Weet je welk boek je zou moeten lezen? "Grow your pups with Bones" van Ian Billinghurst. Daar staat precies uitgelegd hoe OCD ontstaat en wat de oorzaken zijn. Leuke artikelen verder, maar er staat niet bij wie de bron is. En ik vind het nog steeds een broodje aap. Calcium/eiwitverhoudingen bestaan niet. En er is niks mis met rundvlees. Ook niet met het eiwit-gehalte van rund. Bovendien, zoals ik al eerder schrijf: rund vormt slechts een onderdeel van een normaal BARF menu. Calcium wordt al zo niet gehaald uit rundvlees.
En dit is trouwens het orginele artikel:
e schouder In het schoudergewricht van de jonge hond komt een afwijking voor die gekend is als OCD. OCD staat voor "osteochondritis dissecans". Hierbij is een stukje kraakbeen afgescheurd en zit los. Dit zal een ontstekingsreaktie veroorzaken. Deze veroorzaakt pijn. Deze pijnlijkheid uit zich voornamelijk in manken.
Bij onderzoek zal het opvallen dat het strekken van het gewricht, erg pijnlijk is. Osteochondritis dissecans of OCD is het gevolg van een opgroeiziekte: osteochondrose. Hierbij ontstaat verdikt kraakbeen. Dit is gevoelig voor biomechanische stress. Er zullen, op de rand van dit verdikt kraakbeen, barsten ontstaan. Als deze verder ontwikkelen ontstaat er een stuk losliggend kraakbeen. Op die manier is de osteochondrose een osteochondritis dissecans of losgescheurd stuk geworden. Ontstaan Al lang wist men dat osteochondrose en OCD veel voorkomt bij rassen die erg groot worden.
Allicht heeft dit te maken met het feit dat de groei sneller is en dat de biomechanische krachten op de gewrichten hoger zijn. Ten tweede heeft men gemerkt dat OCD meer voorkomt in bepaalde rassen. Aldus weet men dat er een bepaalde erfelijke aanleg voor die ziekte is. Een derde aspekt dat belangrijk is en dat men ontdekt heeft, is dat de voeding van groot belang is bij het ontstaan van osteochondrose en van OCD.
Behandeling Deze bestaat uit chirurgie. Als deze wordt uitgevoerd door een deskundig chirurg is de ingreep slechts een kleintje. Ze kan op twee manieren gebeuren. In eerste instantie met arthroscopie (de piepoperatie) en in tweede instantie met gewone chirurgie. Na de ingreep moet de patient nog enkele weken aan de korte leiband gehouden worden zodanig dat het gewrichtkapsel netjes kan herstellen. Na 6 weken mag hij weer alles doen. Als er OCD aanwezig is in beide schouders is het vaak aangewezen om de beide kanten te behandelen. Herstel na arthroscopie is sneller dan na gewone chirurgie en ook kan men twee schouders gelijk behandelen met arthroscopie. De elleboog In de elleboog van de jonge hond komen vijf belangrijke afwijkingen voor. Deze zijn: de losse processus anconeus (LPA) , de losse processus coronoideus ( LPC), OCD, de step en chondromalacie. De losse processus anconeus (LPA) ziet men hoofdzakelijk bij jonge Duitse herders. In de leeftijdscategorie van 4 tot 9 maand vindt men deze patiëntjes die manken op één of soms beide voorpoten en die bij onderzoek pijnlijk zijn in de elleboog. Op radiografie ziet men dat de processus anconeus niet vastgegroeid is aan de ulna en aldus als een los stuk been in het gewricht aanwezig is.
Recent onderzoek wijst erop dat dit probleem voorkomt ten gevolge van een ongelijke groei van de twee onderarm benen. Doordat de radius iets sneller groeit dan de ulna is deze ulna relatief te kort en deraakt de processus anconeus klem in het opperarmbeen. Daardoor ontstaan er abnormale krachten bij beweging die beletten dat deze processus vastgroeid. De behandeling van het probleem bestond in het verleden steeds uit het verwijderen van het los stuk. Dit is een eenvoudige techniek maar hij heeft verschillende nadelen. Het meest belangrijke nadeel is dat het gewricht naderhand niet meer zijn normale anatomische vorm heeft en een abnormale beweeglijkheid vertoont. Hoewel deze miniem is, is het toch voldoende om arthrose te induceren. Honden die aan deze aandoening geopereerd zijn zullen dus steeds arthrose vertonen en vaak nog een beetje mank zijn, voornamelijk na lange rust of na erge inspanning. Niet opereren leidt haast steeds tot zeer ernstige arthrose en veel pijn. Een nieuwe techniek voor de behandeling van deze aandoening bestaat uit het doorzagen van de ulna al dan niet in combinatie met het vastzetten van het losse stuk met schroeven of pinnen. Alhoewel het te vroeg is om definitieve uitspraken te doen over deze nieuwe techniek lijken de resultaten bemoedigend.
