Moderator: Lizzy
bovenop d'r beide grote schouderspier afwijkingen Cindy de Wolf schreef:Nou de kogel is de door kerk. Quinty is gewoon nog niet goed. We hadden nog hele stille hoop dat het een verstapping was voor onze vakantie maar eigenlijk wist ik het al. Niet goed. Ook Maarten was die mening toegedaan. Maarja 4 dagen voor onze vakantie en ook zijn vakantie...dus afgesproken na vakantie contact te hebben. Nou het werd hier al snel duidelijk. Zolang je haar rustig houdt dus aan de lijn houdt en niet uitdaagt ziet het er redelijk uit. Zodra je gaat belasten, rennen, remmen, spelen direct dippen, kreupelen, alles. Zo triest dit. Afspraak voor nieuwe operatie staan voor 29 augustus. Het enige wat ik hoop is dat het nu duidelijk wordt. Ik heb zelf het vermoeden dat er naast de LPC nog meer aan de hand is. OCD/LPA ofzo.
En de moederhond is gewoon opnieuw gedekt terwijl ik nog bezig ben om dit op de rails te brengen. Voelt meer dan zuur.
Anne in Duitsland schreef:Nouja dat gebeurt wel vaker zeg maar, of meestal.....Ken ook combi's die herhaalt worden terwijl meer honden uit een nest van alles mankeren. Maar goed als het maar 1 hond betreft (weet ik niet he)?
Pfffff... Wat een ellende. Vooral die laatste zin...
Kaio schreef:Pff wat een ellende allemaal. Hopelijk biedt deze 2e operatie weer wat meer.Dat is dan net zo goed pfffff. Ik dacht dat de hele zin van (legaal) fokken was dat het ras er (ook) gezonder op werd, maar goed, na zeven jaar op bp te hebben meegelezen, weet ik dat dat ook een utopie is.
Maar eerlijk gezegd weet ik niet of je 100% herstel moet verwachten. Ja ik weet het niet leuk maar als je al een doorgaans pijnvrije hond kunt hebben zou al geweldig zijn.
Fozzy wist ik al dat 100% nooit meer ging, aangezien er ook artrose was en hij met zijn pols zit. Maar het is wel heel erg beter, maar niet zo goed als een hond die nooit ergens last van heeft gehad helaas. Ik kan met hem niet 2 uur aan een stuk gaan wandelen zoals ik wel deed met de anderen toen die jonger waren, jammer maar het is nu eenmaal zo.
Nouja dat gebeurt wel vaker zeg maar, of meestal.....Ken ook combi's die herhaalt worden terwijl meer honden uit een nest van alles mankeren. Maar goed als het maar 1 hond betreft (weet ik niet he)?
Anne in Duitsland schreef:Dat is dan net zo goed pfffff. Ik dacht dat de hele zin van (legaal) fokken was dat het ras er (ook) gezonder op werd, maar goed, na zeven jaar op bp te hebben meegelezen, weet ik dat dat ook een utopie is.Ja idd pffff. Kijk als het een hondje betreft, ok (anders houd je snel niks over) maar als er meerdere uit een nest dezelfde aandoening hebben, moet je wel achter je oren krabben om dezelfde combi te herhalen, maar ook dat zie ik met regelmaat, want het ligt dan allemaal aan de eigenaar. De pest met veel van deze ziektes is dan ook wel dat het trauma kan zijn, opvoeding, overbelasting, slechte start in nest, etc. Het is niet zo heel eenduidig allemaal. Tis gewoon lastig. En voor de eigenaar van de hond en de hond gewoon kl*te.
Lizzy schreef:Ja, ik snap natuurlijk heel goed dat het zuur is. Maar wat moet de fokker dan? Omdat er 1 geval in het vorige nest zat gelijk moeders uit de fokkerij halen? Als we op die manier rashonden gaan fokken kunnen we beter vandaag nog ophouden....
En natuurlijk herhaal je geen combinatie als het nest 1 groot drama is, je hebt er natuurlijk ook imbecielen bij. Maar ik geloof niet dat er in dit geval sprake van zoiets is en ik vind dat de fokker dan ook niet perse door het slijk hoeft hoor.
Cindy de Wolf schreef:(...) En de moederhond is gewoon opnieuw gedekt terwijl ik nog bezig ben om dit op de rails te brengen. Voelt meer dan zuur.Ik kan me goed voorstellen dat het héél zuur voelt dat de fokker de moederhond al weer (zelfs al enige tijd, want de voorbereidingen/keuzes vergen ook tijd) geschikt voor de fokkerij verklaard heeft, terwijl jullie nog midden in de zorgen en onzekerheden zitten van in welke mate jullie maatje mobiel zal worden en of er meer loos is dan tot nu toe gevonden.
