- di 11 jan 2011, 08:31
#1893860
Thanks Liz.
Na een dag lezen en informeren was ik ook al zover gekomen dat ik inmiddels weet dat aorta stenose geen goede prognose heeft. Er is feitelijk geen behandeling die het probleem oplost mogelijk en de therapie is erop gebaseerd om het leven van de hond te veraangenamen en verder niet. Vrolijker worden we er niet van, dat moge duidelijk zijn.
Voor de duidelijkheid zal ik de situatie even uitleggen. Na lang twijfelen, omdat er nog niets zeker is maar omdat we gebaat zijn bij zoveel mogelijk adviezen, meningen en ervaringen wil ik het toch uitleggen.
Het gaat om een pupje van Fleur. Het laatste pupje, de 3 anderen zijn al uitgevlogen en daar gaat het goed mee. Dit is de laatste die er nog was en gelukkig waren we ook nog niet actief op zoek naar een baas. Tot afgelopen zaterdag was er niets aan de hand. Zoals iedereen weet was zij de kleinste van het nest maar zeker niet de minste. Iedereen heeft op de webcam (en wat kun je soms blij zijn met een cam) kunnen zien hoe levendig, actief en energiek ze was. De kleinste maar ze liet zeker niet het kaas van haar brood eten. Dit om aan te geven dat er ook echt niets aan de hand was.
Zaterdagavond is ze in haar neus gebeten door Fokke. Uiteraard ging het om eten. Ze kwam te dicht bij het eten van Fokke en hij snauwde haar af. Gewoon normaal zoals elke andere hond had kunnen doen en beet haar in haar neus. Er zit een klein wondje op haar neus maar niet dusdanig dat er reden voor paniek was of dat ze naar de dierenarts had gemoeten. Ook niets ten nadele van Fokke, dit soort dingen gebeuren nu eenmaal in een roedel. Het wondje bloedde en is 's avonds een beetje gaan pussen. Ze kreeg ook koorts (40 graden) maar dit daalde na een uurtje alweer dus ook geen reden tot paniek. Ze was wat onder de indruk maar heeft dezelfde avond nog gewoon met de andere honden gespeeld zonder problemen.
Zondag ochtend echter begon ze te kuchen. En ook dat kan bij een puppie en het eerste waar wij aan dachten was kennelkuch. Door de beet had ze misschien wat minder weerstand en dan ligt kennelkuch al snel op de loer. Nog niets aan de hand hoewel het kuchen wel de hele dag aanhield en ook niet echt verminderde ondanks honing en hoestdrankjes.
Gisteren zijn we met haar naar de dierenarts gegaan en onderweg daarnaar toe hadden we al de indruk dat er iets anders dan kennelkuch moest zijn. Ze had een snelle, hoge ademhaling en haar kuch voelde alsof ze vocht in haar longen had. Bij de dierenarts bleek al snel dat ook zij de boel niet vertrouwden en zijn er thoraxfoto's gemaakt. Naar aanleiding van het beeld op de foto's is er besloten om haar in een
zuurstofkamer te leggen en later die middag een echo te maken. Op de foto's was te zien dat haar hart sterk vergroot is. Gistermiddag is dan ook een hartecho gemaakt en hebben ze kunnen constateren dat haar linkerboezem sterk vergroot is. Daarnaast hebben ze
een structuur gevonden die ze niet thuis kunnen brengen. Hierdoor hebben we onmiddellijk een afspraak bij een cardioloog gemaakt en daar
zal ze morgenochtend onderzocht worden.
Tot die tijd moet ze zo rustig mogelijk gehouden worden en dat valt niet mee. Ze is 10 weken oud en wil de wereld ontdekken. Ze slaapt nu
sinds 2 nachten bij ons op bed en we hebben gemerkt dat ze het liefste met haar hoofd wat hoger dan haar lijf ligt. Ze heeft dan ook de
hele nacht met haar koppie op mijn nek gelegen. Uiteraard hebben wij geen oog dicht gedaan maar dat komt ook wel weer goed.
Ze eet normaal, is ook levendig en alert maar kucht zodra ze zich inspant. Ze heeft op dit moment 3 soorten medicijnen, 1 vanwege het
wondje op haar neus (om eventuele infecties geen kans te geven om naar het hart over te slaan want dat heeft het al zo moeilijk), daarnaast
nog plaspillen (vanmiddag weer fijn ons dekbed wassen) en medicijnen om het hart rustig te houden.
Laten we in godsnaam hopen dat het geen aorta stenose is maar iets anders wat wel te verhelpen is. Ze zou nog een heel leven voor zich moeten hebben.
Natuurlijk hebben we gisteren ook lang nagedacht en gesproken over het traject wat we ingaan. Het 'probleem' zit voor ons in de leeftijd van de pup. Constateer je dit op een leeftijd van 4 a 5 weken zou de beslissing om haar te laten gaan 'makkelijker' zijn. Of misschien niet makkelijker, maar een ander gevoel oproepen. Nu is ze 10 weken oud en al een hele hond. Voor nu hebben we besloten om de hartecho bij de cardioloog te laten maken en eventuele beslissingen op de uitslag daarvan te baseren. Meer kunnen we even niet.