[dookia]

hoi,

ik heb een aussie, hij is drager van het mdr1 gen. Op zich geen probleem en ik let dus op, maar nu waren we bezig op een frans forum over epilepsie bij honden en ik bracht daar toe dat barfen vaak positieve reacties heeft en dat ik al vaker honden gezien die duidelijk minder aanvallen hadden. Men vroeg mij naar bewijzen en toen verwees ik naar het ketogeen dieet bij mensen die redelijk wat op barfen kan gaan lijken

wat veel gegeten mag worden
vlees
groenten
vetten

wat weinig mag gegeten worden

koolhydraten

zeer simplistisch uitgelegd he

nu ik zei dus dat als arachiden dat zalmolie of schapenvet heel vaak word gegeven

nu antwoord daar iemand op dat dat gevaarlijk kan zijn in verband met ivermectine (wat heel gevaarlijk kan zijn voor een mdr1 hond). ikke dus direkt beginnen opzoeken maar ik vind er niets van terug

Weet iemand van jullie toevallig iets meer hier over?

[lauraV]

hallo dookia, welkom op barfplaats  8)
kun je uitleggen wat mdr1 is en hoeveel je hond er last van heeft?

veel lees plezier 

[dookia]

Een DNA test voor Multidrug Resistance
(MDR1) bij honden (Overgevoeligheid voor geneesmiddelen)

| Een DNA-test voor MDR1 | De MDR1 DNA-test geeft drie mogelijke resultaten |
| Risico-geneesmiddelen voor overgevoelige honden | Problem Drugs |
| Rassen die risico’s lopen | Fokkerijbeleid | Hoe kan ik mijn hond laten testen? |
| DNA databank |


door: Ir. Ed. J. Gubbels



Wat is Multidrug Resistance?
Bij de normale gezonde hond worden het hersenweefsel en het centrale zenuwstelsel beschermd tegen de hoge concentraties van giftige stoffen (zoals geneesmiddelen) die in de bloedbaan circuleren. Het “Multidrug Resistance gen 1” (het MDR1 gen) heeft een belangrijke functie in de barrière tussen de bloedvaten en het hersenweefsel. Het codeert het eiwit P-glycoproteïne dat een onderdeel is van het membraan in de bloed-hersen-barriëre. P-glycoproteïne zorgt ervoor dat allerlei giftige stoffen (onder andere geneesmiddelen zoals Ivermectine) vanuit de hersencellen worden teruggevoerd in het bloed.

Het verschijnsel “Ivermectine-overgevoeligheid bij Collies en Collie-achtigen” werd voor het eerst beschreven in 1983. Ivermectine (een middel tegen parasieten) veroorzaakt vergiftigingsverschijnselen in de hersenen bij een deel van de Collies. Dat gebeurt al bij doseringen die één-tweehonderste deel zijn van de doseringen die bij andere honden tot schade leiden. De dieren die het treft gaan vaak overmatig speekselen, ze gaan braken, krijgen elepitiforme aanvallen, ze krijgen spijsverterings- en ademhalingsstoornissen en kunnen in coma raken en zelfs overlijden.
Honden die aan overgevoeligheid voor Ivermectine lijden, blijken overgevoelig te zijn voor een reeks van geneesmiddelen.


Een DNA-test voor MDR1                                                                                        top
Dr. Katrina Mealey en haar collega’s van het Department of Veterinary Clinical Sciences van Washington State University ontdekten dat overgevoeligheid voor Ivermectine wordt veroorzaakt door een deletie (een verliesmutatie) in het gen voor MDR1. De afwijking vererft autosomaal recessief, het mutante alle wordt met “mdr1-1?” aangeduid. De dominantie van het “normale” allel MDR1 over het mutante allel is niet volledig, er zijn voorbeelden van heterozygote dieren (dragers) die gevoelig blijken te zijn voor hoge doseringen van de stoffen die fataal kunnen worden voor de dieren die homozygoot zijn voor het afwijkende allel (“lijders”).

In het mutante allel mdr1-1? zijn er zodanige fouten in de codering voor P-glycoproteïne ontstaan dat dit resulteert in een eiwit dat zijn functie volledig is kwijtgeraakt. Momenteel zijn er tenminste twintig geneesmiddelen bekend waarvan het bewezen is, dat de hersencellen ertegen worden beschermd dankzij de werking van P-glycoproteïne. Van een deel van die stoffen is bekend dat ze ook schade kunnen veroorzaken bij heterozygote dieren (dragers), dieren die maar één mdr1-1? allel hebben.

