[Femke]

Heel veel sterkte Erna 

[Erna]

Het blijft echt onmogelijk om ook maar iets te beslissen. Als je haar ziet lopen dan breekt je hart, zo strompelt ze. Maar het hoofd is nog zo goed en de wil om iets voor elkaar te krijgen is zo ontzettend sterk! Voorbeeld:

Vanmiddag stond ik te koken en dan moet en zal ze erbij staan want stel je voor dat er iets valt en zij is er niet om het op te eten. Dus komt ze naar beneden gestrompelt en natuurlijk dondert ze dan achter mij omver. Ze blijft liggen want dat is ook wel lekker makkelijk. Eten is bijna klaar en mevrouw ligt nog steeds op de koude plavuizen. Dus ik til haar op, sjouw haar naar boven, leg haar op de bank en roep BLIJF! Want ik eet toch boven en met een paar minuten ben ik daar weer.

Ik loop naar beneden en net op het moment dat ik weer in de pan sta te roeren staat ze alweer achter me...zucht....wat moet je daar nu mee?
Zodra ze ook maar denkt dat je met eten bezig bent staat ze als eerste bij je. Hoe maakt haar niet uit.

Na alle olie van gisteren heeft ze ook eindelijk gepoept (denk ik) en dat heeft wel voor opluchting gezorgd. Ze voelt zich beter.  Maar goed, ze strompelt dus wat door het huis en gaat minimaal een keer of 10 van de trap af en dus ook weer omhoog. En dat zonder te vallen. Ok, ik moet haar bij de laatste treden omhoog een beetje helpen maar meer ook niet. Ze heeft er een hekel aan als ik haar til.

Pijn heeft ze zeker niet. Het lopen spoort niet meer met elkaar. Naast de uitvalverschijnselen aan haar rechterachterpoot heeft ze dat nu ook een beetje aan de linkervoorpoot en dan loopt het ook niet meer makkelijk. Vooralsnog denk ik dat ze vandaag happy was. Morgen is er weer een dag en zo maar een beetje verder klooien.

[Do]

ik denk dat je ,juist je, weet heel goed in te schatten wanneer het genoeg is.

toen ik het slechte nieuws van Mientje hoorde heb ik een week niet kunnen slapen ik had maar 1 gedachte en dat was "wat moet ik doen?'
de ene dag wist ik het zeker en de andere dag wist ik het niet meer
maar op een bepalde moment had ik toch besloten, ik kijk naar haar en ik dacht "nee meesje...ik laat je niet opereren, geniet je maar van de laaste maanden"
die beslissing was er dus zo

[sylvia]

Ik heb dat met Eden gehad, als je haar zag strompelen wilde je haar zo weg brengen, maar in haar ogen zag ik nog de zin om er te zijn. Voor mij geld...zolang ze er zelf nog overwegend zin in hebben ...dan ga ik ze niet wegbrengen. Ik denk dat je voornamelijk jezelf even toe moet spreken dat jezelf ook wel weet dat je nooit te lang zou wachten met die spuit. De dag dat ze geen zin meer heeft ...dat is ook de dag dat jij dit gelijk weet.

[Danny]

Ohhh, wat ontzettend moeilijk!
Misschien de tijd dat ze geen pijn heeft en bij je is zo fijn mogelijk maken!
Vetbed beneden in de keuken leggen voor haar zodat ze daar kan liggens als ze bij je is. En als je niet wilt dat ze steeds de trap af strompel, misschien een trap hekje neerzetten!

Sterkte met de beslissing straks maar ik denk dat je zelf heel goed aanvoelt wanneer het zov er is!

[Lizzy]

Ohww moeilijk moeilijk moeilijk Erna.... Maar zo te lezen heeft Mara nog wel wat levenslust. Zou ze dat niet hebben, kon het haar niet meer schelen hoor, of jij staat te koken of niet. Volgens mij kun je maar 1 ding doen en dat is het per dag nemen/bekijken. En volgens mij zie je in haar blik wel, zou het genoeg voor haar zijn. We denken aan je

[Erna]

Ff een update....Ze is er nog steeds (gelukkig!) Het lopen gaat ietsje beter maar is nog steeds wat ongecoordineerd. Soms kost het haar veel kracht en dan valt ze om maar negen van de tien keer weet ze zelf weer overeind te komen. Op de gladde keukenvloer gaat het wat moeilijker maar ze weet goed de aandacht te trekken als ze hulp nodig heeft (dan wordt er op een behoorlijke manier geblaft).

