Hallo,
Een tijdje geleden heb ik hier mijn eerste bericht geplaatst over onze hond (Sam, die nu 10 maanden oud is ongeveer) met een voedselallergie. Hij zit nu op kvv en het gaat heel goed met hem.
Vrijdag hebben we een nieuwe pup gekocht. Het is een bordeaux dog en hij heet Max. Sam, onze bullmastiff van 10 maanden, hebben we bij een fokker uit het dorp gekocht inclusief stamboom. Deze keer gingen we voor een pup zonder stamboom, omdat we helemaal verliefd waren op de pup die we gezien hadden. Moeder gezien, foto van dekreutje gezien, pups zaten in huis, we hadden hem daar al zien poepen en hadden gezien dat zijn ontlasting goed was. Paspoort zag er goed uit (enting gehad, gechipt, wormkuren gehad, etc) en er zat ook een koopcontract met garantie bij. Voor ons dus absoluut geen reden om ons zorgen te maken.
Vrijdag had hij tijdens dat wij bij de fokker waren (+/- 2 uur binnengezeten) heel de tijd gespeeld. Daarna dus naar huis gegaan en hij had kennis gemaakt met Sam. Vrijwel meteen hierna is hij gaan slapen en hij is tegen het eind van de dag nog eventjes met Sam gespeeld. Hij had vrijdag ook gewoon goed gegeten en goed gedronken.
Zaterdag zijn we eventjes met hem langs mijn ouders gegaan (half uurtje) en heeft ie thuis ook nog wat gespeeld. We vonden dat hij er verder maar moe uitzag, dus hebben we de honden de rest van de dag gescheiden gehouden, zodat hij goed uit kon rusten. 's Avonds wilde hij niet eten (nog niet van voer gewisseld) en zat hij aan de diarree (spoot er echt uit als water), maar omdat onze andere pup dit ook gehad heeft op jonge leeftijd maakten we ons niet meteen zorgen en dachten we gewoon dat hij een beetje van slag was van de verhuizing.
Gisteren wilde hij amper opstaan en nog steeds niet eten. Drinken is hij wel blijven doen (nu nog steeds), maar wel in mindere maten als voorheen. Hij lag er 's avonds nog steeds bij als een zielig hoopje hond en heb toen toch maar het spoednummer van de DA gebeld (wel een andere DA als we normaal hebben, omdat die dit weekend geen spoed hadden wegens vakantie). We konden meteen langskomen en toen we binnenkwamen vroeg ze allereerst waar we onze hond vandaan hadden. Hij zag/ziet er nu erg mager uit (bijna een kilo eraf in 3 dagen tijd). We zeiden dat we onze pup gehaald hadden in een dorp verderop. Ze zei meteen een straatnaam en het blijkt dat er al meerdere pups daar geweest zijn die parvo hadden en van hetzelfde adres afkomen.
Onze pup is verder wel geënt hiertegen (alleen 1e enting). Wij waren helemaal overstuur en ik vroeg meteen of er een test gedaan kon worden. Dat kon niet (de reden was iets met een koelkast) en zouden ze 's morgens wel doen om half 9. Hij zou daarna meteen opgenomen worden (ook als het geen parvo was) en zou een aantal dagen moeten blijven. Verder heeft ze zijn temperatuur opgemeten (40 graden) en hem vocht gegeven (spuiten) en antibiotica. Ik vroeg nog hoe lang het zou duren voordat we de uitslag morgen zouden hebben van de parvotest en haar antwoord was: 'Het ligt er aan hoe druk het hier morgen is.' Nja, daar moet je het dan mee doen.
Mijn man en ik zijn meteen langs mijn ouders gereden (die me altijd wel een beetje weten te kalmeren), omdat ik ontzettend overstuur was. De DA had het over vervalste boekjes, vervalste dierenartsstempel (van waar de enting heeft plaatsgevonden), een malafide fokker, oostblokhondjes, parvo, de pup zou misschien de nacht niet eens halen, 10% kans om sowieso te overleven, etc. Ik was boos, verdrietig en voelde me enorm opgelicht. Ik was in staat om regelrecht naar de fokker toe te rijden (ook al was het midden in de nacht) en hem de huid vol te schelden.
