Barfplaats.nl

Vanavond was het weer zover. Een uurtje na eten schrok ze wakker, rende naar mijn nacissen in de vensterbank, naar de varen, naar mijn verjaardagsbloemen. Smakkend en snuiven. Sophie weer dus, met een dikke, harde luchtbuik. Onrustig en misselijk. Ik heb haar eerst 2 okugest een een mengsel van yoghurt, fytomix (anders mot ze het niet), maagcompositum, Pro Bioforte en wat geweekte lijnzaad gegeven. Vervolgens zijn we naar buiten gegaan om uitgebreid gras te eten en buikie te masseren. Eenmaal binnen heb ik haar ook nog maar een dosis Primperan gegeven en haar een tijd zitten aaien, tot ze rustig werd.

Toen is ze op de bank gekropen en gaan slapen. Haar maag is nog steeds hard, maar ze ligt zo ogenschijnlijk rustig te tukken. Ennnn dus ging ik maar weer eens googelen op dilatie.

Hmm. Honden zijn eerst onrustig en 'zwellen op', maar kunnen daarna ook heel sloom worden. Of in shock raken. En shock herken je aan...heeft ze niet te kouden voetjes? Afijn, de hele rimram doorgelezen. Sophie voldoet aan alle symptomen van dilatie, behalve het feit dat ze niet probeert te braken en ook lijkt ze niet in shock te verkeren. In ALLE gevallen van dilatie wordt overal aangeraden om onmiddelijk richting dierenarts te vertrekken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik torsie en dilatie altijd als gelijk beschouwde, maar dat blijken twee verschillende dingen te zijn. En een torsie had ze nooit, dus ben ik nooit eerder als ze dit had met haar naar de dierenarts geraced. Zo ook nu niet. Maar wat is nou wijsheid? Want ik lees dat ook het opzwellen van de maag schadelijk kan zijn voor de andere organen en de maag zelf...

Ik kan werkelijk bij god niet opmaken waar het door veroorzaakt wordt, behalve de bouw van de Basset. Maar ze heeft het vaker dan vroeger, vind ik althans. Meestal 's avonds en voorheen eigenlijk alleen na kvv, en dan met name als ik het vermoeden had achteraf dat ik haar te koud gevoerd had. Maar vorige week ook 's middags, op mijn werk. En nu ook al een aantal keren na het barfen. Veel gras eten, heeeel veel gras eten en dan zwakt het langzaam weer af.

Maar wat is nou wijsheid?

Jeetje Geer, ik weet hier niet zoveel op te zeggen . Is echt zorgelijk dit.
Hoop dat je snel beter advies krijgt maar volg je hart. Ben je nu erg ongerust?

Pfff, wat moeilijk zeg. Kun je niet met de dierenspoedkliniek bellen om advies te vragen?
Er lijkt niets ergs aan de hand, aangezien ze niet rusteloos is en pogingen doet om te braken. Maar toch kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt. Jeetje wat lastig, ik zou toch nog maar even proberen het een beetje te masseren.

Als ze rustig ligt te tukken, dan denk ik dat de aanval wel weer voorbij is. Maar, als ze mijn hond was, dan sliep ik bij haar en zette ik ieder uur de wekker. Bij de geringste twijfel (onrust): kun je direct de nacht DA bellen. Bij een torie worden ze (mijnsinziens) echt onrustig hoor Geer. Tenminste, Whoofer wel. Die raakte echt in paniek. En ze zwol ook echt op. Heel eng. En ze speekselde onophoudelijk. Overigens maakte ze geen aanstalte om kotsbewegingen te maken. Dus niet alle symptomen hoeven aanwezig te zijn...

Dit blijft toch gewoon zwaar kl*te he Geer.... Het is echt net alsof je het over Whoofer hebt. En zoals je weet: ik heb bij Whoofer nooit de oorzaak kunnen achterhalen... Heeft ze vanavond een vleesbot op?

Sterkte meis . En knufs voor Soof!

*Dorothea* schreef: Pfff, wat moeilijk zeg. Kun je niet met de dierenspoedkliniek bellen om advies te vragen?
Er lijkt niets ergs aan de hand, aangezien ze niet rusteloos is en pogingen doet om te braken. Maar toch kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt. Jeetje wat lastig, ik zou toch nog maar even proberen het een beetje te masseren.

