[Helen]

Mocht Kuma ooit gecastreerd worden (wat alleen op gedrags-of medische indicatie zal gebeuren overigens). Dan zou ik dat ook laparoscopisch zou doen. Balou is kundig gecastreerd, maar had 3 dagen pijnstilling nodig ivm wondpijn en die was wel zeker 10cm overigens. En haar buikje heeft ook zeker 2 dagen pijn gedaan. Eten wilde vreetschuur Balou pas na anderhalve dag. Dus bij haar is dat zorgwekkend. Pas na een week of anderhalf kon ik zeggen dat ze weer de oude was.

[Helen]

O trouwens het is ook mogelijk op de faculteit, maar na daar met allebei de honden een keer geweest te zijn zou ik daar mijn hond nooit laten opereren zolang er nog andere opties zijn.

[Lizzy]

Mocht Kuma ooit gecastreerd worden (wat alleen op gedrags-of medische indicatie zal gebeuren overigens). Dan zou ik dat ook laparoscopisch zou doen. Balou is kundig gecastreerd, maar had 3 dagen pijnstilling nodig ivm wondpijn en die was wel zeker 10cm overigens. En haar buikje heeft ook zeker 2 dagen pijn gedaan. Eten wilde vreetschuur Balou pas na anderhalve dag. Dus bij haar is dat zorgwekkend. Pas na een week of anderhalf kon ik zeggen dat ze weer de oude was.

Ik denk dat veel medische indicaties je geen gelegenheid scheppen om laproscopisch te castreren. Neem baarmoederontsteking (waardoor je tot castratie over moet gaan). Kunnen ze niet laproscopisch doen.

[Hitam]

Ikzelf vind de voordelen van laparoscopische sterilisatie persoonlijk niet zo groot, dus ik zou er zelf niet zo gauw voor kiezen, maar goed, ik heb ook makkelijk praten, want mij kost het óók nog eens niks als ik het op m'n eigen praktijk laat doen. Is de keuze dus al helemaal snel gemaakt.

Ik heb nu een paar honden gezien die laparoscopisch gecastreerd zijn en moet zeggen dat het verschil levensgroot is.
Sofie heeft vandaag gewoon alsvanouds de winkel onveilig gemaakt. Gewoon rennen en ravotten en vrolijk. En dat is met een hond die door laparotomie geopereerd is toch anders. Die is toch altijd een paar dagen rustiger en heeft echt pijnstillers nodig.

[geer]

Aan Sophie merk je inderdaad helemaaaal niet meer dat ze gister onder het mes is geweest. Ze speelt als een bezetene, Ted mag haar buik gewoon als trampoline gebruiken, ze rolt, springt, rent, vliegt, duikt....De 'wondjes' voor zover je het wondjes kan noemen, want je ziet ze niet, zien er keurig uit...ze ligt er ook niet erg aan, wat mij aangeeft dat ze die helemaal niet voelt...

[Lizzy]

Aan Sophie merk je inderdaad helemaaaal niet meer dat ze gister onder het mes is geweest. Ze speelt als een bezetene, Ted mag haar buik gewoon als trampoline gebruiken, ze rolt, springt, rent, vliegt, duikt....De 'wondjes' voor zover je het wondjes kan noemen, want je ziet ze niet, zien er keurig uit...ze ligt er ook niet erg aan, wat mij aangeeft dat ze die helemaal niet voelt...

Mmmmmm. Ik kan er niks aan doen maar ik vind dat echt wel een heeeeel erg snel (geweldig!!) herstel!

[Yari]

Ik heb nu een paar honden gezien die laparoscopisch gecastreerd zijn en moet zeggen dat het verschil levensgroot is.
Sofie heeft vandaag gewoon alsvanouds de winkel onveilig gemaakt. Gewoon rennen en ravotten en vrolijk. En dat is met een hond die door laparotomie geopereerd is toch anders. Die is toch altijd een paar dagen rustiger en heeft echt pijnstillers nodig.

Zowel Yari als Yunah (de lab van m'n zussie) wilden zelfs 's avonds de dag van de operatie (gewone sterilisatie) alweer spelen. De dag erna merkte je ook praktisch helemaal niets meer en dit soort verhalen hoor ik ontzettend veel van de honden die bij ons gesteriliseerd zijn.
Moet wel zeggen dat ze alleen net voor de operatie een injectie Metacam kriigen altijd, maar that's it.
Dus nogmaals: wat herstel aangaat vind ik er praktisch geen verschil inzitten wat laparoscopisch t.o.v. gewone sterilisatie aangaat. Maar het ligt er voornamelijk aan hóe die uitgevoerd is en welk narcosemiddel.
Ik ken trouwens ook wel honden die na een laparoscopische sterilisatie 2 dgn niet lekker waren hoor en ook niet wilden eten. Ligt ook deels aan de hond zelf natuurlijk hoe ie ergens op reageert.

[geer]

Nou, nog steeds ben ik gewoon erg blij met hoe we het gedaan hebben. Ik weet niet hoe ze was geweest als ze 'gewoon' geholpen was, maar nu is ze gewoon meteen weer de oude.

