[Rossi]

Toen ik net begon met vers voeren kauwde Rossi altijd heel beschaafd stukken eraf (kipkarkas) en slikte het dan door. Tegenwoordig kauwt ze (ze kauwt wel goed) maar slikt het dan in 1 keer door en kotst het dan weer uit... en dan echt kotsen alsof ze erin stikt zeg maar.
Wat kan ik dan het beste doen?
Kipkarkas doormidden hakken? Want ze kauwt er wel op.

Het ziet er zo eng uit  als ze dat doet

Eendenekken bijvoorbeeld houd ik nog altijd vast, dan kauwt ze er tenminste stukken af...

[me and my boys]

niet in kleine stukjes hakken, per slot zijn die kleine stukje nog makkelijker om door te slikken.
Je kan de karkassen ook platslaan, dan kotst ze ze niet zo snel uit.
Of misschien grotere karkassen die goed bevleesd zijn zoals parelhoen.
Geef je spiervlees of pens vooraf de karkassen?

[Lizzy]

Blijf je bij het eten van de karkassen ook in de buurt? Krijgt ze juist door jouw aanwezigheid niet het gevoel dat ze moet schrokken, snel alles weg moet werken? Ik zie dat bij mijn honden wel. Ik zou haar eens een vleesbot geven, als ik jou was, wat ze onmogelijk in 1 keer door kan slikken. Bijv. een deel van een hele kip of eend of parelhoen. En zet haar daarmee eens op een plekje waar ze helemaal alleen kan zijn en in alle rust kan eten. Kijk dan eens wat er gebeurd.

Ik weet niet hoe groot de karkassen zijn die je geeft, maar misschien moet je wat grotere vleesbotten gaan voeren.

[Nitus]

Blijf je bij het eten van de karkassen ook in de buurt? Krijgt ze juist door jouw aanwezigheid niet het gevoel dat ze moet schrokken, snel alles weg moet werken? Ik zie dat bij mijn honden wel. Ik zou haar eens een vleesbot geven, als ik jou was, wat ze onmogelijk in 1 keer door kan slikken. Bijv. een deel van een hele kip of eend of parelhoen. En zet haar daarmee eens op een plekje waar ze helemaal alleen kan zijn en in alle rust kan eten. Kijk dan eens wat er gebeurd.

Ik weet niet hoe groot de karkassen zijn die je geeft, maar misschien moet je wat grotere vleesbotten gaan voeren.

Dat was dus ook het 1e waar ik aan dacht. Fedor was als pup ook een grote schrokkerd en helemaal als wij erbij bleven. Wij zijn hem in de kennel gaan eten geven, ook zonder Gitte in de buurt en toen ging het al stukken beter.
En vergeet niet dat honden moeten leren botten te verwerken, het kan zijn dat Rossi in het begin niet goed wist hoe hij dat aan moest pakken en daardoor langzamer was en dat hij nu in de gaten heeft heeft hoe hij die dingen zo snel mogelijk naar binnen kan proppen. Nieuwe dingen worden hier ook veel langzamer gegeten.
Aan Lizzy's tips heb ik niets toe te voegen.

[Edelgrijsje]

Ik blijf ook altijd op een afstandje kijken. Als ik dichtbij kom willen ze het zo snel mogenlijk opeten.

[Rossi]

Ja dat zou kunnen, dat ik wat meer afstand moet nemen, maar ik wil er juist bijblijven zodat ik kan grijpen mocht er iets mis gaan.

Dilemma dilemma ... 

[Fynn]

Bij mij eten ze buiten op het terras en ik sta binnen en hou alles in de gaten.
Als het nodig is ben ik er zo bij.

Groetjes Rian,Ijuba,Fynn en Asani

[kira]

Bij ons is er ook één die gaat schrokken als ik erbij kom. Ze eten hier alle vier apart, ik ben er altijd bij in die zin dat ik bij een bezig ben met de hondenafwas, de ander via het glas in de gaten kan houden, bij nr 3 even om het hoekje kijk en nr 4 hoor eten. Voor mijn gevoel ben ik er dan op tijd bij mocht het nodig zijn (wat gelukkig nog nooit het geval is geweest).

[Lizzy]

Ja dat zou kunnen, dat ik wat meer afstand moet nemen, maar ik wil er juist bijblijven zodat ik kan grijpen mocht er iets mis gaan.

Dilemma dilemma ... 

Maar als jij een groot zacht vleesbot geeft die niet in 1 keer ingeslikt KAN worden, hoef jij ook niet in te grijpen.

[Rossi]

Ik dacht dat een kipkarkas in verhouding tot haar bek niet in 1 keer ingeslikt kon worden.
Maar ze deed het toch 

[Nitus]

Ik dacht dat een kipkarkas in verhouding tot haar bek niet in 1 keer ingeslikt kon worden.
Maar ze deed het toch 

Verbaast me niks eerlijk gezegd, een kipkarkasje stelt voor een beetje hond niets voor, daar hoeven het heus geen reuzen voor te wezen.