Wij ware nu zo blij dat met kvv alles toch een beetje beter ging met onze kanjer. Helaas deze middag hebben wij hem moeten laten inslapen. Hij begon plots te proberen braken en het lukte niet, ik dacht eerst nog dat hij een ander soort epileptische aanval had, maar toen ik die maag zag zwellen wist ik het meteen: maagtorsie. Wij hebben in spoed de Da opgebeld. Toen hebben we moeten rap beslissen. Maar we wisten het al op voorhand dat als er nu nog iets ernstig ging gebeuren met hem we een keiharde beslissing moesten nemen. Dit kon hij er niet ng es bij nemen. Hij heeft al van alles gehad van toen hij klein was. Hij zag er super goed uit, een echte rashond, maar vanbinnen was van alles en nog wat niet juist. Voor hem te laten opereren gingen we nog een uur met de auto moeten rijden. Blijkbaar kan geen enkele da in de buurt dit behandelen. Wij zijn er echt kotsmisselijk van en zullen hem zo verschrikkelijk missen, onze Romeo, volgende maand ging hij 3 jaar komen. Ik vind het zo oneerlijk, hij was zo'n grote lieverd.... Gelukkig dat wij er nog een heel fijne dag mee hadden voor de rest, maar toch doet het zo'n pijn...
Heeft iemand tips wat je met je andere hond doet als die zijn maatje verliest, want het was echt haar grote broer.
Echt verschrikkelijk om zoiets mee te maken 