Wat ik me wel afvraag: hoe snel merk je dat er bepaalde veranderingen plaatsvinden na de sterilisatie? En dan heb ik het voornamelijk over:

- Lichamelijke gevolgen als incontinentie. Als een hond incontinent wordt door de sterilisatie, gebeurt dat dan op een korte termijn, of kan dat ook nog na een paar maanden optreden? Tot nu toe merk ik wat dat betreft niets..
- Gedragsveranderingen... Ik merk niets aan haar gedrag, behalve dat ze misschien nog wel vrolijker is. Ze speelt met Ted, speelt met andere honden. Op welke termijn mag je gedragsveranderingen gaan verwachten? (neem aan dat dat niet 1,2,3 gebeurt)

Verder merk ik wel direct dat ze hongeriger is. Echt; het lijkt wel alsof haar neus 1000 keer beter is gaan werken, op straat is ze alerter en in huis ook. Ze was normaal niet echt gebrand op eten, nu springt ze op zodra ik ook maar naar de koelkast kijk. Ze heeft honger voor 10. Erg moeilijk om een hond die normaal nooit echt naar eten taalde en ook heel slank was (15 kg) nu extra eten te ontzeggen... Maar goed, 't is niet anders

Wat ik me ook afvraag... Ze mag 10 dagen niet zwemmen. Nu is Sophie nogal laag bij de gronderig..en met die regen; heeft ze dus na iedere wandeling een natte, modderige buik. Ik maak de hechtinkjes met water schoon, droog ze af en doe er wat betadinezalf op...is dat afdoende?

Zo, dat was 'em wel weer

[Demi en Eyra]

Hallo Geer,

De jongste van mij is begin maart geholpen in Naaldwijk, en is sinds eind juli dus incontinent....
Moet zeggen, ik voel me nu best schuldig, maar met Propalin is dat probleem heel goed te tekkelen. Ik weet alleen nog niet goed of dit medicijn bijwerkingen heeft, de da hier zegt van niet..... In haar gedrag merk ik geen verandering, ze was en is nog steeds graag de baas

[Demi en Eyra]

Oh ja, en zwemmen deed ze ook al een dag later weer.... Mocht niet, dus heb ik iedere keer dat de kans erin zat dat ze vies of nat zou worden een flinke klodder uierzalf op de "wondjes" gedaan, als we thuiskwamen schoongemaakt met betadine, en daar is nooit iets mis mee gegaan.

[conleeuw]

Mijn teef wasook vrijwel meteen in een echte vreetwolf veranderd.

maar bij haar mocht dat wel.

Gedragsverandering heb ik nauwelijks gezien, maar wij hadden ook geen afwijkende of ongewenste gedrag, dus verwachten/ hoopten ik ook niet echt op verandering.

mischien kan iemand anders je daarmee helpen. ???

[Yari]

Nou, nog steeds ben ik gewoon erg blij met hoe we het gedaan hebben. Ik weet niet hoe ze was geweest als ze 'gewoon' geholpen was, maar nu is ze gewoon meteen weer de oude.

Wat ik me wel afvraag: hoe snel merk je dat er bepaalde veranderingen plaatsvinden na de sterilisatie? En dan heb ik het voornamelijk over:

- Lichamelijke gevolgen als incontinentie. Als een hond incontinent wordt door de sterilisatie, gebeurt dat dan op een korte termijn, of kan dat ook nog na een paar maanden optreden? Tot nu toe merk ik wat dat betreft niets..
- Gedragsveranderingen... Ik merk niets aan haar gedrag, behalve dat ze misschien nog wel vrolijker is. Ze speelt met Ted, speelt met andere honden. Op welke termijn mag je gedragsveranderingen gaan verwachten? (neem aan dat dat niet 1,2,3 gebeurt)

Verder merk ik wel direct dat ze hongeriger is. Echt; het lijkt wel alsof haar neus 1000 keer beter is gaan werken, op straat is ze alerter en in huis ook. Ze was normaal niet echt gebrand op eten, nu springt ze op zodra ik ook maar naar de koelkast kijk. Ze heeft honger voor 10. Erg moeilijk om een hond die normaal nooit echt naar eten taalde en ook heel slank was (15 kg) nu extra eten te ontzeggen... Maar goed, 't is niet anders

Wat ik me ook afvraag... Ze mag 10 dagen niet zwemmen. Nu is Sophie nogal laag bij de gronderig..en met die regen; heeft ze dus na iedere wandeling een natte, modderige buik. Ik maak de hechtinkjes met water schoon, droog ze af en doe er wat betadinezalf op...is dat afdoende?

Zo, dat was 'em wel weer

Dat van die incontinentie kan enorm verschillen.
Bij sommigen kan zoiets met een paar wkn al komen, bij anderen kan het maanden duren. Ook kan het pas dat ze er op latere leeftijd echt last van krijgen (dus jaren later). Deels door de ouderdom èn het feit dat ze die bepaalde hormonen mist kan dat dan eerder incontinentie problemen geven.
Ook heb ik teven meegemaakt die enkele weken na de sterilisatie incontinent werden, maar waarbij dat vanzelf weer over gegaan is. Raar maar waar.
Qua gedrag merk je in de regel echt weinig verschil.
Het kan dat ze wat sterker in haar schoenen komt te staan zeg maar, maar zoiets gaat vaak geleidelijk aan en is dus niet altijd even goed merkbaar (en vaak ook niet ongewenst). Teven die al fel zijn kunnen nòg feller worden, dat merk je ook geleidelijk aan pas. Dat is natuurlijk wel nadelig, maar dit gebeurt ook niet standaard. Bij de een wel en bij de ander niet.
Verder denk ik eerder dat het toeval is dat ze nu zo hongerig is , want zoiets is normaal gesproken ook vaak pas merkbaar na enkele weken tot maanden. Die hormonen zijn nl. echt niet 1,2,3 uit het lichaam.
Gewoon goed op het oog blijven voeren ook, maar dat hoef ik denk ik niet te zeggen.
Wat het vuil worden betreft; lijkt me prima zo hoe je het nu doet.
Komt vast goed allemaal.
Dikke knuf voor je meissie hoor!!