Antonia schreef:
Brian en ik zijn één. Hij is mijn grote liefde, mijn soulmate en het het doet me oneindig veel verdriet als ik bedenk dat ik mijn vent zal moeten missen. Het is alsof mijn ziel wordt weggerukt.
Ik probeer me niet eens voor te stellen hoe je je moet voelen want alleen dat doet al ondraagelijke pijn. Heb het gedicht meteen opgeslagen en ik hoop dat het tzt (en ik hoop dat dat nog heeeel lang duurt) mij ook de kracht zal geven om voor mijn lieverds de knoop door te hakken.
Heel, heel, heel erg veel sterkte dinsdag en geniet nog van hem deze dagen. Geef hem een hele dikke knuffel van me...............
Morgen mag je het leven van Brian laten beëindigen, een zegen voor hem, nu het niet meer gaat, maar voor jou een brok in je keel, tranen dag.
Veel sterkte,
