Nozum schreef:Wat verschrikkelijk dat je om die reden hem hebt moeten laten inslapen.
Ik was er gisteren zogoed als uit dat ik naar Lorenzo zou gaan. Nu ga ik weer twijfelen.
Een aantal jaren geleden is mijn Harrie door hem geopereerd aan een gescheurde knieband, is heel goed gelukt.
Wat je schrijft over 'een echte arts' kan ik wel deels begrijpen, hij heeft idd een bepaalde aanpak.
Maar zoals je zegt, en ook mijn eerdere ervaring, kan hij denk ik goed opereren, en dit is wat ik hoop dat bij Harrie mogelijk is.
Tja...het blijft moeilijk, iig bedankt voor je antwoord.
Nu ja goed, jouw situatie is natuurlijk ook weer anders, want jij bent bekend met het probleem, artrose in ellebogen is ook wel een bekend probleem, en met jouw hond is het vast ook weer heel anders.
Mijn hond trok het hele traject niet goed, hij raakte ontzettend overprikkeld, kreeg een kort lontje, en vond zijn leven eigenlijk niet meer leuk. Daarom wilde ik niet nog eens opereren en het traject van herstel opnieuw in, want ik schatte echt in dat het dan een keer goed mis zou gaan (bijten). Dat was wel iets wat ik niet kon bespreken met Lorenzo, daar had hij niet echt een boodschap aan zeg maar, hij gaf gewoon aan je kunt bij mij komen voor opereren, of niet. Klaar. Wat ik dan het beste kon doen als ik voor niet opereren koos, had hij geen advies in.
Dit was ook mijn eerste probleem ooit met een hond op orthopedisch gebied, dus ik wist niet veel en was daardoor ook wel onzeker. Daar kon hij ook niet zo veel mee, en dat vond ik lastig.
Spikkelneus schreef:
Ja daar heb je zeker ook gelijk in. Ik had alleen geen idee. Hij zegt dan bv; zorg voor een brace als hij uit het gips komt, dat kan behulpzaam zijn. Hier heb je een folder. En dan blijkt diegene aan de andere kant van het land te zitten (lang autorijden is ook niet echt praktisch met een onrustige hond met een kapotte poot), ook nog eens 3 weken dicht te zijn ivm vakantie, een brace maken 3 weken kost, er een gipsafdruk gemaakt moet worden en dat kan niet omdat Gijs toen nog een gipsspalk had, en dat die brace ook nog eens 1000,- ofzo kost. Dat vind ik veel geld voor iets wat 'behulpzaam kan zijn'. Dus dan wil ik weten hoe belangrijk het is, maar dan krijg je het antwoord dat hij dat niet in kan schatten. Lastig. Zo hadden we het in totaal over 2 operaties a 1000,- minimaal, een gipsspalk voor 6 weken met 5 wisselingen a 350 per keer (wat dan na de tweede operatie nog een keer had gemoeten), een half jaar pijnstillers a 70 euro per maand, en dan nog een brace a 600,- 1000,- en da's toch allemaal heel veel geld voor dingen waarvan hij dan zegt, ik weet niet of het werkt, en ik dan ondertussen met een ongelukkige hond zit die gek wordt in zijn hoofd en we met kalmeringsmiddelen rustig houden.
Dan heb je het over een kostenplaatje van, euh, 5000 euro ofzo, een traject van een jaar waarin je intensief met je hond aan de slag moet, en waarin de kans dat mijn hond zou doordraaien ook nog aanwezig is, met ook nog eens de kans dat het allemaal voor niets is en we hem alsnog hadden moeten laten gaan. Een beetje meedenken daarin is op zich wel gewenst...
Maar goed, zoals ik dan zei, elke situatie is weer anders, en ook elk baasje is weer anders. Met wat ik nu weet had ik het toen ook echt wel heel anders aangepakt. Maar ik was de eerste keer al hartstikke van slag omdat mijn hond zo hup onder narcose en in een spalk gezet werd, en ik dus 'ineens' een groot probleem had en tig praktische dingen moest regelen, en oh ik moet altijd zo slikken bij onder narcose brengen want dat lijkt op....
Dus. Ik zou dus zeker niet zeggen, je moet niet naar hem toe. Je kent hem al, dus je kunt je er ook zeker wel op voorbereiden en voor jezelf een plan van aanpak maken.