[Ramses1]

Verplaatst naar nieuw topic.

[bordie]

@ramses
wat irri....pffffff  ik weet dus dat ik niet de suprelorin ga laten zetten bij mn hond.

[Ramses1]

@ramses  wat irri....pffffff  ik weet dus dat ik niet de suprelorin ga laten zetten bij mn hond.

Waarom niet? Dat het hier zo gaat wil toch niet zeggen dat het bij jouw hond ook zo zal zijn.
Ben er niet anders over gaan denken maar bij Ramses lijkt het snel uitgewerkt, maar alle honden zijn anders, alle karakters en hormoontjes ook.
Ik denk dat het voor Bumper juist ook een hele goede zet zal zijn, dat weet je 

[WillyP]

@ramses
wat irri....pffffff  ik weet dus dat ik niet de suprelorin ga laten zetten bij mn hond.

Volgens mij heeft Baiko die toen ook gehad, hier werkt het volgens mij nog, zelfs na een jaar, wat ik niet had verwacht.

[WillyP]

Nu ik het nog eens terug lees is er mega veel veranderd! Alles in zijn voordeel. Maar aangezien het implantaat nu uitgewerkt zou moeten zijn denk ik ook dat de trainingen veel gedaan hebben en dat hij ouder, dus weer wat wijzer is geworden.

Én de opvanghondjes in huis hebben ook veel gedaan, hij heeft denk ik daarvan ook veel geleerd.
Het was toen al een hele stabiele hond in huis en in zijn werk, maar  naar reuen moest hij zich bewijzen en dat was totaal niet altijd leuk. Nu hoeft hij zich niet meer zo te bewijzen, maar vraagt wel enige privacy en dat vind ik goed. Hij is handelbaarder dan toen.

Maar hij laat af en toe echt nog wel zien wie hij is en dat er rekening met hem gehouden moet worden. Afgelopen weekend had mijn vriend nog een 'momentje', stond te praten met een kennis en zijn hondje, die de week daarvoor bij ons had gelogeerd. Baiko en Charlie stonden er ook bij. Daarbij kwam nog iemand anders gezellig erbij met zijn hond, maar dat werd niet gewaardeerd door Baiko, ze kwamen in 'zijn' roedel leek het wel.

Dus het is echt nog niet altijd makkelijk, maar grotendeels is hij zeker stukken stabieler. Wij zijn tevreden.

Even een update wat Baiko betreft. Vorig jaar dacht ik nog dat het wel uitgewerkt was, maar ik kan nu pas zeggen dat zijn hormonen echt weer helemaal volledig werken. Sinds een maand of twee zien we ineens veranderingen. Weer echt dat reuen gedrag naar andere dominante reuen toe. Dat was met het implantaat ook nog wel, net iedere reu kon hij samen mee zijn. Maar nu reageert hij weer heel erg gespannen naar dominante reuen toe. Maar.... De meeste verandering zie ik nu in zijn gedrag naar teefjes en thuis.
Twee maanden geleden merkte hij ineens op dat Charlie een teefje was, ze rook wel heel erg lekker voor hem, hij ging bijna een dansje voor haar doen. En dat doet hij  nog steeds af en toe. Dat is allemaal leuk, hij was nogal vlak/mat in huis en tijdens de wandelingen. Zijn werk deed hij goed, maar ook allemaal wat matter. Nu gaat hij weer voluit aan het werk, hij loopt vol enthousiasme naast de fiets mee, bijna sneller dan Charlie, wat een jaar geleden wel andersom was. Dat zijn wel weer dingen die ik graag zie. hij is vrolijker, staat soms te stuiteren als we gaan wandelen of fietsen. Speelt wat vaker dan voorheen. Dus dat is wel erg leuk.

Maar nu heb ik hem van de week voor het eerst een teefje zien willen bestijgen, dat bevalt me minder natuurlijk, maar het was te corrigeren. En gisteren kwamen we een hond uit het dorp tegen, waar hij altijd al gek op is, die vindt hij gewoon leuk. Maar nu is die hond vier weken geleden gecastreerd, nou nu was hij helemaal het einde voor hem. Hij kwijlde, zijn ogen stonden zo anders in zijn kop, zijn spieren waren duidelijk te zien, zo opgewonden was hij. Het was allemaal nog wel te corrigeren, de andere hond wilde ook graag spelen, maar voor Baiko was het vooral hebzucht. Op den duur heb ik hem toch maar aangelijnd, de andere hond was duidelijk moe (een duitse dog van nog geen jaar oud).
Op de terug weg kwamen we ook nog een dominante reu tegen en dan is het maar goed dat hij aangelijnd is anders zou ik niet weten hoe het afgelopen zou zijn.

Het is dus een overweging en een discussie die weer speelt.

Willen we een saaie matte Baiko die vooral andere honden negeert, zich niks aantrekt van de geuren van teefjes en zich andere reuen minder aantrekt, wel zijn werk netjes doet maar niet met overgave....? 
Of willen we een vrolijke Baiko die enthousiasme laat zien als we weggaan, wat vaker speelt, weer power laat zien tijdens het fietsen en werken, maar nogal sterk en dominant wordt naar andere reuen en zeker als er teefjes geroken zijn...?


