Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot de gezondheid. Raadpleeg uw dierenarts bij twijfel of urgente zaken.

Moderator: Lizzy

#1248698
Wat voor naam je er ook aan geven wilt (teelbalkanker, testikeltumoren, wat dan ook), het is de reden dat ik Gizmo morgen laat 'castreren'.

Gizmo is een cryptorchide reu van 9 jaar oud.
De naam chryptorchide zegt het al, beide ballen zijn niet ingedaald.
'Vroeger' voelde je de een in de buik makkelijk en de ander wat moeilijker maar met een beetje moeite toch wel, nu is de ene plots 'gedeeltelijk ingedaald' en voel je de ander makkelijk (nog steeds wel in de buik), ze voelen ook verschillend van grootte/vorm aan.
Daarnaast hangt de koker ineens een stuk lager, is dikker/gerimpeld/opgezet en volgens mij zijn de tepels ook wat groter geworden.
Hij is verder nog in 'goede doen', tenminste in het dagelijkse leven, in de sport (behendigheid) is hij gedregadeerd van een van de snelste honden tot een van de langzaamste honden.

Toendertijd heb ik heel bewust gekozen om hem niet te laten castreren, ondanks dat hij een cryptorchide reu was.
Ik wou niet laten snijden in een hond als dat niet medisch noodzakelijk was en cryptorchie vond ik geen medisch noodzakelijke reden.
Maar zo heb ik nu ook besloten dat het tijd is om het zaakje daar weg te laten halen.
In de hoop dat het goedaardig is en dat met het verwijderen van de ballen de zaak afgedaan is...
Zoniet, dan kijken we wel weer verder...
Maarrr, wel tot een bepaalde hoogte.

Verstandelijk en gevoelsmatig wisselen de emoties en gedachten elkaar af.
Tot hoever ga je, wat kun je er nog aan doen, wat is nog hondwaardig?

Nu is het niet alleen de cryptorchie en de mogelijke tumoren (ik zeg mogelijk, want het is pas zeker als ze er uit zijn en onderzocht zijn, maar het kan haast ook niet iets anders zijn met deze ontwikkelingen) die hem parten speelt, hij kampt van jongs af aan al met allerlei problemen.
Een paar kleine en een paar grotere (zo heb ik ook al voor de afweging gestaan om zijn anaalklieren te laten verwijderen, dit is uiteindelijk niet nodig geweest doordat we het toch op een andere (experimentele) manier hebben op kunnen lossen).
Er stond hem nog een andere operatie in het verschiet, maar die is nu uitgesteld in afwachting van het verloop van deze.
Meneer heeft namelijk ook mond en tandproblemen (en niet een klein beetje ook), een deel van zijn gebit is al verwijderd en een ander deel stond op hem te wachten.
Aan de ene kant oogt hij gezond, maar aan de andere kant is hij dat dus helemaal niet.
Dat bepaald mede hoe ik er over denk, over/mee worstel, wat we nog wel/niet laten doen.
Buiten dat, ook bij een verder gezonde hond, is er op een gegeven moment een punt om 'stop, tot hier en niet verder' te zeggen, dat is per eigenaar en per hond verschillend, maar ik denk dat we bij deze hond eerder bij dat punt komen na alles wat we met hem meegemaakt hebben maar ook als eigenaar zijnde.
Ergo, een andere eigenaar zou er misschien al lang mee gestopt zijn.
De dierenartsen en assistenten in de praktijk kennen ons (mij en Gizmo) al vrij goed, ik hoef mijn naam en die van de hond vaak al niet eens meer te noemen als ik daar binnen wandel, ze kennen ons al van de vele keren dat we daar zijn geweest.
Ook weten ze hoe ik over bepaalde dingen denk, hoe ik handel en omga met dieren en dat soort dingen.
Ze weten dat ik niet voor ieder wissewasje kom, dat als ik bel of langs ga het ook menens is.
Ze weten ook hoe Gizmo in elkaar steekt, dat hij met de staart tussen de benen de behandelkamer binnen komt en zonder aanwijzingen van hun of mij richting de tafel loopt, dat hij er op loopt en gaat zitten als de tafel laag staat zodat hun de tafel weer hoog kunnen zetten of dat hij er tegen aan gaat staan als die hoog staat zodat ik hem er op kan tillen.
Dat hij van alles toelaat zonder al te veel morren, dat hij niet gromt, snauwt, hapt of iets in die richting, dat ze bij hem dingen kunnen doen zonder verdoving/narcose wat ze bij een andere hond niet voor elkaar zouden hebben gekregen (mijn andere hond bijvoorbeeld).