De MDR1 DNA-test geeft drie mogelijke resultaten:                                          top

Uw hond is “vrij” (en heeft twee "gezonde" allelen: MDR1/MDR1). De hond zal bij gebruik van risico-geneesmiddelen geen overgevoeligheidsreacties krijgen en, minstens zo belangrijk, kan de afwijking niet doorgeven aan de volgende generatie.

Uw hond is “drager” (en heeft één “gezond” allel en een “defect” allel: MDR1/mdr1-1?). De hond zal het mutante allel aan de helft van zijn nakomelingen doorgeven. Dragers kunnen vergiftigingsverschijnselen krijgen bij toediening van een normale dosis loperamide (Imodium®), en van een aantal geneesmiddelen tegen kanker of bij toediening van een hoge dosis Ivermectin (meer dan 50 microgram per kilogram).

Uw hond is “lijder” (en heeft dus twee defecte allelen: mdr1-1?/mdr1-1?). Lijders geven het afwijkende allel door aan al hun nakomelingen in de volgende generatie en krijgen vergiftigingsverschijnselen bij toediening van risico-geneesmiddelen. Het zijn de dieren die de overgevoeligheidsreacties in hevige mate vertonen.


“Risico-geneesmiddelen” voor overgevoelige honden                                    top
In de literatuur wordt een aantal geneesmiddelen gemeld die overgevoeligheidsreacties veroorzaken bij honden (met name bij Collies en Collie-achtige honden). Zodra een dier dat aan overgevoeligheid lijdt medicatie nodig heeft, is het verstandig om de meest recente versie van de lijst met “Risico-geneesmiddelen” te raadplegen. Het is te verwachten dat deze lijst wordt uitgebreid naarmate er meer onderzoek wordt gedaan. Uit biochemisch onderzoek blijkt dat het gen MDR1 een rol speelt bij tenminste vijftig verschillende geneesmiddelen.

Het Veterinary Clinical Pharmacology Laboratory (VCPL) van het College of Veterinary Medicine van Washington State University publiceert op haar webpagina de meest recente ontwikkelingen in het farmacologisch onderzoek op het gebied van “Multidrug Resistance”.
Voordat u geneesmiddelen toedient, kijk altijd eerst op deze webpagina van VCPL, zodat u op de hoogte bent van de meest recente gegevens:
http://www.vetmed.wsu.edu/depts-VCPL/#Drugs


De lijst van 1 december 2005 omvat de “Problem Drugs“, de geneesmiddelen waarvan is aangetoond dat ze problemen veroorzaakten bij honden met de MDR1 mutatie:                                                                                                                  top

  Acepromazine
verdovingsmiddel
  Butorphanol
pijnstiller
  Cyclosporine
ter onderdrukking van de werking van het immuunsysteem
  Digoxin
ter versterking van de hartfunctie
  Doxorubicin
celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
  Ivermectin
tegen parasieten zoals luizen, mijten en wormen
  Loperamide
ter bestrijding van diaree
  Vinblastine 
celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
  Vincristine
celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
en de “Potential Problem Drugs“, de geneesmiddelen die er ernstig van worden verdacht dat ze problemen zouden kunnen veroorzaken bij honden die de MDR1 mutatie hebben:

  Domperidone tegen misselijkheid en maagklachten
  Etoposide celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
  Mitoxantrone celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
  Morphine verdovingsmiddel, vooral pijnstiller
  Ondansetron ter bestrijding van misselijkheid en braken
  Paclitaxel celgroeiremmer, ter bestrijding van tumoren
  Quinidine tegen hartritmestoornissen
  Rifampicine antibioticum

Rassen die risico’s lopen                                                                                        top
Overgevoeligheid voor bepaalde geneesmiddelen werd voor het eerst vastgesteld en beschreven bij Collies (Schotse Herdershonden). Oorspronkelijk werd de afwijking aangeduid als “Ivermectine overgevoeligheid”. Uit het onderzoek van de laatste jaren is gebleken dat Ivermectine “slechts één van de geneesmiddelen” is die tot schade kunnen leiden. Bovendien bleek dat deze erfelijke afwijking niet alleen bij de Collie voorkomt, maar verder bij een hele reeks Collie-rassen.
Dr. Mark Neff en zijn collega’s hebben aangetoond dat het mutante allel mdr1-1?  moet zijn ontstaan bij een hond die hoorde tot de vroegste Engelse schapendrijversrassen (de “working sheepdogs”), vóór de oprichting van de stamboeken rond 1873. Vanuit die basispopulaties werd het defecte allel ingebracht in de meeste moderne Collie-rassen en ook in een aantal andere rassen.