Zoals hij nu is vinden wij hem het leukst, maar onderweg heb ik er soms mijn handen vol aan.

We laten het nu zo als het is. Baiko is zelf wel gelukkiger volgens mij. Ik weet welke honden ik moet mijden met hem.
Maar het implantaat heeft dus veel langer gewerkt dan een half jaar tot een jaar. We zijn nu twee jaar verder en nu pas merk ik verschil en zie ik verschil. Zijn ballen zijn pas een goeie maand weer zoals ze voorheen waren. Dus het heeft echt heel erg lang gewerkt.

[Fynn]

Ja Willy en dat is op den duur voor mij de reden geweest om Fynn te laten castreren.
Ik snap dat je voor het jagen liever een hond hebt met pit maar elke dag diverse honden ontwijken en een hond die gefrustreerd raakt door zijn hormonen is niet mijn ding.
Ik vond het ook echt verschrikkelijk om hem te laten castreren en heb zelfs de afspraak van de da nog afgezegd omdat ik zo twijfelde.
Nu is hij weer al 2,5 balloos en ik heb een zeer gemoedelijke reu ervoor teruggekregen geen watje maar 1 die naar me luistert en die niet gestuurd word door hormonen.
Ik moet nog wel eens uitwijken voor andere honden maar dat is ook omdat ik met 2 reuen loop .
Maar goed het is jou keuze en jij moet erachter staan.

Groetjes Rian

[Berna]

Ik zou vele malen liever een actieve vrolijke hond hebben, dan een matte hond. Die hormonen hebben ze niet alleen om pups te maken, ze zijn ook van belang voor het karakter en zelf vertrouwen. Jou Baiko bewijst dat maar weer eens.
Ik heb 2 reuen, ze zijn 3,5 & 3 jaar en intact. De ene is zelfs vader van 7 pups.
Beide versieren ze graag teefjes en beide kunnen ze heftig verliefd worden op gecastreerde reuen. Ze laten het niet na hun poot op te tillen om over de plas van een teef te plassen en er zijn heus reuen die ze niet moeten.... Ik vind dat allemaal niet zon probleem. Het zijn allemaal natuurlijke zaken denk ik, werkt het bij ons mensen ook niet zo? Ik zou niet weten waarom je daar voor een hond laat castreren.

Er zijn reuen die zon last hebben van hun ballen dat ze niet anders kunnen dan lelijk doen naar alle anderen. Dan zou ik er heel misschien iets aan laten doen. Maar zo lang dat allemaal niet aan de orde is zou ik Baiko ze laten als hij is. Zo te lezen is hij blij en vrolijk nu zijn hormonen weer werken.

[Kaela]

Ik begrijp de twijfel wel een beetje. Sinds de vechtpartij is Oscar wat feller op andere honden. Als ik zie dat een andere hond ook een "stoere bink" is, wijk ik uit om de ontmoeting te voorkomen. Bij voorkeur zo dat er op een klein afstandje gepasseerd wordt met rust en beheersing, maar als de andere hond los is, dan knijp ik hem er zoveel mogelijk tussenuit. Op die manier probeer ik zoveel mogelijk goede ervaringen op te doen met hem, zodat hij het minder spannend gaat vinden en ik ook. 
Ik baal hier héél erg van, maar ik vind het ook logisch. Oscar is nu echt volwassen geworden en heeft dermate zelfvertrouwen dat hij nu voor zichzelf opkomt. Ik vind dit ook onderdeel van het sociale gedrag, ook al vind ik het onhandig en niet leuk.

Ik denk dat een castratie bij Oscar vrij heftig zou kunnen zijn met betrekking tot zijn zelfvertrouwen. Daarom schiet het wel eens door mijn hoofd, maar overweeg ik het niet serieus. Ik ben veel te bang dat hij weer veel onzekerder wordt. Zeker omdat ik denk dat zijn fellere gedrag ook met angst te maken heeft, dan zou castreren dat mogelijk verergeren.

Met Baiko speelt dat minder, als ik het zo lees. Maar dat matte, dat zou ik niet willen. Ook al is het makkelijker, ik zie toch veel liever die sprankel.

[WillyP]

Precies. Het is een afweging maken tussen het beste van de twee. En tot nu toe is het dan toch de vrolijke Baiko. We genieten nu toch meer van hem dan wanneer hij zo mat is. Maar het is dus wel wat vaker lastiger onderweg. Ik wandel en fiets het meeste met hem overdag. En het baasje neemt hem en Charlie vaak mee als het weer licht is 's avonds na zijn werk. Hij heeft er geen last van, en dat komt omdat de baas nogal dominant is en ik zachter tegen de honden.

Maar ik heb hiermee wel geleerd dat we gelukkig niet direct de keus hebben gemaakt voor castratie. We kunnen nu een bewuste keuze maken(welke dat ook is), gebaseerd op de ervaring van de afgelopen twee jaar en zoals hij nu is.