Nou, het gaat niet om nu acuut, want nu lijkt ze weer rustig... Maar gewoon 'in het algemeen', want ze heeft het vaker en altijd volgens hetzelfde stramien:

Ligt te slapen
Springt op en gaat heel onrustig in alle hoeken en kieren op zoek naar gras of plantaardigheden
Krijgt een harde opgezette buik
Wil naarbuiten, puur om op zoek te gaan naar gras. Ik til haar altijd naar het stuk in het park waar hoog gras staat, het gras dat ze zoekt, want anders probeert ze wanhopig het mos tussen de tegels vandaan te trekken.
Dan gaan we weer naarbinnen, inmiddels heeft ze ook al vanalles aan middeltjes binnen gekregen en meestal gaat ze dan na verloop van tijd, als ze weer rustiger wordt liggen slapen.

Het enige dat ze dus niet doet is proberen te braken zonder dat er iets komt. Ze speelkselt veel, smakt en sopt, maar echte braakneigingen heeft ze niet. Ook niet als ze (veel) gras heeft gegeten.

Ik heb bij de vorige aanval 's avonds de spoedkliniek gebeld. Eigenlijk met de vraag of ik haar de Primperan die ik nog had mocht geven. Toen hij hoorde dat het een Basset was drukte hij me op het hart om haar heeeeel goed in de smiezen te houden, omdat het ras gevoelig is voor torsies. Maar nog nooit een torsie, dus tot nu toe hou ik het zelf 'in da hand'.

Alleen...als je zoekt op diletie, dus een opzwelling van de maag zonder dat er een torsie (draaiing) optreedt, lees je ook overal dat het zaak is om direct naar de dierenarts te gaan om te laten sonderen en de lucht eruit te laten halen. Omdat een opgezette maag de omliggende organen, of in ieder geval de bloedsomloop in de weg kan zitten.

En dan zit ik weer zo stom te thuisdokteren. Ja, toen het net was gebeurd en ze net weer was gaan liggen had ze inderdaad koude voetjes, wat duidt op een verminderde bloedsomloop. Maar ze ademt normaal en haar tandvlees is ook niet bleek.

Maar het treedt in mijn optiek wel steeds vaker op. En als ik lees dat een dilatie ook tot aantasting van de maag zelf kan lijden wordt ik bijna bang dat ze het vaker krijgt doordat haar maag 'per aanval' zwakker wordt. Al is dat natuurlijk ook maar mijn eigen gisserij.

Ik weet het gewoon niet. En het kloterige is dat niemand het weet. De oorzaak is niet bekend, er zijn geen duidelijke voorzorgsmaatregelen behalve dan degene die ik nu al neem (rust na de maaltijd, geen koude voeding, niet veel en koud drinken, niet al te grote hoeveelheden, geen brokken...). Tot nu toe is het iedere keer 'vanzelf' weer goedgekomen, zonder naar de dierenarts te gaan en zonder te sonderen. Toevallig sprak ik gisteren een Bassetbezitter die een aantal keer per maand bij de da zat, om de lucht eruit te laten zuigen, een Basset met dezelfde klachten dus, al had die wel al eens een torsie gehad.

Moet ik het nou zo doen zoals ik het tot nu toe heb gedaan, of moet ik toch maar iedere keer naar de dierenarts? En heeft dat echt nut? Een hond die gevoelig is, zal dat waarschijnlijk altijd blijven...ik heb een beetje het gevoel dat het wachten is tot het een keer misgaat. Dat ik niet thuis ben bijvoorbeeld. Ik noem maar iets.

Waarschijnlijk heeft niemand een antwoord, ook de dierenarts niet, maar ik vraag me af wat jullie zouden doen. Of misschien heeft iemand wel ervaring hiermee..

Lizzy schreef: Als ze rustig ligt te tukken, dan denk ik dat de aanval wel weer voorbij is. Maar, als ze mijn hond was, dan sliep ik bij haar en zette ik ieder uur de wekker. Bij de geringste twijfel (onrust): kun je direct de nacht DA bellen. Bij een torie worden ze (mijnsinziens) echt onrustig hoor Geer. Tenminste, Whoofer wel. Die raakte echt in paniek.

Ja, maar je hebt torsies en diletie. Een torsie, daar kan je niet omheen. Dat is vrij duidelijk qua symptomen en dan MOET je wel naar de dierenarst, anders is het schluss. Een diletie, wat Soof heeft, zakt dus blijkbaar ook gewoon weer af. Maar of je er nou verstandiger aan doet om zelf te wachten tot het afzakt, met telefoon in de hand, of dat je direct bij de eerste tekenen richting da moet gaan...ik weet het niet...

Geef je al kleine hoeveelheden verdeeld over de dag?

