Hier kun je al je vragen en problemen kwijt met betrekking tot de gezondheid. Raadpleeg uw dierenarts bij twijfel of urgente zaken.

Moderator: Lizzy

Door Alba
#2213272
Op de website van de OFFA vind ik dit: http://www.offa.org/thy_info.html

Als ik het goed begrijp, zegt het dus niets als je hond nu 'normaal' test. Zeggen 'natuurlijk fok je daar niet mee' is dus zelfs als je jaarlijks test niet zo makkelijk want je kan met 3 een nest fokken en met 6 kan je teef alsnog positief testen.

Edit: waarmee ik niet wil zeggen dat testen geen zin heeft oid, maar ik probeer meer informatie te vinden en te snappen hoe en wat.
Door irmaa
#2213586
klopt, het is zo als je test en je hond is vrij wil niet zeggen dat ze geen schildklier kan ontwikkelen, ( of dat pups het niet krijgen)  dat kan alleen maar maar een dna test.
Je test voor dat moment, want vaak weten mensen niet eens dat een hond een schildklier afwijking heeft., soms zijn de klachten op dat moment zo miniem, maar de hond heeft het wel. Schildklierproblemen komen veel meer voor dan dat mensen denken.
Klinisch testen, ook HD testen  zijn natuurlijk moment opnames. een hulpmiddeltje.
Laatst gewijzigd door irmaa op wo 04 jan 2012, 08:37, 1 keer totaal gewijzigd.
Door Deesje
#2214084
wat ik begreep is dat vaak de TgAA al op relatief vroege leeftijd bepaald kunnen worden, dat de auto immuun variant zich in de meeste gevallen ook voor het 5de levensjaar manifesteerde...

wat zou het praktisch betekenen voor de fok? dat je dus liefst voor elk nest even laat checken? dat is toch niet overdreven? voor een dekking bloed laten prikken, even routine check en schildklier...

waarbij ik nog niet helemaal weet hoe het zit met de dragers, het 'schijnt' dat autoimmuun thyreoiditis recessief wordt vererfd, en dat dragers, waarin zich de ziekte dus niet manifesteert ook geen positive TgAA hebben. maar als je 2 dragers combineert heb je 25% kans op het krijgen van 'zieke' nakomelingen.. maar hier ben ik nog niet helemaal over uit want de gegevens spreken elkaar af en toe tegen.. dat is precies ook wat jean dodds beschrijft, veel dierenartsen weten er uberhaupt weinig van en oudere publicaties schijnen niet altijd te kloppen (ook weer afhankelijk van meetmethode?)
Door Deesje
#2214430
Fido schreef: Had je dit al gevonden en gelezen?

http://en.wikipedia.org/wiki/Hashimoto%27s_thyroiditis
ja maar die gaat over mensen toch? bij honden is er een aanzienlijk verschil in de halfwaardetijd van T4 en is de invloed van TSH veel beperkter waardoor het testen zoals ze bij mensen doen niet betrouwbaar is, ik ben nu iets voorzichtiger geworden met mensendingen lezen als het om hondenschildklier gaat... net zoals behandelen bij mensen vaak met 1 keer daags medicatie lukt terwijl door de halfwaardetijd van T4 bij honden 2 keer daags moet..
Door sella
#2214445
Als je humaan met bioidentieke hormoon behandelt wordt, zoals ik, moet ik 2 keer daags slikken, bij zware lichamelijke inspanning zelfs 3 keer daags slikken.

Wat er regulier getest wordt humaan is ook niet wat de na de reguliere studie verder gegroeide artsen testen. Mijn tsh boeit niet, de ft3 boeit, is die hoog, dan wordt het niet omgezet en moet er meer jodium in het systeem komen(ik kan dat moeizaam opnemen en ben er allergisch voor)
Humaan ligt het dus ook niet zo simpel.
Door Deesje
#2214592
sella schreef: Als je humaan met bioidentieke hormoon behandelt wordt, zoals ik, moet ik 2 keer daags slikken, bij zware lichamelijke inspanning zelfs 3 keer daags slikken.

