dus ik kan me voorstellen dat opereren helemaal eng is. Bij Alba ben ik er wel bij geweest toen we naar de tandenspecialist gingen (2 van de bovenste snijtanden gingen heel laat pas wisselen), daarbij schommelde ik al tussen interesse/meekijken en mijn hondje checken (ik heb de volledige behandeling mijn hand in haar lies gehad om haar pols te blijven voelen en ik had mijn vriend bevolen op haar ademhaling te letten... terwijl er een heel erg goede assistente bij was hoor!). Ik was ook heel blij dat toevallig die dag mijn zus en zwager uit Zweden bij ons waren: die zijn assistente en dierenarts dus Alba had een eigen team thuis
. Dat is ook Fido's voordeel!
Ik hoop ook dat hij geen gelijk heeft.
hopelijk valt het toch nog mee. Sterkte jullie 
. Eenmaal het operatie doek erover dan gaat het wel weer maar zodra het doek weer verdwijnt wordt ik acuut weer week en bestaat de wereld alleen maar uit mijn hond.
