oebaya schreef:
Over dat implantaat: als je hond angstig is en je haalt zijn testosteron weg, dan wordt hij nog angstiger. Of je dat nu met castratie doet of met een implantaat. Nu is een implantaat omkeerbaar, maar je zit wel een jaar lang met een veel angstiger hond.
Ik kan hier alleen maar mijn eigen ervaring neerzetten: chemische castratie leide tot zware depressies, echt vreselijk. De castratie zorgde in eerste instantie voor nog meer onzekerheid, angst kan ik het niet noemen, wel onzekerheid (heb een onderdanige reu). Nu ruim twee jaar na de castratie is hij stabiel en niet meer onzeker, hij heeft zijn evenwicht gevonden. Er is geen enkele reu die hem probeert te dekken, jonge reuen hebben ontzag voor hem omdat hij ouder is (en bij jonge reuen niet onzeker is, in tegenstelling tot leeftijdsgenoten) en zich dan ook zo gedraagd van niet met mij sollen, maar als je je gedraagt wil ik wel met je spelen. Gedraag je je niet dan geef ik je op je kop. P.s. castratie was voor mij geen keuze, de prostaatontsteking was chronisch en niet op te lossen zonder castratie, na twee keer cateriseren omdat hij niet kon plassen en drie ab kuren en twee chemische castraties was voor mij de maat vol.
p.s. ik vind die bevindingen voor teven wel erg interessant, zeker omdat ik langzaam aan een teefje voor erbij begin te denken.