Wat er regulier getest wordt humaan is ook niet wat de na de reguliere studie verder gegroeide artsen testen. Mijn tsh boeit niet, de ft3 boeit, is die hoog, dan wordt het niet omgezet en moet er meer jodium in het systeem komen(ik kan dat moeizaam opnemen en ben er allergisch voor)
Humaan ligt het dus ook niet zo simpel.
als je de halfwaaardetijd bekijkt, zou het dus kunnen dat honden ook vaker moeten krijgen als ze zware insapnning doen? halfwaardetijd T4 mens ong een dag of 5, hond een uur of 12.. als mensen 1keer daags of zelfs 2-3 keer daags medicatie nemen wat betekent dat dan voor de hond? ik vind het wel heel interessant om erover na te denken en te brainstormen..

helaas denken veel mensen nog altijd dat geld verdienen, puppies produceren om welke reden dan ook zomaar vrijblijvend kan en willen er veel niet testen... dat snap ik dan echt weer niet...
Door sella
#2214627
Diego kreeg ook voor zijn trage schildklier thyroidium van mijn arts.
Ik herken wat trage dingetjes bij Buffel en die krijgt 1 keer per week  capsule thyroidium. Dat is voor hem voldoende om de symptomen te laten verdwijnen. Maar dit heb ik bij hem al jong herkend.

Ik ben 35 jaar niet behandeld voor mijn schildklier, dus het duurt lang voor je lijf herstelt is.

Ik herken heel veel klachten bij honden ook doordat ik zelf fysiek zoveel kenmerken heb gekregen, terwijl de standaard testen van de T4  en de TSH nog binnen de laag normaal waarden vielen.

Mijn arts stelt de halfwaarde tijd van de T4 ter discussie, veel natuurartsen ook. Internationaal is er een stroming die humaan werkt, en toch er de dieren ook bij betrekt, omdat ze bij hun eigen huisdieren symptomen herkennen. Die stelt dat je bloed vol kan zitten met T4 en je het toch niet kan opnemen door een tekort aan jodium en ijzer, niet het hb maar het serumijzer. Er moet voldoende F t3 in het bloed aanwezig zijn om onder invloed van een complex gebeuren tot opneembaar F t4 te komen.
Ik wacht nog steeds op de resultaten van die studie, nu wordt medio september verwacht een voorlopige conclussie te trekken.

Probleem is dat je het aan puppies zelden kan zien. Het is een probleem waar veel mensen het niet herkennen, veel dierenartsen niet. Ik was al begonnen met spullen te bestellen die de schildklierfunctie ondersteunen voor mezelf, en dat ben ik ook gaan geven aan Diego en zag verbluffend resultaat. Ook de leggers aan zijn ellebogen verdwenen. Achteraf had Amber ook al hypotheriodie symptomen. Dat was een kruising lab/hollandse herder.
In het voer van de dieren zit natuurlijk ook al lang niet meer voldoende spore elementen om het ingewikkelde hormoonsysteem te laten functioneren.

Ik vindt het ook een interessante materie, lastig ook, omdat er ook de hypofyse bij is betrokken, en het zo een heerlijke cirkel vormt, de hypofyse beinvloed de schildklier, maar als de schildklier niet goed werkt, dan werkt de hypofyse ook niet optimaal. Dus wat is de primaire reden van de hypotheriodie? Ik krijg dus ook ondersteuning voor de hypofyse. Dit alles met natuurlijke middelen. Ik weet dat het voor de dieren ook zo werkt, alleen het onderbouwen en oplossen is nog lastig
Door Aura
#2262503
Binnen ons ras zijn de laatste paar jaar ook een paar honden met schildklierproblemen opgedoken, dus ik ben me hier ook in gaan verdiepen, o.a. ook door het boek van Dr. Dodds te lezen.