Inmiddels staat ze full time op de rymadil om helemaal uit te sluiten dat ze pijn heeft. Dit gaat goed! doordat haar achterhand heel slecht is moet ze veel doen met haar voorhand en we zijn bang dat ze die gaat overbelasten en pijn zal gaan krijgen. Dus vandaag de rymadil. Niet probleem oplossend (dat kan niet meer) maar bestrijdend.

Ze is aan het laatste stukje van haar leven begonnen en die mag zo prettig mogelijk zijn, dan maar een chemobak. Veel kwaad zal het niet meer aanrichten. Ze is nog vrolijk en blij en dat is het belangrijkste.

[me and my boys]

Ze is nog vrolijk en blij en dat is het belangrijkste.

gelukkig, geniet maar goed van haar!!!

[Cathelijn]

Gelukkig! En fijn dat ze nog vrolijk is.
Kun je de gladde keukenvloer nog een beetje stroever maken voor haar?

[Charlie Angel]

Wat fijn dat ze nog zo vrolijk en blij is.
Geniet nog maar lekker van elkaar!

[Danny]

Nou fijn hoor dat ze op deze mannier nog lekker bij je kan zijn, als ze vrolijk is en geen pijn heeft dan lijkt het mij prima zo!

[conleeuw]

agosie, die outjes ook.... geniet maar nog van haar, als ze oud en stinkend zijn dan is het soms zo moeilijk om te weten wat nou verstandig is, ik denk als je blijf kijken en eerlijk blijf ten opzichte van de hond, dan doe je het altijd goed, pijnstillers bij pijn en als het echt niet meer kan, dan weet jij dat op een gegeven moment, moeilijk blijft het altijd

[Ivonne]

ik heb geen idee wat ik kan zeggen... ik wens je heel veel wijsheid. Gevoel en verstand liggen mijlenver uit elkaar met deze dingen (Bas kreeg bijv. geen seintje meer naar zijn hoofd dat zijn lijf niet meer mee wilde daardoor kreeg ik "de blik" niet van hem). En dan wordt het dus een optelsom van verstandelijke factoren maar bovenal... geniet van Mara en zorg dat ze zich zo goed mogelijk voelt in de tijd (en als daar medicijnen voor nodig zijn... so be it) die er nog is voor haar en met haar... en ergens weet je dan een keer; en zo was het goed!

[Nitus]

Ff een update....Ze is er nog steeds (gelukkig!) Het lopen gaat ietsje beter maar is nog steeds wat ongecoordineerd. Soms kost het haar veel kracht en dan valt ze om maar negen van de tien keer weet ze zelf weer overeind te komen. Op de gladde keukenvloer gaat het wat moeilijker maar ze weet goed de aandacht te trekken als ze hulp nodig heeft (dan wordt er op een behoorlijke manier geblaft).

Inmiddels staat ze full time op de rymadil om helemaal uit te sluiten dat ze pijn heeft. Dit gaat goed! doordat haar achterhand heel slecht is moet ze veel doen met haar voorhand en we zijn bang dat ze die gaat overbelasten en pijn zal gaan krijgen. Dus vandaag de rymadil. Niet probleem oplossend (dat kan niet meer) maar bestrijdend.

Ze is aan het laatste stukje van haar leven begonnen en die mag zo prettig mogelijk zijn, dan maar een chemobak. Veel kwaad zal het niet meer aanrichten. Ze is nog vrolijk en blij en dat is het belangrijkste.

Dat vind ik ook het meest belangrijke en als daar 'chemische middelen' voor nodig zijn, tja, je moet toch wAt? Makkelijk zat.
Ik hoop dat je nog een tijdje van je meisje mag genieten.

[spreeuwtje]

even een ideetje voor de gladde keukenvloer..
misschien een idee om wat matten of een loper neer te leggen??
dat is voor haar een stuk makkelijker lopen en opstaan..
hier lagen met paapie toen ook overal vloerkleden..
ik heb zelfs schoenen geprobeerd.. maar die zaten niet lekker..