Recent onderzoek toont aan dat driekwart van de Collies in Amerika het allel mdr1-1?  heeft (in homozygote of in heterozygote vorm). Ongeveer dezelfde frequenties worden in Frankrijk en in Australië gevonden. We moeten aannemen dat dit voor de Collies wereldwijd geldt.
Behalve bij de Collie en verwante rassen zoals de Shetland Sheepdog (Sheltie), de Border Collie, de Bearded Collie, de Australian Shepherd, de Australian Cattledog en de Old English Sheepdog, werd het mdr1-1? allel ook aangetoond bij Duitse Herders, Langharige Whippets, Silken Windhounds en bij een reeks van bastaarden met “collie-bloed”.

In het verleden, toen de rassen ontstonden, werden er vaak dieren uit andere rassen gebruikt om bepaalde kenmerken in het ras te verbeteren. In dat proces waarbij “gewenste genen’ werden ingebracht, was het natuurlijk onvermijdelijk dat allerlei ongewenste genen mee over gingen van het ene naar het andere ras. We moeten er dan ook rekening mee houden dat we het defecte allel voor “Multidrug Resistance” (mdr1-1?) ook bij andere, geheel onverwachte rassen kunnen vinden.
Indien we overgevoeligheid voor geneesmiddelen aantreffen bij een ras dat in het verleden “familiebanden” had met de oude Engelse “working sheepdogs” of misschien met een of meer van de moderne Collie-rassen, is het verstandig om met de DNA-test te laten controleren of de erfelijke variant van het MDR1 gen is het spel is. Mocht dat zo zijn, dan hebt u in ieder geval een mogelijkheid om effectief tegen de afwijking te selecteren en die daarmee uit uw lijn, en misschien wel uit het hele ras, kwijt te raken. Wat minstens zo belangrijk is, indien het defecte allel in uw ras aanwezig blijkt te zijn, kunnen eigenaren van huishonden voorkomen dat hun hond het slachtoffer wordt van geneesmiddelen die rampzalig kunnen zijn voor dieren die het afwijkende allel hebben.


Fokkerijbeleid                                                                                                            top
Bij rassen die met een zo ernstige erfelijke afwijking te maken hebben, is het van belang te voorkomen dat de erfelijke ziekte zich verder verspreidt in volgende generaties. Dat betekent dat de fokkers samen, en elk afzonderlijk, een beleid moeten inzetten dat erop gericht is om de verspreiding binnen het ras en binnen de lijnen tegen te gaan. Zodra het duidelijk is dat binnen een ras een erfelijke afwijking voorkomt, willen sommigen niets liever dan zo snel mogelijk alle dieren uitsluiten die de “foute” erfelijke aanleg hebben.
Dat is niet altijd verstandig. In het verleden hebben we te vaak gezien dat er van een ras zoveel dieren (en hele lijnen) werden uitgesloten, dat er daarna problemen ontstonden met inteelt en met andere erfelijke afwijkingen. Zeker wanneer een afwijking veelvuldig voorkomt is het van het grootste belang om als rasvereniging (als samenwerkende fokkers) een beleid uit te stippelen waarbij het probleem in een aantal generaties wordt teruggedrongen om het uiteindelijk helemaal kwijt te raken. Daarmee wordt zoveel mogelijk van de erfelijke variatie van het ras behouden.

Met de beschikbaarheid van DNA-testen zoals de MDR1-test kan dat. Elk dier met de defecte erfelijke aanleg heeft daarnaast natuurlijk ook goede en belangrijke genen waarvan het de moeite waard is die te behouden voor het ras. Bij de nakomelingen van een belangrijk fokdier dat over het defecte gen mdr1-1? beschikt, kunnen we op zoek gaan naar waardige opvolgers waarin de positieve eigenschappen van dat dier behouden blijven voor het ras. We zullen dan, tijdelijk gebruik makend van dragers, de nakomelingen in volgende generaties moeten testen om de vrije dieren op te sporen.

