Dag allemaal,
Ben nieuw op het forum, zal me even voorstellen. Ben de "mama" van Muis, onze oude brompot van 18,5. Ze is een beetje nukkig en graag op zichzelf. Hieronder een "lang verhaal" om maar zo volledig mogelijk te zijn. Hoop dat jullie er doorheen komen en Muis (en mij) kunnen helpen....
Afgelopen zondag nacht hoorde ik een vreemd gemiauw en een hoop geblaas, gebrom van buiten komen. Dit was onze poes en het klonk niet goed. Mijn man geloofde eerst niet eens dat het Muis was. Wij eruit, badjas aan, zaklamp mee en zoeken maar, Muis was nergens te zien. Ik vertrouwde het niet en ben toen nog een rondje tuin gaan doen en ja hoor, daar lag ze, op haar zij, bloedend aan kop en hals. Ze blies hevig en was niet toenaderbaar. Ik heb de deur opengedaan en ze is zelf naar binnen gestrompeld. Ze is op haar eigen plekje gaan liggen en wij hebben haar daar gelaten. Ze lag daar prima en we dachten dat ze gewoon van slag was door het vechten. (wat ze trouwens nooit doet, ze is echt heel schuchter en is zelfs een beetje bangig als een een merel te dichtbij komt)
Volgende morgen was ze nog wat afwezig en liep een beetje wankelend maar was verder goed aanspreekbaar. De wondjes wilden we toch graag even laten nakijken door de arts en helemaal gerust op haar gedrag waren we niet.
De dierenarts heeft haar wondjes geschoren, schoongemaakt, ontsmet en haar antibiotica gegeven. Om dit alles te kunnen doen heeft hij haar verdoofd want ze was helemaal door het dolle heen en bijna niet te houden. Ze kreeg een spuit en raakte langzaamaan in slaap.
Na afloop kregen wij haar mee (nog enigszins verdoofd, dat leek de arts raadzamer daar ze anders heel erg gestressed zou raken tijdens de rit naar huis).
Thuisgekomen liep mevrouw rond, at en dronk een heel klein beetje en viel in slaap. Maandag verliep voor de rest redelijk normaal.
Dinsdag was de narcose nog niet uitgewerkt leek wel, ze bleef misselijk en bleef maar zo raar wankel lopen. DA gebeld en gevraag of dit normaal was, hij zei dat dat wel erg lang duurde maar dat het ene dier er heviger op reageerde dan het andere. Dat we vooral goed moesten zorgen dat ze voldoende at en dronk.
Na een paar dagen aanmodderen toch maar weer naar de dierenarts gegaan woensdag. Ze kreeg een infuus want ze had niet gegeten en gedronken en deed echt vreemd, wankelen klaaglijk miauwen. Ze is daar de rest van de dag ter observatie gebleven en ik kon keizen haar daar te laten of mee naar huis te nemen, tot rust laten komen en de volgende dag weer voor een nieuw infuus. ZOok kregen we Hills a/d mee. Zo gezegd, zo gedaan en verdraaid, ze kwam uit haar kooitje, liep naar haar eten en drinken toe en at/dronk toch zomaar een beetje. De avond verliep rustig.
De volgende dag was haar etens en drinkbakje leeg en ze leek er bovenop te komen, fijn! Maar helaas dat was niet zo. In de loop van de dag ging ze steeds meer wankelen, zakte door haar pootjes, viel om en wilde niet meer eten en drinken. En ze liep rondjes, rechtsom. Ook rook ze viezig. Weer naar de dierenarts, hij begreep het niet, dit was niet hoe het hoorde te gaan. Na het vorige bezoek had hij er alle vertrouwen in dat het goed zou komen. Ik was al aan het zoeken op internet en ook hij dacht dat het wellicht een hersenbeschadiging was hoewel dat zeker niet gebruikelijk was bij een vechtpartij tussen twee katten en de wondjes waren dermate oppervlakkig dat dat eigenlijk niet kon. Ik opperde een hersenbloeding wat volgens hem ook zou kunnen zijn. Hoe en waardoor dat kon hij niet zeggen, maar doordat ze twee ongelijke pupillen heeft waarvan 1 dus niet reageert, het rare lopen, door de pootjes zakken. Ze kreeg prednisolon en nog een spuitje anti biotica. ook wederom een infuus.
We hebben haar nu thuis, de dierenarts en wij hebben besloten het nog een paar dagen aan te kijken. Ik probeer haar te voeren (hills en water uit een spuitje maar ze wil echt niet. Ze heeft gelukkig net wel geplast en een beetje gepoept. Ik heb echter wel het idee dat ze nog steeds misselijk is en daarom niet wil eten en drinken, ze smakt de hele tijd.
Voor mijn gevoel weet ze niet waar ze is, ze loop constant heen en weer, loopt overal tegen aan, duwt steeds haar kopje in alle hoekjes en gaat zelf in haar kattebak liggen wat natuurlijk ook niet zo hygienisch is.
Iemand tips wat te doen om haar te laten eten, drinken. Ik heb overigens niet het idee dat ze pijn heeft, meer dat ze zich ongemakkelijk voelt.
Hoop op een snelle reactie.
Groetjes, Irina
) en het heeft zijn vruchten mogen afwerpen. Haar ene "blinde" oogje ziet weer (wat een mirakel 
ze loopt dus ook geen rondjes meer. Ze eet en drinkt, beiden nog minimaal maar wel zelfstandig en ik hoef haar er niet meer bij te zetten, ze loopt er zelf naar toe. Ze is nog wel slap op de pootjes maar dat wordt ook beter. Kortom ik ben helemaal HAPPY! 
Hoewel ze nog maar de helft is van wat ze was, qua gewicht dan, komt ze er bovenop! Alles wat ik had verwacht maar dit niet, was eigenlijk al bezig met afscheid van haar te nemen maar dat hoeft dus niet.