Bij mijn ouders aangekomen werd ik meteen gekalmeerd. Mijn moeder vertelde dat ze ontzettend slechte ervaringen heeft met de DA waar we geweest waren en dat ze zich enorm opgelicht voelde door hun(dure dierenarts, die veel meer behandeling doet dan nodig en te lang wacht met testen, etc). Het bleek dat mijn moeder daarom het privénummer van de DA heeft waar wij normaal altijd naartoe gaan. Wij hebben niet getwijfeld en hem meteen gebeld. Hij vroeg meteen of de pup had overgegeven en dat had ie niet. Ook zei hij dat hij de dierenartsenpraktijk waar de pup geënt is kent en het gewoon een goede praktijk is. Hij vroeg of er bloed bij de diarree zat en dat was ook niet het geval. Hij dacht weer dat het geen parvo is, maar we moesten toch de volgende ochtend om half 10 even langskomen. Hij dacht dat de pup het sowieso wel moest gaan halen en zei dat we hem gekookte kip moesten gaan proberen te geven.
De gekookte kip hadden we al geprobeerd zondagmiddag, maar dat wilde hij toen absoluut niet. Die nacht wel. Vanochtend was Max weer erg levendig en we zijn om half 10 naar onze vaste DA (waar we veel vertrouwen in hebben) geweest. Max ging meteen aan zijn schoenen bijten en de man vond het een goed teken. Max was in ieder geval nog met zijn omgeving bezig en zo hoort het zei hij. Hij nam zijn temperatuur op (38,5) en dat was dus ook allemaal goed. Ook at Max gewoon weer, hij dronk nog (nooit mee gestopt) en ontlasting was nog wel dun, maar geen waterachtige vloeistof meer. We kregen antibiotica mee en de tip om absoluut geen brokken te voeren de komende dagen (moeilijk verteerbaar nu).
Heel de dag is Max erg actief geweest. Hij heeft wel veel geslapen (daar is ie natuurlijk ook pup voor), maar de momenten dat hij wakker werd ging hij meteen met knuffels en flosjes aan het spelen. Hij heeft vandaag 1,5 kipfilet en 4 sneden witbrood gegeten. Ook heeft hij een stukje komkommer op en ongeveer 1 liter water. We dachten dus dat we ons ongerust hadden gemaakt om helemaal niets. Mijn man is nog naar de DA geweest waarvan er een stempel in het boekje staat (met handtekening erbij) dat hij daar geënt is. Dat klopte helemaal. Hij is daar ook gechipt. Die DA heeft 3 praktijken, waarvan 1 een kliniek is. Het zag er allemaal erg netjes uit en mijn man zei dat hij geen enkele reden had om de mensen daar niet te geloven.
Nu, nadat hij het een hele dag erg goed gedaan heeft, is hij weer zoals hij gisteravond was. Ik moet er wel bijzeggen dat hij al sinds een uurtje of 12 vanmiddag niet gepoept heeft. Hij heeft vanaf 9 uur vanavond ook niets meer willen eten (maar misschien dat ie wel genoeg gehad heeft vandaag?). Hij is ontzettend moe en sloom, maar dat kan ook weer zijn omdat hij een intensieve dag gehad heeft. Tóch maak ik me zorgen. Hij ligt namelijk al een paar keer in zijn bench met kotsneigingen. Hij heeft 1 klein stukje kip (zonder vloeistof) uitgekotst net. De DA heeft me vannacht echt heel bang gemaakt. Parvo bij een pup van 2 maanden oud (dat was ie vandaag precies) is natuurlijk echt heel erg en de kans dat hij het overleefd als hij het al heeft is dan gewoon erg klein. Aan de ene kant wil ik hééél graag weten of hij het heeft en overweeg ik toch een test.
Aan de andere kant wil ik het eigenlijk ook helemaal niet weten, want als hij het wel heeft is de kans dat hij het overleefd zo enorm klein. Daarnaast kan hij er natuurlijk (vooral als hij zo jong is) hartproblemen aan over houden. Ik denk dat ik nu wel even de ochtend afwacht, want misschien is hij gewoon moe. Als het morgenochtend nog hetzelfde is toch maar weer naar de DA. Ik kan er alleen nooit zo goed tegen als 2 dierenartsen helemaal het tegenovergestelde zeggen.
Mijn vraag is nu eigenlijk: Kan het wel parvo zijn als hij nog niet echt overgegeven heeft, geen bloed in zijn diarree heeft en wel gewoon is blijven drinken en nu weer eet?
