Ik wens je heel veel sterkte en veel beterschap voor de hond!!
Ik hoop dat ze snel opknapt!
Moderator: Lizzy
Ing schreef: Niet goed, ze wordt steeds slechter....Oh bah, wat een drama
Wat ze gisteren nog mondjesmaat wilde, wil ze nu echt niet meer. Zelfs smeerkaas, kalfsleverworst en tartaar hoeft niet meer...
Ze sjokt achter me aan bij de wandeling, alles hangt aan haar, haar schouders, kop.....
Heel soms heeft ze nog even een opleving, dan loopt ze naar mijn andere hond en wil even spelen, maar na 2 minuten is ze alweer kapot...
Ze ligt alleen maar, drinkt ook minder.
WAT KAN IK NOG DOEN???
Is hier helemaal geen medicijn tegen?
Kan dit opeens zo snel en zo hard gaan????
Kon ik maar weten of ze er mee wil stoppen, dat ze het niet langer volhoudt...
Ze is zo dapper....
Hoe kan ik haar nu al in laten slapen????
. Is het geen optie om je door te laten sturen naar Utrecht?Ing schreef: Lieve Lizzy, wat heeft dat nog voor zin?
Ze heeft echo's gehad, urineonderzoeken en bloedonderzoeken...
Utrecht is erbij betrokken geweest.
Kan ik het haar nog aandoen, al die stress?
Is het bekend trouwens dat het opeens zo hard kan gaan met nierfalen?
Is er ook nog verbetering te verwachten of is dit echt een aflopende zaak?
Ik ben er kapot van
.. Ik weet niet of het ineens zo achteruit kan gaan. Ik vermoed van wel. Als de niertjes niet meer functioneren, wordt ze misselijk en wil ze niet meer eten en vanzelf raakt ze dan in een steeds slechtere toestand. Maar, dit zou je nog eventueel aan de holistisch DA kunnen navragen misschien?
)Ing schreef: Het is elke dag proberen er eten in te krijgen en ik merk dat ik steeds meer af ga dwingen en er gespannen onder word, zo van: o jee, als ze zometeen maar wat wil eten.Joh, dit is echt ZO herkenbaar.... Ik heb dit (in een heel andere situatie welliswaar) ook mee gemaakt met mijn hond Whoofer. Zij was vreselijk ziek, niemand wist wat ze mankeerde en ze wilde gewoon absoluut niks meer eten. Ik heb echt alles geprobeerd bij haar naar binnen te werken. Met tranen over mijn wangen stromend heb ik haar, met twee handen aan beide zijden van haar nek, vastgepakt en geroepen "als je niet eet, ga je dood
Dat voelt ze natuurlijk ook!
En als ze haar kop afdraait word ik inwendig boos, kwaad, dat voelt ze ook, vreselijk vind ik dat van mezelf!
Hoe kan ik accepteren dat zij aangeeft wat op dit moment voor haar het beste is?
Als een dier echt niet wil eten, dan willen ze toch echt niet??
(ik heb in de afgelopen 3 weken 10 soorten voedsel geprobeerd en dan heb ik iets waar ze steeds een paar happen van eet en 3 dagen later moet ze het echt niet meer! Nu weet ik het echt niet meer........er is geen keuze meer in voedsel......wat kan ik nog doen
Ik denk dan nog: als ze maar eet, sterkt ze aan...
Maar voor hoe lang? Hoe lang houden we dit nog vol?
Ze is nog wel redelijk fit en geniet van in de tuin liggen en de wandeling.
Maar elk uur van de dag ben ik met haar bezig, probeer ik weer iets te verzinnen om haar aan het eten te krijgen...
Heeft iemand tips om deze (zowat) neurose) los te kunnen laten en haar de keuze te laten?
(of moet je wel eten afdwingen, om haar aan te sterken?)
". Ik voelde zoveel woede en verdriet en onmacht.... Ik weet het ook niet, wat je het beste kunt/moet doen.... Ik weet het echt niet.... Ik weet wel dat als een hond niet wil eten, er iets goed loos is en je weinig kunt doen en niet kunt dwingen. Soms helpt dwangvoeren. Soms niet. In geval van Whoofer hielp het niet. Ik weet niet of je het al geprobeerd hebt bij haar?