Ik ben bang dat hier gewoon geen antwoord op te geven is Geer..... Ik wou dat het anders was.... Ik heb zelf het idee dat ze gewoon liggen te tukken en er een enorme golf maagzuur naar boven komt. Waar ze acuut misselijk en naar van worden. Dan gaan ze lucht slikken en happen. En gras eten om de misselijkheid weer onder controle te krijgen. Ik heb wel eens gedacht (achteraf) dat ik Whoofer misschien beter op maagzuurremmers had kunnen zetten. Heb jij dat wel eens geprobeerd? En ook tijdens zo'n aanval, om er vloeibare maagzuurremmer in te gooien?

geer schreef: Ja, maar je hebt torsies en diletie. Een torsie, daar kan je niet omheen. Dat is vrij duidelijk qua symptomen en dan MOET je wel naar de dierenarst, anders is het schluss. Een diletie, wat Soof heeft, zakt dus blijkbaar ook gewoon weer af. Maar of je er nou verstandiger aan doet om zelf te wachten tot het afzakt, met telefoon in de hand, of dat je direct bij de eerste tekenen richting da moet gaan...ik weet het niet...

Dat hoeft dus niet. Bij Whoofer volgende er na de dilatie dus een maagtorsie. Dus het zakt niet vanzelf altijd af, blijkbaar. Maar ja, ik heb zelf het idee gehad dat het bij Whoofer geen zin had om bij iedere aanval naar de DA te rennen. Ik wachtte dus inderdaad met de telefoon in mijn hand af of de aanval vanzelf verdween. En in de meeste gevallen gebeurde dat dan ook.

Ik ben een miep. Ik zou haar laten sonderen.....Ik heb recent een oudere herder gezien met een dilatatie (heeft het ook eerder gehad en sindsdien kwam het bij hem ook steeds vaker voor. De hond had het in zijn jongere jaren nooit gehad). Zijn hele maag is leeggepompt. Zat slijm en ietwat maagzuur in en veel gas. Dus echt geen abnormale hoeveelheden maagzuur. Er kwam echt veel gas uit die hond. Je zag hem ook echt slinken. Ik zou het risico niet nemen....

Zo te lezen kun jij prima in schatten wanneer het echt mis gaat. En dan zit je binnen no time bij de dierenspoedkliniek. Meer dan wat je nu doet, kun je niet doen.
Maar inderdaad, wat nou als je niet thuis bent? Lastig hoor, ik weet het antwoord ook niet. Maar Sophie is toch niet vaak alleen?

Lizzy schreef: Dat hoeft dus niet. Bij Whoofer volgende er na de dilatie dus een maagtorsie. Dus het zakt niet vanzelf altijd af, blijkbaar.

Ik lees hier net dat in 90% van de gevallen er een torsie ontstaat na een dilatatie.

Zou Geer zelf niet kunnen leren om een sonde in te brengen. Ik weet niet hoe vaak het optreedt bij Sophie, maar als je elke keer naar de DA moet rennen, lijkt me ook niet fijn.

Lizzy schreef: Ik ben bang dat hier gewoon geen antwoord op te geven is Geer..... Ik wou dat het anders was.... Ik heb zelf het idee dat ze gewoon liggen te tukken en er een enorme golf maagzuur naar boven komt. Waar ze acuut misselijk en naar van worden. Dan gaan ze lucht slikken en happen. En gras eten om de misselijkheid weer onder controle te krijgen. Ik heb wel eens gedacht (achteraf) dat ik Whoofer misschien beter op maagzuurremmers had kunnen zetten. Heb jij dat wel eens geprobeerd? En ook tijdens zo'n aanval, om er vloeibare maagzuurremmer in te gooien?

Ja, ik heb nu voorgenomen om haar op de Zitac te gaan zetten. Steven Schukking waar ik met haar ben geweest noemde dit ook al als optie, maar gaf ook nog andere opties qua voedingspatroon (wel met Barf) die ik liever eerst wilde proberen. Het is ook niet dat ik kan herleiden wat het veroorzaakt. Eerst dacht ik dat het de KVV was. Maar die is het niet. Wel heeft ze het volgens mij nog nooit gehad op vleesbot, maar dat hoeft niets te zeggen...

Het is bij Sophie ook heel duidelijk niet iets dat ontstaat doordat ze veel lucht zuigt tijdens het eten. Of veel drinkt. Of speelt na het eten Soofje eet heel keurig, schrokt niet en sopt niet op botten en gaat daarna altijd lekker liggen. Het is echt bijna altijd 's avonds, zo'n 1 a 2 uur na de maaltijd en treedt op als ze ogenschijnlijk lekker ligt te slapen.

Wat jij zegt, over dat maagzuur, dat vind ik de meest plausibele verklaring. Soof maakt veel maagzuur aan, sowieso. Die loopt altijd te smakken en te slikken. En ik heb het ook direct door als het gebeurt. Dan ligt ze te slapen, tilt eerst een paar keer kort smakkend haar hoofd op maar probeert verder te slapen, en dan ineens als door een vlieg gestoken begint het, springt ze op en is het gedaan met de rust.

