Barfplaats.nl

Na lang beraad hebben we besloten om Jiffie te laten castreren 
Ze is sinds Stippie er is steeds vaker loops (haar eigen schema en die van stippie erbij) en schijnzwanger en afgelopen loopsheid druppelde ze ook pus. De dierenarts kon niets vinden, dus geen baarmoederontsteking, maar raadde ons wel aan haar te laten castreren. Hierover hebben we nagedacht maar we hebben steeds getwijfeld. Vandaag drinkt Jiffie meer dan normaal en ze is nog steeds rustig, terwijl het weer koel is. Alhoewel ik er geen voorstander van ben hebben we door deze omstandigheden dus toch besloten tot een (laparoscopische) castratie.

Toen we bij de dierenarts waren voor de pus dat ze verloor, heeft de da ook even gekeken naar de wondjes op haar lippen/kin. Dit kon volgens haar een auto immuunziekte zijn, lupus zei ze geloof ik. Hier is verder geen onderzoek naar gedaan omdat het wel langzaam beter wordt door de cats claw en visolie die ze krijgt. Om lupus vast te stellen moet geloof ik een biopt worden genomen dat nogal pijnlijk is? Wel heb ik de cats claw inmiddels ingeruild voor chlorella, omdat ik las dat cats claw niet goed zou zijn wanneer ze inderdaad een auto immuunziekte zou hebben.

Een heel verhaal, maar mijn vraag is eigenlijk of iemand weet of de genezing van een operatie/castratie voor honden met een auto immuunziekte anders/slechter verloopt.. Ik kan hierover niets vinden. Alvast bedankt!

waarom laat je haar laparascopisch steriliseren?

vanaalst schreef: waarom laat je haar laparascopisch steriliseren?

is voor teven veel minder belastend.

laten we het hopen, heb op het belgenforum ook meegemaakt, ellende met zo 'castreren'....
maar goed, je hoort meestal als het verkeerd gaat, als het goed gaat hoor je niks......

@sanyo heeft een teef met een auto-immuunziekte misschien dat zij het weet.

Ik weet wel dat de narcose en de  medicatie nadelig kan werken op een auto-immuunziekte...

Ik heb nooit geen bijzonderheden ondervonden met operatie/narcose en de auto immuunproblemen van Sanne.

Dat wil zeggen in zo verre, omdat Sanne chronisch een tekort aan witte bloedcellen heeft en dus sneller infecties niet zelf de baas kan. Dan ben ik erg alert op ontstekingsverschijnselen en krijgt ze alsnog antibiotica. Maar niet uit voorzorg of zo.
De wondgenezing is altijd prima gegaan.
Sanne reageert trouwens niet op echinacea of cat's claw. (uitgeprobeert met Atjo Westerhuis dmv bloedonderzoek voor en tijdens gebruik)

Ik zou eerst zeker willen weten of ze een autoimmuunziekte heeft voordat ik me er erg druk om ging maken. Bij Lupus zijn vaak de eerste klachten een kapotte neus en/of jeukende neus. Een bijpassend biopt wordt dan ook uit de neus gehaald en dit gebeurd met een roesje.
Als Yndra er dusdanig aan toe is dat ze ook pus verliest dan liet ik de dingen niet aan het toeval over en zou ik haar laten onstokken. Blijkbaar rommelt het daarbinnen aan alle kanten en dit loopt toch vaak uit op een vette baarmoederonsteking en die kan je dan beter voor zijn.
Men zou tijdens de operatie meteen een bioptje kunnen nemen, dat scheelt een roesje.
Persoonlijk vind ik deze methode ook een goede keus. Er zal ongetwijfeld wel eens het een en ander mis gaan....net als bij een gewone castratie, maar ik vind de hond er veel vlotter van hersteld e.d. eigenlijk merkte ik aan die van mij niet eens dat ze geopereerd was. (op de roze buik na )

Bedankt voor jullie reacties 

Wij kiezen voor laparoscopische castratie boven gewone castratie omdat we denken dat het beter is, ivm minder grote wond etc. Onze dierenarts zag overigens het voordeel van laparoscopische castratie ook niet, maar het is een keus die je moet maken, en dan kiezen we wat voor ons gevoel het best is.

