Barfplaats.nl

Ik wil jullie allemaal even deelgenoot maken met onderstaande. Dit is van een kennis die na andrhalf jaar haar hondje verloor door bovenstaande.
Ook dat kan gebeuren!!!!!

Om prive redenen heb ik van een paar namen puntjes gemaakt.

Er is iets vreselijks gebeurt… Dolce is niet meer bij ons.



Haar Belgische baasjes hebben me geSMSed toen ik in Denemarken was om ......... te laten dekken. Dolce was erg ziek na haar sterilisatie. Ik wachtte op de volgende SMS om te horen dat ze weer beter werd, maar die is nooit gekomen. In plaats daarvan ontving ik het verschrikkelijke bericht dat ze was overleden. Ik ben geschokt en zo verdrietig. Later werd ik woedend, Dolce is overleden door een grove fout van de dierenarts! Uitleg hiervan in ............ laatste afscheidsbriefje aan Dolce.



Heel typisch is dat een paar uur na Dolces overlijden, ...... (Dolce's moeder) en ........ eindelijk paren, we hadden al 4 dagen gewacht hier op zonder resultaat. Het volgende nestje met “Y” puppen is opgedragen aan Dolce, onze lieve, verlegen truffel kind, die ver voor haar tijd ons heeft verlaten.



Haar pagina blijft natuurlijk bestaan, er zijn nog wat foto’s die ik nog wil toevoegen, die heb ik net ontvangen. Daar zie je haar als een grote mooie meid, maar ik moet eerst de mooiste uitzoeken en vraag dus nog even geduld.





Mooie liedjes duren niet lang… door ........, Dolces grootste vriendin en baasje





Het regent buiten al dagen aan een stuk. Een vrolijke witte kerst moest dit jaar plaats maken voor druilerig herfstweer.

Een week geleden werd Dolce gesteriliseerd…op donderdagavond (19-12-2002). Ze kwam er niet bovenop: verslechterde in plaats van te beteren. We bezochten verscheidene dierenartsen; geen enkele kon vermoeden dat er tijdens de operatie zó onzorgvuldig gewerkt werd.

Maandagmorgen overleed Dolce… Een autopsie wees uit dat een stukje weefsel rond de darm samen met de eileider mee afgebonden werd. De bloedtoevoer naar een deel van de darm werd daardoor belemmerd, waardoor deze afstierf! Het is verwonderlijk dat Dolce nog tot maandagmorgen leefde, ze moet wel erg sterk geweest zijn.

Al een hele week ging ik niet meer naar ons bos….Ik kan er niet naar toe,…echt niet!
‘k Maak ook geen wandelingetje meer s’avonds door de rustige straten van onze wijk .

Als ik geveld door mijn ziekte uren gekluisterd zit aan mijn zetel is er geen knuffel-tuffelbeestje om mij op te vrolijken en gezelschap te houden.

’s Morgens kan ik me zo vaak omdraaien als ik wil: geen hondje dat me roept omdat het gemerkt heeft dat ik wakker ben.

Geen enthousiaste begroeting als ik de kamer binnenkom…

Als ik de badkamer verlaat is er geen “dollewoef” die me begroet alsof die 10 minuten 1 jaar duurden…

De auto blijft proper en geen hondje springt op als ik de motor stil leg.

Ik moet geen chauffeur meer zoeken om naar Italië te rijden voor de truffelzoekwedstrijd in maart…

Als we buiten komen lijkt iedereen juist zijn hond uit te laten, iedere winkel lijkt er wel een te hebben in de etalage, de enige droeve scène in de lachfilm die we gaan kijken om onze zinnen te verzetten speelt zich af op een hondenkerkhof, en het weerbericht wordt vandaag gepresenteerd door “mevrouw Hond…”

De dierenarts zal alle kosten vergoeden… ook de “aankoop”…
Ineens realiseer ik me dat er op een hondje een “kostprijs” staat, je “koopt” immers een hond…. Maar die van mij is niet te koop; ze is onbetaalbaar!

Ze heeft me oneindig veel keren getroost als ik me ziek en ellendig voelde, speelde vrolijk met de kinderen, had het beste hondenneusje om te zoeken en was soms het kindje dat mijn partner en ik na veel miserie niet konden hebben…

Dolce, je was voor ons een prachthondje, dag lieve knuffel van me!!!

Ik wilde jullie hiermee alleen maar deelgenoot maken. Ik oordeel niet over wat jullie wel en niet moeten doen, dat moet iedereen voor zichzelf beslissen.

Ach wat een diep triest bericht.

Ik vind het een heel triest en erg bericht, maar men moet niet vergeten: Ook artsen zijn mensen!!! En mensen maken fouten!!!

Helen schreef: Ik vind het een heel triest en erg bericht, maar men moet niet vergeten: Ook artsen zijn mensen!!! En mensen maken fouten!!!

geloof alleen dat je zo even niet denkt als het jouw hond betreft

Dit is natuurlijk vreselijk. Buiten kijf. Maar het is gebeurd in 2002 en nu geplaatst om te laten zien (in de casteratie discussie die al loopt) dat teven dood kunnen gaan bij/na de operatie. Gelukkig is dat natuurlijk geen standard operating procedure, maar wel vreselijk als het je overkomt.

sylvia schreef:
geloof alleen dat je zo even niet denkt als het jouw hond betreft

Het maakt het er niet minder erg op, maar je geeft je dier uit handen om behandeld te worden door iemand anders. De DA die jouw hond behandeld, heeft ook het beste met het beestje voor. Een dergelijk ongeluk is heel tragisch en afschuwelijk, maar ongetwijfeld niet de bedoeling van de DA. Waar mensen werken worden fouten gemaakt, dat is nou eenmaal niet te voorkomen.

Toch is zo'n bericht wel "handig" om vooral niet te vergeten dat castratie bij de teef altijd een behoorlijke operatie is met de daarbijbehorende risico's.
Men praat er altijd heel makkelijk alsof het een peuleschilletje is, maar helaas valt dat soms (en vaker dan je denkt) vies tegen.

Angelique schreef: Toch is zo'n bericht wel "handig" om vooral niet te vergeten dat castratie bij de teef altijd een behoorlijke operatie is met de daarbijbehorende risico's.
Men praat er altijd heel makkelijk alsof het een peuleschilletje is, maar helaas valt dat soms (en vaker dan je denkt) vies tegen.

Ja ik denk ook dat dat de strekking is van het verhaal.

Da's inderdaad wel de strekking van het verhaal. En ik ben het hardgrondig met je eens hoor Angelique. Ik vind de operatie (waarbij ze baarmoeder en de eierstokken weghalen) behoooorlijk zwaar. Ik ben daarom wel blij (want mensen blijven teefjes natuurlijk toch castereren) dat men onderzoek doet naar het verbeteren van de operatie-technieken. Die laparoscopische casteratie schijnt veel minder zwaar te zijn. Blijf je natuurlijk altijd het nog het narcose risico houden..... (enige tijd geleden is hier in de straat een hond overleden na het reinigen van zijn gebit - blijkbaar de narcose niet kunnen trekken. Dat gebeurd ook).

Geen enkele narcose is zonder risico en dus moet je altijd goed nadenken of het verstandig is.

Dit heeft volgens mij ook in dierenmanieren gestaan. De dierenarts had er op aangedrongen om het hondje te laten castreren.