd; ik wil niet weten wat voor aantekening ze daarover heeft gemaakt in onze files...
Ik denk dat DA's ook gewoon proberen geld te verdienen, maar het belangrijkste probleem is toch onwetendheid. Anders kan ik niet verklaren waarom mensen die hun leven wijden aan het gezond houden en maken van dieren, niet de methodes promoten waarmee eigenaren hun dieren gezond en gelukkig kunnen houden. We hebben onze DA nog niet verteld dat we op BARF (zijn) over(ge)gaan, en ik ben benieuwd hoe ze zal reageren wanneer we dat bij het volgende consult vertellen... Ik reken voorlopig maar op weinig begrip!
Groetjes,
Annemarie en dierentuin
*
).
