Zo. Sinds enkele weken is Pinkel in therapie. Bach Bloesem therapie, wel te verstaan. Bij Edwin de Hees in Delft. http://www.bloesemtherapie.com. Hij was "vroeger" fysiotherapeut en acupuncturist, maar hij is tegenwoordig fulltime bloesem-therapeut, hoewel hij al 20 jaar met bloesems werkt.
Nou ja, ik vond het niet leuk meer, zo depri Pinkel zich gedroeg. Monique (Rovanna) zei (toen ze voor een gedragsconsult bij ons kwam) 6 jaar geleden al "hier staat geen echt gelukkige hond". En dat is eigenlijk nooit echt veranderd. En dus heb ik Edwin gevraagd mij te helpen. Ik heb al eerder bach-bloesems bij Pinkel geprobeerd, maar bij iemand die gespecialiseerd was in hondengedrag (gedragstherapeut) en mijnsinziens eigenlijk niet genoeg wist van bach-bloesems. En in mijn ogen is dat een vak apart. Een heel vak apart. Eentje die heel veel inzicht vraagt in de bloesems, energieen en processen. Nou werkt Edwin voornamelijk met volwassen mensen en kinderen, maar gelukkig werkt hij ook met honden en mocht ik met Pinkel langskomen.
Het eerste consult duurde ruim 1 uur waarin Edwin "de Pink" zorgvuldig heeft bestudeert en waarin we gesproken hebben over Pinkel's leven voor de tijd dat ze bij ons was en daarna. Edwin zei vrijwel direct "mmm, hier staat geen gelukkig hondje. Er hangt een wolk over haar heen". We hebben bach-bloesems meegekregen en die hebben we haar vier per dag gegeven.
Al in de eerste week kreeg Pinkel last van een oud trauma. Haar rugpijn was ineens weer terug. Maar gek genoeg was het ook zo weer over. En toen het over was, was ze ineens iets lichter. Iets minder zwaarmoedig. In het bos begon ze ook ineens weer vrolijk te rennen en de bosjes in te sjeesen, ipv 1 stap achter mij te lopen met een houding van "van mij hoeft het allemaal niet". Heel opmerkelijk! Maar, we zijn er nog niet. Dus, gisteren het 2de consult gehad. Edwin zag ook direct dat Pinkel een minder zware, donkere wolk om haar heen had hangen. Het begin is duidelijk gemaakt. We gaan toch verder werken aan haar trauma's uit het verleden. Zowel haar lichamelijke als geestelijke trauma's. En dit allemaal in de hoop dat we een wat gelukkiger hondje krijgen. Op de een of andere manier heb ik er een heel goed gevoel over! Vandaag was ze echt bijzonder vrolijk in het park. Voor het eerst in 4 jaar heeft ze geen pas achter me gelopen maar heeft ze gerend, gespeeld (ook met andere hondjes) en heeft ze voor me gelopen. Haar staartje hoog in de lucht!
Via dit topic zal ik jullie op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Voor diegene die het interessant vinden.
.