Parelridder schreef:Ik kan me goed voorstellen dat het héél zuur voelt dat de fokker de moederhond al weer (zelfs al enige tijd, want de voorbereidingen/keuzes vergen ook tijd) geschikt voor de fokkerij verklaard heeft, terwijl jullie nog midden in de zorgen en onzekerheden zitten van in welke mate jullie maatje mobiel zal worden en of er meer loos is dan tot nu toe gevonden.Ik heb nog nooit zoveel aannames op een rijtje gezien. Jij kent die fokker helemaal niet, jij weet helemaal niet wat die fokker allemaal uitgezocht en gedaan heeft en je oordeelt hier terwijl je het hele verhaal niet kent. Ik vind dat echt niet kunnen. Ja, het IS zuur voor Cindy. Maar dat zuur kunnen we best beamen zonder ons te storten op het door de slijk trekken van een fokker. Ik krijg het idee dat dit wel erg "in" is anno 2016.
Ik heb het al heel vaak gezegd en ook nu weer denk ik: screen een heel nest, niet alleen de fokdieren. Pas dán weet je hoe het gesteld is in de lijn en wat en combi gebracht heeft. En dan weet je óók of het verantwoord lijkt verder te fokken met een dier. Want inderdaad, als er uit de afgelopen 3 nesten toevallig eentje is die met gewrichtsproblemen geboren werd, dan hoeft dat geen reden te zijn een ouderdier uit de fokkerij te halen (maar dat zal de pupkoper dan ook duidelijk zijn). Maar als je geen nakomelingen screent en een ras hebt waarvan ziekmeldingen (voor zover eigenaren dat al melden) niet gepubliceerd worden, dan weet alleen de fokker hoe het gesteld is met de gezondheid. En tja, in dit geval.. jouw hond mankeert volgens de fokker ook niets en al zeker niet in aanleg, dus als dát is hoe en fokker om gaat met tegenslag, dan geeft mij dat héél weinig vertrouwen in diens beoordeling van wat er in de lijn speelt. Dat is bij sommige (of zelfs velen..) namelijk hoe dan ook "niets".
Ik vind het naar een pupkoper die midden in de shit van in aanleg aanwezige gezondheidsproblemen zit niet respectvol om een jaar later de moederhond wederom in te zetten voor de fokkerij zónder dat degelijk onderzocht is waar de problemen vandaan komen, of het wellicht toch meer is voorgekomen.
Ik heb een hond verloren aan DCM, bij na zoeken bleek dat een niet eerder bekend/gemeld maar vaker voorkomend probleem in de familie te zijn. Ik heb met die hond gefokt (niet wetende van deze ziekte) en 1 van haar nakomelingen overleed op de leeftijd van 4 jaar eveneens aan DCM. Ik begrijp heel goed dat het verdomde moeilijk is die narigheid aan te gaan, laat staan er consequenties aan te verbinden t.a.v. de fokwens, pupmensen aktief te benaderen om hen te informeren t.b.v. signalering en te vragen naar screening. Dat is niet waar je je op verheugde toen je besloot te gaan fokken.. Maar, als je zulke dingen niet uit zoekt en erkend, dan kan dat nog heel lang ellende voor honden en eigenaren geven. En andersom: als je daarna tot de conclusie komt dat het verantwoord lijkt verder te fokken met je teef, weet je wellicht waarop te letten om herhaling te voorkomen (andere combi van lijnen bijvoorbeeld) én voelt de pupkoper zich (vermoedelijk) serieus genomen. En dat laatste vind ik persoonlijk net zo hard de taak van een fokker. Je verkoopt iets waar mensen hun leven mee willen gaan delen, dus als 'ie 'stuk' is, zijn die mensen dat ook.
Lizzy schreef:Ik heb nog nooit zoveel aannames op een rijtje gezien. Jij kent die fokker helemaal niet, jij weet helemaal niet wat die fokker allemaal uitgezocht en gedaan heeft en je oordeelt hier terwijl je het hele verhaal niet kent. Ik vind dat echt niet kunnen. Ja, het IS zuur voor Cindy. Maar dat zuur kunnen we best beamen zonder ons te storten op het door de slijk trekken van een fokker. Ik krijg het idee dat dit wel erg "in" is anno 2016.+1
