Barfplaats.nl

Jesse, onze grote münsterlander is met 15 maanden in volle vaart op een nat en glad bruggetje onderuit gegaan. Haar rechtervoorpoot heeft toen horizontaal voor haar borstkas gestaan. In eerste instantie leek alles wel mee te vallen. De problemen begonnen een week of 2 later. Eerst naar M. Kappen, rust houden en Rimadyl, dit leek inderdaad te helpen na 3 weken mocht ze weer los en het ging zeer tijdelijk goed. Afijn Jesse is nu ruim 3 en loopt minimaal 3 keer in de week flink mank. Ze zet hierbij dan haar rechtervoorpoot helemaal naar buiten. Dit gebeurt meestal na een bosronde van een klein uurtje of na hele snelle draaibewegingen en op topsnelheid lopen. Er zijn al 3 keer foto's van gemaakt bij M. Kappen en Maarten heeft ze zelf opgestuurd naar dhr. Garretsen in Utrecht. Elke keer is er helemaal niets op te zien, helemaal gaaf. In maart heeft Maarten een weke delen specialist uit Gent over laten komen voor een echo om bepaalde spierbundels e.d. in beeld te brengen in de hoop dat ze iets konden vinden. Ook van deze artsen kregen wij de mededeling zulke gave spierbundeld hebben we nog nooit gezien. Dat wilde ik eigenlijk niet horen, ik wil weten wat er nu aan de hand is. Ondertussen heeft Jesse vorig jaar 8 maanden aan de lijn gelopen, heeft een half jaar 2 keer in de week fysiotherapie gehad, ze staat onder behandeling bij Dorit al meer dan een jaar maar ook dit heeft geen genezing gegeven. Ik ben al naar een handoplegger geweest en die zegt het is een peesaanhechtingsprobleem, het is destijds dusdanig opgerekt dat het zo af en toe (dus heel vaak eigenlijk) uit de baan raakt en ze dus gaat manken. De afgelopen maand is het weer rampzalig. Vanmorgen Maarten gesproken en hij stelde voor om 10 dagen Metacam te geven en als het dan niet weg gaat om wederom een echo te maken in de hoop dat er nu wel wat te zien is. Ook als het wel minder wordt want theoretisch gezien zou er dan dus een ontsteking moeten zitten. Haar gewrichten zijn tiptop in orde althans rontgenlogisch gezien. Ik probeer Jesse een normaal leven te geven, dus ze loopt eigenlijk elke dag wel een uur in het bos en ik doe de apporteersport met haar, maar hier geld als het eruit ziet dat we aan het groeien zijn in de sport dan is ze weer flink mank en doe ik dus stappen terug. Daarnaast is ze dol op fly-ball maar ook dit staat hierdoor op een heel laag pitje. Ze heeft tendo-cure en peescompositum gekregen van de Groene Os, ze krijgt voornamelijk CB te eten en ze krijgt sinds een klein halfjaar Glucobest ook al is er niets met de gewrichten. Jesse is de drukste hond die ik heb en die hond wel o zo graag en ik gun het haar zo. Kortom ik ben zo een beetje ten einde raad, hebben jullie na het lezen van dit relaas nog ideeen, suggesties e.d.

Bedankt voor het lezen hiervan!

Groetjes,
Cindy

jemig wat l*llig joh, heb helaas geen advies voor je maar wil je wel veel sterkte wensen en hopen dat je er toch snel achtekomt wat er nu loos is met Jesse, dikke

Wel gek zeg..... Nou heb ik hier ook meegemaakt dat bij 'n hond dat het via echo, endoscopie zelfs, rontgenfoto's, de hele mikmak, niet duidelijk werd wat er aan de hand was. Ze kwamen er pas achter toen ze haar 'open maakte'. Dat was wel niet met een poot, maar het heeft me wel geleerd dat niet alles op echo/rontgen en dergelijke te zien zijn......

Wat een lastig probleem. Het zou heel goed een peesprobleem kunnen zijn. Dat heelt heel erg langzaam en blijft vaak ook een zwakke plek. Ik weet niet of dat te zien is op een weke delen echo. Was de fysio therapie gericht op spieren of pezen?

Ik was afgelopen woensdag weer met Jesse bij Dorit en die zei dus; ik kan niets meer voor jullie doen, het is een probleemgeval. Het enige wat ze nog zei was dat het misschien een probleem is met een zenuwvlecht en dat we een EMG konden laten maken in Wageningen. Op deze manier zouden ze dan in beeld moeten kunnen brengen welke pees, spier, band, zenuw het is. Maar reeele kans dat er dan wat aan te doen valt is eigenlijk 0. En ze moet hiervoor onder narcose, dat doen we dus maar niet. Ook waren kuurtjes met steroiden een idee, op deze manier moet het zenuwweefsel rust krijgen en misschien herstellen. Ik heb hierover uitgebreid met Maarten Kappen gesproken en hij zei terecht geen EMG en ze heeft aan het begin van de ellende al een corticosteroiden injectie gehad. Maar dit zou herhaald kunnen worden omdat nu de exacte plaats van het rampgebied bekend is. Maar nu is de hamvraag aan alle kanten wordt mij afgeraden om zo een injectie te geven omdat het een te grote belasting zou zijn. Kan iemand mij vertellen wat de nadelen kunnen zijn en wat jullie hiervan denken?

Groetjes,
Cindy