Door dragers alleen maar te gebruiken in combinatie met vrije honden wordt vermeden dat er dieren worden geboren die aan de ernstigste vorm van overgevoeligheid lijden. Daarbij moeten we natuurlijk wèl in gedachten houden dat ook de dragers (MDR1/mdr1-1?) niet helemaal vrij zijn van problemen. Er kunnen situaties ontstaan waarbij geneesmiddelen moeten worden toegediend, die voor deze dieren gevaarlijk (kunnen) zijn. Het is dan ook van belang, wanneer deze dieren geneesmiddelen nodig hebben, om de lijst met “Risico-geneesmiddelen” te raadplegen.


Hoe kan ik mijn hond laten testen?                                                                      top
Genetic Counselling Services (GCS) organiseert en coördineert de testen voor het MDR1-gendefect in Nederland en een aantal andere Europese landen. Als u uw hond wilt laten testen moet u een <meldingsformulier> invullen en printen. U kunt de test op twee manieren laten uitvoeren.

- Indien u een certificaat wilt met de testresultaten voor uw hond, moet u naar uw dierenarts gaan met het meldingsformulier en een kopie van het identificatie-document (bijvoorbeeld de stamboom). Uw dierenarts controleert dan de identiteit van uw hond en stuurt het volledig ingevulde en ondertekende meldingsformulier en de kopie van het identificatie-document samen met het monster (EDTA-bloed of de swabs) naar GCS. Binnen drie weken na ontvangst van het monster zal GCS u een certificaat toesturen met daarop de gegevens van de identiteit van uw hond en het resultaat van de test.

- Indien u slechts een testresultaat wilt voor een monster, moet u het door u ingevulde en ondertekende meldingsrapport samen met het monster naar GCS sturen. Het is van belang om, behalve uw gegevens, zoveel mogelijk gegevens over uw hond in te vullen. Daarmee wordt het voor uw rasvereniging mogelijk om een beleid te ontwikkelen waarmee het MDR1-probleem op termijn voor uw ras kan worden opgelost. Binnen drie weken na ontvangst van het monster stuurt GCS u een verklaring met de uitslag van de test.

De prijs voor deze DNA-test vindt u <hier>.

DNA databank                                                                                                            top
Indien u naar uw dierenarts gaat om EDTA-bloed van uw hond te laten afnemen voor de MDR1-test, kunt u overwegen om dit gelijktijdig te laten doen voor de opslag van een bloedmonster in de DNA-databank. Die DNA-databank heeft een aantal voordelen voor u. Onder andere kunt u daarvan gebruik maken indien er in de toekomst DNA-testen beschikbaar komen voor andere erfelijke afwijkingen. U kunt dan uw hond laten testen zonder dat daarvoor opnieuw bloed moet worden afgenomen. Het monster blijft gedurende 25 jaar ter beschikking van u en u kunt al die tijd testen laten uitvoeren.

Om van beide diensten gebruik te maken moet u zowel “MDR1” als “DNA-databank” op uw meldingsformulier aankruisen. Over het belang van de DNA-databank kunt u lezen op de <betreffende webpagina>.


Voor verdere details zie:           

Ed.J. Gubbels (2005): De DNA-databank, een biologisch archief

mijn hond is dus drager van 1 gen

das absoluut niet erg en heb zelf nog nooit geen problemen ondervonden

maar op het forum van de aussies werd dit nu gezegd dat er ivermectine in zit, wat dodelijk kan zijn voor mdr1 honden

[dookia]

ff posten wat ik er van vond

ik ben dus heel de tijd aan het opzoeken en heb het volgende gevonden

L'ivermectine: Une omniprésence aux conséquences catastrophiques.

