Marloes, ik heb je al gemeld dat ik vreselijk veel bewondering heb voor hoe jij met deze situatie omgaat en je door deze moeilijke vragen heenworstelt. Ik heb met eigen ogen gezien hoe lief Moos is, hoe fantastisch jullie band is en hoe heerlijk jullie het samen naar jullie zin hebben! Moos (en Saar natuurlijk ook!
) mag altijd hond zijn. Hij mag uren rennen, zwemmen en plezier maken en ik denk dat menig maltezer jaloers op zijn heerlijke leventje mag zijn! Hoe klein en knuffelig hij er ook uitziet, jij hebt hem altijd als hond behandeld! En wat ik nu zo mooi, maar ook zo verdrietig vind is dat jij ook nu ervoor kiest hem hond te laten zijn, hem Moos te laten zijn.... Geen experimenten, geen nare bijwerkingen, maar een echt honds leven bieden, met alles wat daarbij hoort. Je kiest niet voor jezelf, je kiest voor 't belang van Moos! En meid, ik hoop met heel mijn hart dat jij en Moos nog heel lang op een fijne manier van elkaar mogen genieten!!!! Ik zou zeggen, geniet intens van elkaar de komende periode! Ga foto's maken, kweek mooie herinneringen en geef hem bergen met knuffels! En als je 't zelf even hebt gehad, en behoefte hebt om 't effe van je af te kletsen, dan weet je me te vinden ok?!
Sterkte Marloes!
Rachel.