Donderdag wilde ik toch al haar oren even na laten kijken, ik denk dat ik dan ook om maagzuurremmers vraag.

geer schreef: Ja, ik heb nu voorgenomen om haar op de Zitac te gaan zetten. Steven Schukking waar ik met haar ben geweest noemde dit ook al als optie, maar gaf ook nog andere opties qua voedingspatroon (wel met Barf) die ik liever eerst wilde proberen. Het is ook niet dat ik kan herleiden wat het veroorzaakt. Eerst dacht ik dat het de KVV was. Maar die is het niet. Wel heeft ze het volgens mij nog nooit gehad op vleesbot, maar dat hoeft niets te zeggen...

Het is bij Sophie ook heel duidelijk niet iets dat ontstaat doordat ze veel lucht zuigt tijdens het eten. Of veel drinkt. Of speelt na het eten Soofje eet heel keurig, schrokt niet en sopt niet op botten en gaat daarna altijd lekker liggen. Het is echt bijna altijd 's avonds, zo'n 1 a 2 uur na de maaltijd en treedt op als ze ogenschijnlijk lekker ligt te slapen.

Wat jij zegt, over dat maagzuur, dat vind ik de meest plausibele verklaring. Soof maakt veel maagzuur aan, sowieso. Die loopt altijd te smakken en te slikken. En ik heb het ook direct door als het gebeurt. Dan ligt ze te slapen, tilt eerst een paar keer kort smakkend haar hoofd op maar probeert verder te slapen, en dan ineens als door een vlieg gestoken begint het, springt ze op en is het gedaan met de rust.
Donderdag wilde ik toch al haar oren even na laten kijken, ik denk dat ik dan ook om maagzuurremmers vraag.

Dit had Whoofer exact zo. Vrijwel altijd uren na het eten, als ze lag te pitten. En dan : alsof ze gestoken werd. Ze raakte echt in paniek. Ik had dus het idee dat er op zo'n moment een golf heel erg brandend maagzuur naar boven kwam, haar slokdarm in liep. Daar werd ze zo misselijk van dat ze (volgens mij) lucht ging lopen slikken en happen. Met als gevolg dat ze nOg misselijker werd. Dit alles probeerde ze dan onder controle te brengen door gras, bladeren, takken, veters te eten. En de grond te likken. Ik heb wel eens gedacht dat ik er beter een vloeibare maagzuurremmer in had kunnen gooien. Bij een aanval. Maar misschien had ik haar standaard op zuurremmers moeten zetten hoor. Maar ja, onze DA's wisten het toen ook allemaal niet. En nu ben ik te laat om het te proberen. Dus ja, als ik jou was: probeerde ik het met Soof. En helemaaaaal geen gek idee trouwens van Dorothea, om je DA te vragen jou te leren een sonde in te brengen en een slang thuis te hebben liggen. Voor geval dat.

*Dorothea* schreef: Ik lees hier net dat in 90% van de gevallen er een torsie ontstaat na een dilatatie.

Zou Geer zelf niet kunnen leren om een sonde in te brengen. Ik weet niet hoe vaak het optreedt bij Sophie, maar als je elke keer naar de DA moet rennen, lijkt me ook niet fijn.

Volgens mij moet je dat eerste andersom zien. 90% van de torsies ontstaat door een dilatie (opzwelling), maar het is volgens mij niet zo dat 90% van de dilaties resulteert in een torsie...

En wat is serieus opzwellen, dat vraag ik me ook af... Ik las ergens dat bij een serieuze dilatie de maag tot wel 4-5 keer zijn grootte op kan zwellen. Zo bar is het bij Soof nu ook weer niet. Je zit dat haar maag hard en gespannen is, en groter dan normaal, maar het is geen skippybal op pootjes.

En wat betreft het standaard sonderen...ik heb er ook al over nagedacht of het misschien een idee is om een cursus sonderen te doen. Ik ga binnenkort meelopen met een (reguliere) Puur Natuur dierenarts, misschien zou zij mij dit kunnen leren? Al vraag ik me af of het verstandig is om als leek met een sonde in je hond te poeren met als doel om niet naar de Da te hoeven, want dat is het in feite. Als sonderen bij de dierenarts een euri of 50 was geweest, dan had ik er standaard met iedere aanval gezeten. Maar met deze avond-aanvallen wordt sonderen bij de spoedkliniek algauw een geintje van, ik roep maar iets, 200 euro per keer. Stel dat het twee keer per maand voorkomt, reken maar uit... Sonderen houdt immers ook niet in dat je hond het niet meer krijgt. Het is geen 'operatie' alleen een tijdelijke verlichting...

Zucht...