Avec un spectre d'action étendu et d'une grande facilité d'emploi, l'ivermectine est utilisée chez les bovins, ovins, porcins, équins, canins, et, plus surprenant, chez les saumons d'élevage. C'est probablement le groupe de médicaments (ivermectine, doramectine, Moxidectine, Eprinomectine, Abamectine) le plus utilisé en productions animales. L'ivermectine était en 1996 le médicament vétérinaire le plus vendu, avec un chiffre d'affaires de 1,5 milliard de dollars (Ravallec, 1999).
Sa rémanence dans l'organisme permet la protection de l'animal pendant plusieurs semaines. Cette caractéristique entraîne de graves conséquences pour la faune des pâturages (voir ci-dessous), la majeure partie du produit étant éliminée sous sa forme active (en moyenne 70% du produit administré !) pendant plusieurs semaines dans les excréments des animaux.
Ce qui peut aussi avoir des répercussions sur nos chiens. Les conséquences d'une prise régulière d'infimes quantités d'ivermectine ne sont pas encore connues, mais les travaux en cours laissent penser qu'elles existent.
Quelques repères:
L'ivermectine est sujette à la photodégradation. La vitesse de dégradation du produit dépend de la saison.
Ainsi, sa demi-vie est de 90 à 240 jours en hiver contre seulement 7 à 14 jours en été (HALLEY et al., 1989). Ce qui signifie que l'ivermectine rejetée dans les pâturages en automne va persister jusqu'au printemps et au retour des animaux.
Une thèse portant sur l'ivermectine et les bovins (*5) nous apporte quelques précieuses informations à ce sujet:
"Page 59
Il a été estimé que le traitement de taurillons au pâturage (3 bovins par hectare pendant 130 jours) conduit à rejeter de l'ivermectine dans l'environnement à raison de 0,016 mg/m².
Par ailleurs, il existe une forte liaison de l'ivermectine aux matières organiques du sol. Cette dernière est si intense que l'eau de percolation de colonnes de 30 cm de terre sur lesquelles ont été déposées des matières fécales de bovins traités avec de l'ivermectine marquée ne contient pas un niveau détectable d'ivermectine. Ceci montre bien que l'ivermectine est immobile dans le sol, qu'elle reste dans les couches superficielles et ne rejoint pas les eaux souterraines. "

L'ivermectine est partout:
Lorsqu'un chien a les pattes souillées, il les lèche pour les nettoyer. Au retour d'une promenade dans des prés, il va nettoyer ses pattes et avaler un petit peu de terre. Dans les régions d'élevage, cette terre contiendra de l'ivermectine.

Le chien est également friand de crottin de cheval. Cette remarque relève peut-être de l'anecdote, mais surveillez vos chiens si vous vous promenez dans des chemins fréquentés par des chevaux. Empêchez les de manger les excréments qui ne manqueront pas de joncher le sol.
Voici un témoignage déposé sur un forum le 16/12/2008:

Encore un berger australien mort suite à l'ingestion de crottins de cheval... cheval vermifugé à l'ivermectine plusieurs semaines auparavant.
Ces accidents ne sont pas rares. On parle d'une rémanence de l'ivermectine de 6 mois dans les crottins des animaux qui ont été traités avec cette molécule (chevaux, ovins, bovins etc...)
Propriétaires de chiens touchés par la mutation MDR1 (collies, colley, races apparentées), faites attention.
L'huile de saumon contient des traces d'ivermectine.
Si l'on en croit M. Wigan dans "The Field Magazine " (juin 2000) la pisciculture intensive est sans doute à l'origine de la pire catastrophe écologique qui se sera produite dans la région écossaise des Highlands de l'Ouest. Les éleveurs de saumon écossais utilisent une panoplie de 474 produits chimiques. Pourtant les fameux Copépodes que l'on tente de détruire sont toujours là, toujours en plus grand nombre, ils s'adaptent et deviennent rapidement résistant à n'importe quel agent chimique (Source : Stéphanie Roth {the Ecologist} Pour plus infos : le saumon atlantique publié par IFREMER). Le pesticide utilisé, l’Ivermectine, se retrouve ainsi dans l'huile de saumon utilisée dans le milieu canin en complément d'entretien de la fourrure.
Quant à l'environnement marin, les conséquences sont désastreuses sur la chaîne alimentaire, puisque l’on a retrouvé des traces d’Ivermectine chez des cétacés échoués.

Il y a un risque à long terme pour nos chiens:
Ces apports réguliers et invisibles de molécules dangereuses pour les chiens hétérozygotes (+/-) ou homozygotes mutés (-/-) ajoutés à celles contenues dans les vermifuges de type Milbémax ont probablement des conséquences à long terme sur la santé de ces chiens. Des études sont en cours. Trop récentes, elles ne permettent pas, à ce jour, d'en tirer des conclusions précises. Toutefois, un lien a déjà été établi entre réponse immunitaire et MDR1.

L'ivermectine est dangereuse pour nos Colleys...et pour d'autres animaux auxquels on ne pense peut-être pas..

Pour l'écologie des pâturages, ou une mise en cause de l'ivermectine, cliquez ici

hier vertaald naar met google

Ivermectine: Een alomtegenwoordig katastrofisch gevolgen.