Een auto immuunziekte kan dus inderdaad alleen door een neus-biopt worden vastgesteld en niet door bloedonderzoek? Want dat laatste zou ik graag doen voor zekerheid, maar een neusbiopt lijkt me zo pijnlijk en ik wil haar niet kwellen. Haar neus zelf is overigens niet kapot, het zijn de randen van haar lippen en haar kin, daar zitten wondjes/puistjes op en ze heeft wat meer oogsmeer dan voorheen.

Ik zit me nu af te vragen of ik wel moet wachten tot twee maanden na de loopsheid met de castratie, omdat het nu niet zo lekker lijkt te gaan, ik denk dat ik maar even bel om te vragen wat ze er bij 't Westland van vinden..

Er is wel een bloedtest, de ANA test.
Nadeel daarvan is dat hij niet betrouwbaar is. Dat wil zeggen, dat als hij positief is, weet je het zeker. Maar als die negatief is, wil het niet zeggen dat het geen lupus is. Bij Sanne is hij 2 x gedaan, beide keren negatief. Uit biopten van probleemgebieden (afstotende voetzolen en raar gezwel onder de tong) bleek dat het wel om auto-immuunproblemen ging.

Over het tijdstip van de castratie zou ik inderdaad contact opnemen met de kliniek. Gevoelsmatig zou ik ook zeggen liever nu, dan dat het straks acuut wordt.

Ah, ok bedankt voor de info! 

Ze blijft maar drinken... Ik weet nu eigenlijk niet of ik de bak moet blijven bijvullen of juist niet 

We gaan in ieder geval voor de zekerheid morgen naar de dierenarts, misschien is het nu toch een baarmoederontsteking geworden.

Ik zou dus niet voor een laparoscopische castratie kiezen als het mogelijk al wat rommelt in de baarmoeder. Voordeel van een gewone castratie is dat je de baarmoeder kan voelen en besluiten deze te verwijderen.

*Dorothea* schreef: Ik zou dus niet voor een laparoscopische castratie kiezen als het mogelijk al wat rommelt in de baarmoeder. Voordeel van een gewone castratie is dat je de baarmoeder kan voelen en besluiten deze te verwijderen.

Bij onze teckel rommelde het ook in de baarmoeder. Onze dierenarts wilde een laparoscopische castratie uitvoeren als dat mogelijk was. Dat kon tijdens de operatie beslist worden.
Op mijn vraag of dan de kans erin zat dat ze alsnog de baarmoeder moesten verwijderen ivm een ontsteking, kreeg ik als antwoord dat die kans erg klein was omdat na een castratie de baarmoeder relatief snel verschrompelt en niet meer actief is.
Het is uiteindelijk een laparoscopische operatie geworden - in oktober verleden jaar - en inderdaad Mushu heeft nergens meer last van en is weer zo gezond als een vis.

Ik heb meerdere honden op verschillende manieren - om medische redenen - laten castreren en de laparoscopische heeft toch wel heel erg mijn voorkeur.
De narcose is korter, daar hebben ze weinig tot geen last van en van pijn heb ik al helemaal niets gemerkt. En pijn heb ik wel gemerkt bij de honden waar de baarmoeder verwijderd was. Vooral met poepen hadden ze de eerste dagen erg veel last. Sowieso waren zij echt een paar dagen goed ziek na het verwijderen van de baarmoeder.

Ons Elftal schreef: Bij onze teckel rommelde het ook in de baarmoeder. Onze dierenarts wilde een laparoscopische castratie uitvoeren als dat mogelijk was. Dat kon tijdens de operatie beslist worden.
Op mijn vraag of dan de kans erin zat dat ze alsnog de baarmoeder moesten verwijderen ivm een ontsteking, kreeg ik als antwoord dat die kans erg klein was omdat na een castratie de baarmoeder relatief snel verschrompelt en niet meer actief is.

Nou ik geloof daar niet meer zo in  Ik heb laatst een hond geopereerd met een liesbreuk en daar lag een complete baarmoeder in, die hond was jaren geleden al gecastreerd. En ook al zou de baarmoeder verschrompelen, als er al wat pus in zit (wat je niet kan zien, alleen voelen!) dan is dat al een beginnende baarmoederontsteking en dat gaat niet over door het wegnemen van de eierstokken. Niks mis mee om de baarmoeder te laten zitten, maar dan moet ie wel gaaf zijn en niet vol met cystes tgv meerdere loopsheden.