De tweede afwijking is de losse processus coronoideus (LPC). Deze ziet men vooral bij Golden Retrievers, Labradors, Bernen Sennen honden en Rottweilers. Hier zit een klein los stukje been en kraakbeen los dat behoort tot de ulna en ligt op de grens tussen de ulna en de radius vooraan in het gewricht. Dit stukje kan op meerdere plaatsen los liggen : aan de buitenkant of aan de binnenkant van de ulna of de hele top kan los liggen. Ook hier blijkt uit recent onderzoek dat dit los stuk veroorzaakt wordt door een ongelijke groei in radius en ulna. De symptomen ziet men vaak vroeg rond de leeftijd van 5 à 8 maanden. De honden zijn vaak mank op de twee voorpoten want uit een grote genetische studie blijkt in ongeveer 80% van de gevallen de ziekte voorkomt in de twee voorpoten. Zeer vroegtijdig zal men dan ook radiografische afwijkingen vinden die de eerste tekenen van arthrose tonen. Deze afwijkingen zijn echter zo miniem dat ze enkel waarneembaar zijn op perfekt genomen radiografieën.
Uit onderzoek blijkt dat door vroegtijdig verwijderen de arthrose die optreedt kan beperkt worden. Bij niet verwijderen zullen deze honden steeds zeer ernstige vormen van elleboog arthrose vertonen. Het klinische succes, dus het goed funktioneren van de hond na chirurgie, is meestal goed. In ongeveer 85 % van de gevallen zullen deze honden perfekt funktioneren. Wel hebben ze vaak herstelperioden van 3 maand nodig. Deze ingreep verrichten we momenteel onder arthroscopie zodat er geen sneden meer zijn. OCD ziet men hoofdzakelijk bij dezelfde rassen als deze waar de losse processus coronoideus bij voorkomt. Ook hier zit, zoals bij de schouder, een grote losse kraakbeen flap in het gewricht.
Vanaf de leeftijd van 5 à 6 maanden ziet men radiografische veranderingen optreden in het gewricht. Tot nog toe wordt enkel het losse stuk verwijderd. Men hoopt dat er nieuw kraakbeen zal groeien op de plaats van de verwijderde flap. Dit kraakbeen is meestal echter van slechte kwaliteit zodat normale funktie van de elleboog nooit kan gegarandeerd worden. Bij sommige honden komt gelijktijdig OCD en een losse processus coronoideus voor. Het vooruitzicht voor deze honden is steeds gereserveerd. Zeker als de aandoening aan twee kanten voorkomt. Meestal is er al uitgebreide arthrose aanwezig op zeer jeugdige leeftijd als de diagnose wordt gesteld. De step is een afwijking waarbij radius en ulna niet even lang zijn en de langste overmatig wordt belast. Daardoor ontstaat kraakbeen lesies op de langste kant.
Een chirurgisch techniek kan dit probleem oplossen (verkorten van het langste bot). Tenslotte nog een woordje over het gelijktijdig voorkomen van gewrichtsafwijkingen in meerdere gewrichten. Honden die afwijkingen vertonen in één gewricht zijn steeds verdacht van afwijkingen in andere. Vandaar dat wij ervoor pleiten om bij deze jeugdige honden die mank zijn een algemmen radiografisch overzicht te maken, daarbij wensen wij dat de aandacht wordt gericht op de twee schouders, de twee ellebogen, de twee knieën, de hakken en de heupen. Dit onderzoek kost U ongeveer 5000 Fr meer dan een onderzoek van enkel dat éne gewrichtje waar het pijn doet. Deze extra uitgave is echter wel besteed, omdat U een groot overzicht krijgt van uw hond op jeugdige leeftijd en weet wat U te wachten staat. Niets is inderdaad meer frustrerend dan om een chirurgie ingreep telaten verrichten om dan enkele weken laten te moeten concluderen dat er nog andere problemen zijn, dat er nog andere gewrichten met afwijkingen zijn waar ook opnieuw moet aan geopereerd worden. Zo'n uitgebreid radiografisch onderzoek vraagt een lichte narcose, een half uur inspanning en tijd van U en U hebt een grondig overzicht over de gewrichten van uw hond waar U plezier van hebt de volgende 12 jaar.
Chondromalacie is een kraakbeenafwijking in een normaal gevormd ellebooggewricht zonder losse stukken.
De oorzaak is ongekend en een echte behandeling is er niet.
(overgenomen met schriftelijke toestemming van:
http://www.anubis-vet.com) bron:
http://huisdieren.infoblog.be/puppies/g ... jonge_hond.
En dus
niet zoals jij schrijft : "de oorzaak is mogelijk het voeren van rund in de eerste levensjaar van de hond".