Met een uitgebreid spectrum van activiteiten en gebruiksgemak,
ivermectine wordt gebruikt bij runderen, schapen, varkens, paarden,
hond, en, meer verrassend, in gekweekte zalm. Het is
waarschijnlijk de groep van geneesmiddelen (ivermectine, doramectine,
Moxidectine, Eprinomectin, abamectine) zoals gebruikt in de productie
dier. Ivermectine werd in 1996 als dierenarts
verkocht, met een omzet van 1,5 miljard dollar (Ravallec,
1999).
Haar volharding in het lichaam kan de bescherming van het dier tijdens
enkele weken. Deze functie heeft ernstige gevolgen
wild begrazing (zie hieronder), de meeste
product wordt geëlimineerd in de actieve vorm (gemiddeld 70% van de
toegediend!) voor enkele weken in dierlijke uitwerpselen.
Dit kan ook gevolgen hebben voor onze honden. De
gevolgen van regelmatige inname van sporen van ivermectine kan
zijn nog niet bekend, maar de lopende werkzaamheden stelt
bestaan.
Enkele benchmarks:
Ivermectine is onderworpen aan fotodegradatie. Speed
afbraak van het product is afhankelijk van het seizoen.
Zo, de halfwaardetijd is 90 tot 240 dagen in de winter tegen slechts 7 tot 14
dagen in de zomer (Halley et al.., 1989). Dit betekent dat ivermectine
vrijkomen in grasland in het najaar zal aanhouden tot het voorjaar
de terugkeer van de dieren.
Een scriptie over ivermectine en runderen (* 5) geeft ons
enkele waardevolle informatie over dit onderwerp:
"Pagina 59
Er werd geschat dat de behandeling van grazende ossen (3 runderen per
hectare voor 130 dagen) leidt tot afwijzing van ivermectine in
het milieu, omdat van 0,016 mg / m².
Bovendien is er een sterke binding van ivermectine Materialen
organische bodem. Dit is zo intens dat water percolatie
kolom van 30 cm van de bodem op die zijn neergelegd
uitwerpselen van vee behandeld met ivermectine alleen gemarkeerd
bevat geen detecteerbare hoeveelheid ivermectine. Hieruit blijkt dat
Ivermectine is immobiel in de bodem, is het nog steeds in de luiers
oppervlakkig en niet tot het grondwater. "

Ivermectine is overal:
Wanneer een hond heeft bevuild de benen, likt hij schoon te maken.
Terugkeren van een wandeling in de weilanden, zal hij schoon zijn poten en
slikken een beetje van de grond. In de pastorale gebieden, dit land
bevatten ivermectine.

De hond is ook dol op paardenmest. Deze opmerking is
Misschien is het verhaal, maar uw honden kijken als je loopt
in wegen bezocht door paarden. Voorkom het eten van de
uitwerpselen die zeker op de grond strooien.
Hier is een getuigenis gegeven op een forum op 16/12/2008:

Nog Australische herder stierf inname van uitwerpselen
paard ... paard ontwormd met ivermectine enkele weken geleden.
Deze ongevallen zijn niet ongewoon. We spreken van een persistentie van
ivermectine voor 6 maanden in de mest van dieren die werden behandeld
met dit molecuul (paarden, schapen, runderen enz ...)
Eigenaren van honden die door de MDR1 mutatie (collies, collie,
aanverwante rassen), wees voorzichtig.
De zalm olie bevat sporen van ivermectine.
Als we de heer Wigan geloven in The Field Magazine (juni 2000) de
intensieve visteelt is waarschijnlijk de ergste ramp veroorzaken
Ecologische die zal worden geproduceerd in de Schotse Hooglanden van
West. De Schotse zalm boeren gebruiken een reeks van 474
chemicaliën. Maar de beroemde copepoden dat we proberen te
vernietiging zijn er nog steeds, nog steeds in meerderheid, passen ze
en worden in snel tempo resistent tegen elk chemisch agens
(Bron: Stephanie Roth Ecologist (de) Voor meer info: zalm
Atlantic gepubliceerd door IFREMER). De gebruikte pesticide, Ivermectine, is
aldus gevonden in zalm olie die wordt gebruikt in het midden van honden
extra onderhoud van de vacht.
Zoals voor het mariene milieu, zijn de gevolgen desastreus zijn voor de
voedselketen, omdat het heeft gevonden sporen van Ivermectine in
gestrande walvisachtigen.

