Gehandicapte hond en een fokker die niet thuisgeeft, en dan heb je je zo goed voorbereid. Ik hoop dat je meiske in ieder geval pijnvrij verder kan in het leven, dat is toch het allerbelangrijkste. Jullie sterkte met de hele toestand.
Moderator: Lizzy
Gehandicapte hond en een fokker die niet thuisgeeft, en dan heb je je zo goed voorbereid. Ik hoop dat je meiske in ieder geval pijnvrij verder kan in het leven, dat is toch het allerbelangrijkste. Jullie sterkte met de hele toestand.
Cindy de Wolf schreef:Helaas bleek uit het onderzoek voor de operatie dat ook haar rug niet goed is. De laatste wervel is onontwikkeld/te klein. Volgens Maarten kan ze hier wel een poosje mee vooruit maar feit blijft dat ook dat problemen gaat geven. Snelle sporten is nu sowieso al van de baan.Pfjoe, jemig joh, wat een verhaal! Je schrikt je de tandjes waarschijnlijk, als je pup ineens van de operatietafel af wil wandelen.
Wel de operatie doorgezet. Die verliep nagenoeg probleemloos met 1 crisis moment toen Quinty in ene keer omhoog probeerde te komen. Waardoor dat kan, geen idee. Ze lag aan het gas en de monitor liet in hartslag/adem/zuurstof geen indicatie zien. Hierbij trok ze het hele infuus eruit. Dus Maarten kon ook niet snel handelen, want en een hond die lag te stuiptrekken en de arthroscoop die erin zat en het infuus eruit. Maar op signaal van hem vlogen er uit alle hoeken en gaten dierenartsen en assistentes zijn kant op. Fenomenaal om te zien. Ik wist gelijk weer waarom ik daar heen ga. De professionaliteit ook in crisis en de geoliede motor; blijft mooi om te zien.
Verder was het een klassiek verhaal LPC en 100% erfelijk/aangeboren. Gevraagd waaraan hij dat kan zien. Dat is omdat als het erfelijk/aangeboren is dit ALTIJD op een vaste plaats zit en altijd een bepaalde weefselschade laat zien. Als het trauma/overbelasting is zie je een totaal ander beeld in en rondom het gewricht en de weefsels. Hij heeft continu uitgelegd wat hij aan het doen was en ook wat hij aantrof. Zoals een grijs gebied; was slecht doorbloedbotweefsel, dat zou later artrose geworden zijn. Een stukje geel dat was echt het LPC gedeelte dat liep ook in een puntje en dat deed natuurlijk bij bepaalde bewegingen godsgruwelijk zeer. Al met al heeft ze zo'n 2-3 uur op de tafel gelegen...(gelijk ook laten castreren, dat was 10min extra). Was super snel bij, wel heel veel kotsen. Rond 18.30 kregen we groen licht om naar huis te rijden. In de nacht ook nog veel gespuugd.
Voor nu mogen we niet klagen, ze staat vrij goed op die poot, gebruikt hem ook echt wel en de wondjes zien er mooi uit. Maar goed nu ligt er een lastig revalidatietraject voor ons.
Gelukkig zaten we al op 6 weken, pff maar niet leuk als zo eentje ineens de kolder krijgt en de kamer rond gaat wervelwinden. Voor de rest gaat het prima met hem en herstel, hopelijk gaat dat bij jullie ook!