Mijn teefje wil ik wel laten testen op haar schildklier en ook op de antistoffen. Ik zou enorm balen als ze TgAA-positief blijkt te zijn. Ik wil heel graag een bijdrage leveren aan het ras en 1 of 2 nestjes met haar fokken en daar ook weer mee verder gaan. De meningen verschillen nog, maar ik denk dat ik haar dan toch niet zou inzetten. In feite fok je gewoon met een zieke hond en dan verkoop je dus pups van een hond die een erfelijke ziekte heeft. Dat kan je niet maken naar de pupkopers en ook niet naar de pups.
We hebben een klein ras, dus nare ziektes kunnen we echt niet gebruiken.

Ik weet alleen nog niet wat ik van de reu verwacht. In Scandinavie wordt er bij ons ras nu wel langzaamaan getest, ook op TgAA, maar in Nederland is de aandoening uberhaupt nog nauwelijks bekend bij de eigenaren. Maar ja, als je vind dat je je teef moet testen en met een TgAA-positieve teef niet moet fokken... dan moet je eigenlijk ook niet fokken met een niet-geteste reu  :-\
Ik heb gelukkig nog een jaartje of 2/3 om hier over na te denken... Mira is nog maar 11 maanden.


Wat betreft de erfelijkheid: Het is nog onduidelijk hoe het vererfd, omdat er nauwelijks onderzoek naar gedaan is. Ik vond een abstract van een oud onderzoek bij Barzois waarin naar voren kwam dat het autosomaal recessief vererfd, maar dat kleine stukje is het enige dat ik gevonden heb daarover (artikel zelf was niet gratis te vinden) en dat vind ik voor mezelf te weinig om conclusies te trekken. Er zijn wel allerlei onderzoeken te vinden naar genen die ermee te maken hebben, maar dat zegt dan weer niets over hoe het vererfd.
Binnen ons ras zijn wel gevallen bekend van een reu die in drie verschillende nesten zieke honden heeft voortgebracht. Bij andere rassen schijnt het vaker voor te komen in bepaalde lijnen. Dus erfelijk lijkt het me wel zeker.

Deesje schreef: wat zou het praktisch betekenen voor de fok? dat je dus liefst voor elk nest even laat checken? dat is toch niet overdreven? voor een dekking bloed laten prikken, even routine check en schildklier...
De OFFA adviseert om met 1, 2, 3, 4, 6 en 8 jaar te testen.
Die test met 1 jaar vind ik wat teveel van het goede. Twee jaar vind ik een mooie leeftijd. Voor die tijd ga ik sowieso niet fokken, maar als je later gaat testen, loop je volgens mij het risico om in een overgangsfase te testen, waarbij je een verkeerde uitslag krijgt.
Ik vind het nog steeds een ingewikkeld verhaal.

Bij de Eurasiers wordt verplicht getest, ook op TgAA. Op de site van de rasvereniging is er wel wat over te vinden, ook over de timing van de test. Er zijn nog een paar rassen waar verplicht getest wordt en een paar waarbij fokkers het vrijwillig doen. Bij de Portugese Waterhond is hier ook wel wat over te vinden. In Scandinavie gebeurd het meer dan in Nederland.

Deesje schreef: ja maar die gaat over mensen toch?
Autoimmune thyroiditis is vergelijkbaar met Hashimoto bij mensen (staat ook in het boek). Die halfwaardetijd van T4 en de invloed van THS en groeihormoon is inderdaad anders, maar verder lijkt het erg op elkaar. Als ik het goed heb, worden onderzoeken bij honden ook voor Hashimoto gebruikt. Of worden honden gebruikt voor onderzoek naar Hashimoto.
Deesje schreef:omdat het bij ALLE honden voor kan komen denk ik dat een bewuste verantwoordelijke fokker het zou moeten laten testen, zij het niet voor de hond zelf maar ook voor het nageslacht...
Er zijn heel veel aandoeningen die bij alle rassen voor kunnen komen. Lijkt me wat overdreven (en duur) om op al die aandoeningen te testen... 
Bij ons ras is het opgedoken en daarom wil ik wel testen. Het is een klein ras en iedereen is familie, dus ziektegevallen zitten relatief dichtbij. Mochten er meerdere gevallen van PRA opduiken, dan zou ik daar misschien ook wel op gaan testen.
 Terug naar “Vragen en Problemen over gezondheid”

Barfplaats wordt gesponsord door