Er is een lange-termijn risico's voor onze honden:
Deze periodieke bijdragen en onzichtbare moleculen gevaarlijk voor
Honden homozygoot of heterozygoot (+/-) (-/-) gemuteerd toegevoegd aan de
in de aard van de Milbemax ontworming waarschijnlijk
de lange termijn de gezondheid van deze honden. Studies
cursus. Te recent, zij niet, tot op heden op te stellen
definitieve conclusies. Er is echter een verband gelegd tussen de respons
immuun-en MDR1.

Ivermectine is gevaarlijk voor onze ... collies en andere dieren
waarvan wij denken dat kan niet ..

Voor rangeland ecologie, of een ondervraging van ivermectine,
Klik hier [/ quote]

[diergedrag]

Er is al eerder door wetenschappers gewaarschuwd voor gevolgen voor het zeemilieu door het gebruik van ivermectine in Schotse zalm.
Aan vis wordt het oraal gegeven, bij vee vaak geinjecteerd. Hoe het wordt uitgescheiden en of het opgeslagen wordt in vet weet ik eerlijk gezegd niet.

Wat goed dat je ermee bezig bent!

[Angelique]

Tja, sorry, mijn frans is niks en mijn googles dus ook niet Kan er dus niks zinnings over zegge, alleen dat mijn honden na 8 jaar BARf inclusief zalmolie nog steeds leven, terwijl voor ons ook geldt, bobtail ziet Ivermectine = bobtail is dood of minstens doodziek.

[May Linn]

Mmm interessant.
Ik heb 3 bc's, maar geen idee of ze dat defect hebben op die gen.
Wat ik wel vondt op internet is dat het lang duurt voordat de concentratie ivermectine in het lichaam van een rund (of andere dieren) vermindert is.
(http://repertoriumonline.fidin.nl/displayProduct.html?productid=10429&chapter=12&indicatieId=79)
Het blijft dan de vraag in hoeverre die sporen ivermectine in het dier schadelijk zijn voor onze honden, dat zal ergens wel een grens zijn denk ik.
Het zit dus niet enkel in zalm(olie), maar ook in paard, rund en schaap en deze soorten worden toch door rauw etende honden veel gegeten.
Miss ook wel door jou hond?
In dat opzicht lijkt mij de kans klein dat hier veel honden aan sterven, maarja ik durf dit niet met zekerheid te roepen 

Ik heb ook veel bc's (waaronder die van mij) in aanraking zien komen met schapenpoep/urine van schapen die ontwormd waren met ivermectine, zonder dat ze ziek werden.
Al zegt dit natuurlijk weinig omdat ik niet weet niet of die bc's het defect hadden.

[Mevroi Kruim]

Mijn ervaring is dat de paarden ongeveer 3 weken ivermectine blijven uitpoepen. In die periode gaan de mestwormen dood in de poep, daarna is het afgelopen. Ik ga ervan uit dat de ivermectine dan ook iig zover uit hun bloed is dat de concentraties in de mest erg laag zijn. Mestwormen zijn klein en behoorlijk gevoelig voor gif dus mi een goede indicator.
Idd zitten ontwormingsmiddelen ook in het milieu en richten ze soms slachtingen aan in het bodem- en slootleven. Helaas. Hoe hoog de concentraties zijn hangt af van het ontwormingsbeleid van de vee-eigenaar.

Hoe erg is dat nou allemaal? Sowieso worden de dieren waarvan wij delen aan onze honden voeren gekeurd voor menselijke consumptie. Die keuringen zijn behoorlijk grondig, er slipt maar zelden iets kwalijks doorheen hier in NL. Ook op bestrijdingsmiddelen e.d. wordt gecontroleerd dus voor mensen schadelijke concentraties zitten er iig niet in. Hoe sterk zou de concentratie moeten zijn om schadelijk te zijn voor honden met dat gen?

En als die stoffen in consumptiedieren voorkomen dan zitten ze dus ook in brok en blik, in zoverre als daar überhaupt dood dier inzit. Of worden ze onschadelijk door verhitting?

[pike]

Ik heb een tijdje al eens zitten zoeken naar Ivermectine bij gekweekte zalm. Ik kan me herinneren dat ik toen ben tegengekomen dat in Noord-Europa het toedienen van ivermectine aan de zalm niet meer is toegestaan. Wat in bijv. Zuid-Amerika allemaal gebeurt weet ik niet maar als er daar geen wetten voor zijn zal het gewoon gegeven worden. Geld gaat namelijk helaas altijd voor. Maar dat het in Europa verboden is wil nog niet zeggen dat het niet meer toegediend wordt 

Wat paarden betreft: Ik kan me voorstellen dat de stof wordt opgenomen in het bloed. Maar, zit de stof daarmee ook in het vlees???? Zo ja, hoe werkt dat dan????

