Twee weken terug maandag 3 maart waren we nog op controle en zo blij dat je het zo goed deed op de leukeran. Je bloedwaarden waren prima. Je kreeg wel een AB-kuurtje mee voor de plekjes op je huid.
En sinds dat moment ging het minder. Je werd slomer, weigerde bepaald voer. We dachten dat het aan de leukeran lag en stopten er 12 maart mee, omdat je slomer werd en slecht ging eten. Ook had je zondags wat gebraakt.
Woensdag 12 maart was het helemaal mis. Je had op verschillende plaatsen gebraakt en de keuken lag vol bloederige diarree.
We zijn meteen naar de Ottenhorst geweest. Daar kreeg je andere AB, een diarreeremmer en een supplement voor je lever, want je waardes waren verhoogd. Ook nog een injectie tegen de misselijkheid en AB.
We kochten rijst en kip en 's avonds at je wat. De volgende dag heb je niet gebraakt, maar vrijdag was het weer helemaal mis. Er is een echo gemaakt en daar was behalve een ontstoken darm weinig op te zien.
Je was enorm misselijk en kwijlde heel erg. Je kreeg andere AB via een infuus en een prik tegen de misselijkheid.
Vanaf woensdag had je nu ook geen prednison meer.
Je ging steeds minder eten. Pakte het wel, maar liet het weer vallen. Speelde de myositis nu weer op?
Ik prop steeds eten in je bek. Je hebt ook wel wat trek, maar het lukt niet.
En je bent moe, moe. Gelukkig niet meer rusteloos zoals vrijdag.
Sinds vanmorgen zijn we weer begonnen met de prednison.
Je drinkt wel. Ontlasting is goed en het voer wat ik er in stop komt er niet uit.
Maar het is zo moeilijk.
Ik ben gesloopt. Al dagen worden we heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees.
Gaat die smerige maag-darminfectie je nu de das om doen?