Het is zo krom, zo dubbel, waarom moet hij er dit ook nog eens bij krijgen? Heeft hij al niet genoeg te verduren gehad?
Zijn karakter is top, zijn gezondheid niet om over naar huis te schrijven.
Wanneer zeg je stop, wanneer ga je toch net nog dat ene stapje verder, tot hoever ga je, in meerdere opzichten?

Castreren heeft voor en nadelen, de nadelen vind ik altijd nog zwaarder wegen dan de voordelen als er verder niks medisch aan de hand is wat dat betreft.
De kans op zoiets is klein, de kans op andere dingen is groter.
Maar hoe klein die kans ook was, het heeft hem dus wel getroffen.

Mijn Gizmo, mijn maatje, mijn allessie.
Een dag voor de operatie komt het voor mij toch ineens wel erg dichtbij.
Het is niet alleen de operatie opzich (sowieso kan daarbij ook van alles misgaan, alleen de narcose al...), maar ook de reden er achter.
Het vliegt op mij af.
En daarom dit lange epistel, het even van mij af kunnen schrijven...
#1249028
Ow, sterkte voor Gizmo en jou!!!
Heb Yuki deels laten castreren wegens vergrote testikel....volgens da vaak goedaardig, maar als je lang wacht kan het uitzaaien in kwaadaardig. Ik duim voor jullie dat het bij Gizmo ook 'slechts' een vergroting is!!!
Heel veel sterkte morgen!!  :bigarmhug:
#1249331
Bedankt voor jullie reacties, doet mij erg goed!
Kan er nu ook alweer iets helderder over denken, vanmiddag vloog het mij gewoon even aan.
Bedacht mij vanmiddag ineens ook dat ik wat dingen was vergeten te vragen aan de DA, de laatste keer dat ik daar was was ik even helemaal ondersteboven van het nieuws en de afspraak voor de operatie is per telefoon gegaan, dus die zijn er toen helemaal doorheen geschoten.
Maargoed, eind van de middag nog even gebeld en antwoord gekregen.

Vanaalst, ik weet niet wat je met een implantaat bedoeld, kan alleen denken aan nep-ballen implantaten, maar dat zul je vast wel niet bedoelen  ;)
Ik weet niet wat ik de volgende keer zal doen als ik weer een cryptorchide (of monorchide) reu zal krijgen, al denk ik dat ik dat uberhaupt als 1e probeer te voorkomen, maar neig nu wel naar te zeggen dat ik hetzelfde zou handelen.
Vooral als het weer een ras zal zijn die grote kans heeft op een castratenvacht en de daarbij behorende problemen.
Buiten dat, sowieso de risico's van een castratie, of het nou om een cryptorchide reu of een monorchide reu of een reu met wel beide ballen ingedaald gaat.
Mijn mening nu is dat ik niet in een (gezonde) hond laat snijden als het niet nodig is en cryptorchie/monorchie is in mijn ogen geen medisch noodzakelijke reden. Meningen zijn er om veranderd te kunnen worden, maar tot nu toe heb ik geen spijt van mijn beslissing toendertijd.
Zoals ik al zei, de kans was klein, de kans op andere dingen was groter, hij heeft gewoon pech, heel veel pech, niet alleen met dit, maar ook met andere dingen.
Het is gewoon een zorgenhondje, altijd al geweest en dat zal ook wel zo blijven.
Dit zeg ik niet omdat je mijn mening moet volgen, maar misschien om er nog eens over na te denken, informatie over op te zoeken. Kijken wat de risico's zijn, de voor en nadelen van welk besluit dan ook. Zomaar klakkeloos castreren ben ik niet voor, dit kun je altijd nog doen, het terug draaien niet. Zeer bewust voor het een of ander gaan is iets anders.
Maargoed, misschien heb je dat allemaal al gedaan en zeg ik dit voor niks en heb je er bewust voor gekozen om de beslissing te nemen dat je hond straks gecastreerd zal worden, het is en blijft jouw beslissing.
Mijn beslissing toendertijd was dus om het niet te doen en daar sta ik nog steeds achter, de kans was erg klein en hij heeft de pech gehad om het toch te krijgen, er zitten ook kleine en wat grotere kansen op het een en ander bij castreren, wie zegt dat hij dan niet de pechvogel was geweest om juist dat op te lopen?

Ik ga slapen, morgen er vroeg uit  :-X
Ik houd jullie op de hoogte!
 Terug naar “Vragen en Problemen over gezondheid”

Barfplaats wordt gesponsord door