Wat de controle betreft: Hoe kan een controleur zien of een paard kort voor de slacht een wormenkuur heeft gehad (of andere medicijnen waarvoor een wachttijd geldt?? Ik heb meegemaakt dat een pony 2 dagen ná de wormenkuur naar de (nood)slager ging. En dat zal niet de enigste zijn.

[Mevroi Kruim]

Ik heb een tijdje al eens zitten zoeken naar Ivermectine bij gekweekte zalm. Ik kan me herinneren dat ik toen ben tegengekomen dat in Noord-Europa het toedienen van ivermectine aan de zalm niet meer is toegestaan. Wat in bijv. Zuid-Amerika allemaal gebeurt weet ik niet maar als er daar geen wetten voor zijn zal het gewoon gegeven worden. Geld gaat namelijk helaas altijd voor. Maar dat het in Europa verboden is wil nog niet zeggen dat het niet meer toegediend wordt 

Wat paarden betreft: Ik kan me voorstellen dat de stof wordt opgenomen in het bloed. Maar, zit de stof daarmee ook in het vlees???? Zo ja, hoe werkt dat dan????

Wat de controle betreft: Hoe kan een controleur zien of een paard kort voor de slacht een wormenkuur heeft gehad (of andere medicijnen waarvoor een wachttijd geldt?? Ik heb meegemaakt dat een pony 2 dagen ná de wormenkuur naar de (nood)slager ging. En dat zal niet de enigste zijn.

Er worden samples van het vlees genomen en dat wordt getest op de aanwezigheid van ongewenste stoffen. Sommige tests bij ieder dier, andere steekproefsgewijs, ik weet niet precies hoe en wat.

[*Lia*]

hoi,

ik heb een aussie, hij is drager van het mdr1 gen. Op zich geen probleem en ik let dus op, maar nu waren we bezig op een frans forum over epilepsie bij honden en ik bracht daar toe dat barfen vaak positieve reacties heeft en dat ik al vaker honden gezien die duidelijk minder aanvallen hadden. Men vroeg mij naar bewijzen en toen verwees ik naar het ketogeen dieet bij mensen die redelijk wat op barfen kan gaan lijken

wat veel gegeten mag worden
vlees
groenten
vetten

wat weinig mag gegeten worden

koolhydraten

zeer simplistisch uitgelegd he

nu ik zei dus dat als arachiden dat zalmolie of schapenvet heel vaak word gegeven

nu antwoord daar iemand op dat dat gevaarlijk kan zijn in verband met ivermectine (wat heel gevaarlijk kan zijn voor een mdr1 hond). ikke dus direkt beginnen opzoeken maar ik vind er niets van terug

Weet iemand van jullie toevallig iets meer hier over?

Ivermectine kan dodelijk zijn voor MDR1 -/- honden
http://vomheiligenblut.webklik.nl/page/ ... medicijnen

[dookia]

Ivermectine kan dodelijk zijn voor MDR1 -/- honden
http://vomheiligenblut.webklik.nl/page/ ... medicijnen

duuh

heb jij wel mijn vraag gelezen?

[conleeuw]

als er een mogelijkheid is dat het in de olie of vet zit zou ik het overslaan, probeer andere bronnen te vinden dan zalm.

[dookia]

als er een mogelijkheid is dat het in de olie of vet zit zou ik het overslaan, probeer andere bronnen te vinden dan zalm.

ja maar dat is het hem ook net. Heel wat dieren worden ontwormd met ivermectine. niet alleen zalm maar bijna alle dieren die door ons en onze honden kunnen geconsumeerd worden. Als dit bij de zalm in het vet geraakt is de kans groot dat het ook in het vet geraakt van de koeien, kippen, runderen, enz die wij aan onze honden geven.

[MargaS]

Voor elk middel geldt een wachttijd. Na die wachttijd is het dier/vlees weer schoon en mag er geslacht worden voor consumptie.
Van internet geplukt:
Werkzame stof: ivermectine. Dosering: 1 ml. per 50 kg.
Wachttijd: rund: V: 42 dagen, schaap: V: 63 dagen.

Zalm staat hier niet bij natuurlijk. Heb ook geen idee hoevaak zalm wordt behandeld en er zal vast wel een wachttijd voor staan. Maar waar?