Barfplaats.nl

Hallo allemaal,
Ben zo benieuwd of ik de enige ben metd ie ervaring. Jochem, mijn hond van bijna 2 jaar oud, heeft 7 weken geleden een implantaat gekregen. Het begin was naar: was hij altijd al erg vocaal: nu werd dat nog erger. Het is inmiddels iets afgezwakt, maar nog steeds. Bovendien merk ik het volgende:
Hij schrikt sneller en herstelt minder snel,
Hij blaft nu uit onzekerheid en springt dan vaak tegen me op: help me, help me!

Het vuurwerk is hij goed doorgekomen maar itt vorig jaar had hij nu meer goede begeleiding nodig. Hij was sneller geneigd tot paniek en dat is hij sowieso geworden.

Heeft iemand dezelfde ervaring? Of is dit bekend? Of.... Wie weet wat?

(Als castratie dit met hem doet, dan laat ik hem nooit oftenimmer castreren!)

Ik hoop op veel antwoorden 

Ja ik heb dat ook mee gemaakt met mijn hond. Hij werd opeens heel bang voor dingen waar hij nooit bang voor was. We reisten iedere week met de trein en opeens was hij erg bang op het station voor al die mensenmassa's en probeerde echt te vluchten.
Ook had hij in die periode gevochten met een teef, iets wat hij daarvoor en daarna nooit heeft gedaan.
Het is een mogelijkheid dat honden na castratie of implantaat onzekerder worden. Het hormoon testosteron remt namelijk angst. Als dat hormoon wegvalt, kan een hond angstig gedrag gaan vertonen, wat hij voor castratiw/impantaat niet deed. Voor mij een reden om altijd eerst een implantaat te proberen. Toen dat bij Indy uitgewerkt was, toen was de angst ook weg.

En dus heb je hem ook niet laten castreren, Dorothea? Ik vind dit heel naar.... en ook zo raar voor zo'n voorheen redelijk evenwichtige hond!

*Dorothea* schreef: Ja ik heb dat ook mee gemaakt met mijn hond. Hij werd opeens heel bang voor dingen waar hij nooit bang voor was. We reisten iedere week met de trein en opeens was hij erg bang op het station voor al die mensenmassa's en probeerde echt te vluchten.
Ook had hij in die periode gevochten met een teef, iets wat hij daarvoor en daarna nooit heeft gedaan.
Het is een mogelijkheid dat honden na castratie of implantaat onzekerder worden. Het hormoon testosteron remt namelijk angst. Als dat hormoon wegvalt, kan een hond angstig gedrag gaan vertonen, wat hij voor castratiw/impantaat niet deed. Voor mij een reden om altijd eerst een implantaat te proberen. Toen dat bij Indy uitgewerkt was, toen was de angst ook weg.

Ahaaaa, dat wist ik niet....nu wordt mij duidelijk waarom mijn hond zo'n angstig gedrag was gaan vertonen, en misschien ook wel daardoor de reden dat andere honden hem aanvielen...ben blij dat ik Ale heb laten vasectomizeren en niet laten castreren...

Annemarie Rijnveld schreef: Ahaaaa, dat wist ik niet....nu wordt mij duidelijk waarom mijn hond zo'n angstig gedrag was gaan vertonen, en misschien ook wel daardoor de reden dat andere honden hem aanvielen...ben blij dat ik Ale heb laten vasectomizeren en niet laten castreren...

Is daar hormonaal gezien verschil in dan?

Martine-Tom schreef: Is daar hormonaal gezien verschil in dan?

Ja, Martine, aangezien alleen de zaadleiders onderbroken worden, blijft de hormonale huishouding geheel intact. Bij castratie daarentegen worden de testikels verwijderd (had ik bij vorige hond laten doen). Testikels maken ook hormonen aan, dus bij castratie treden er wel veranderingen op in de hormoonhuishouding.

Het vertonen van angst-gedrag na castratie wist ik dus niet.

Annemarie Rijnveld schreef: Ja, Martine, aangezien alleen de zaadleiders onderbroken worden, blijft de hormonale huishouding geheel intact. Bij castratie daarentegen worden de testikels verwijderd (had ik bij vorige hond laten doen). Testikels maken ook hormonen aan, dus bij castratie treden er wel veranderingen op in de hormoonhuishouding.

Het vertonen van angst-gedrag na castratie wist ik dus niet.

Ah ok, nooit zo bij stil gestaan als ik eerlijk ben, geloof dat sterilisatie bij reuen hier ook niet echt gedaan word, nooit van gehoord in elk geval. Is het in Italie wel gangbaarder?

Martine-Tom schreef: Ah ok, nooit zo bij stil gestaan als ik eerlijk ben, geloof dat sterilisatie bij reuen hier ook niet echt gedaan word, nooit van gehoord in elk geval. Is het in Italie wel gangbaarder?

Nee    absoluut niet...maar Yuma is een meisje, dus het was of Yuma laten sterilizeren, of iets laten doen aan Ale...dus Ale was de klos, haha.

Hey ja ik heb dit ook gehad,

Onze hond was al een klein beetje onzeker, na dat implantaat werd hij super onzeker wat resulteerde dat hij vaak gegrepen werd door honden, en daardoor werd hij nog onzekerder. Hij werd heel stil en wou niks meer doen.
Nu bijna 2 jaar later is hij een beetje weer de oude. Ik ben blij dat dat ding eindelijk uitgewerkt is.
Onze hond reageerde helaas ook heel slecht op het implantaat hij heeft nog steeds hele zere ballen, vaak eraan bijten en begint hij heel hard te piepen en gillen.

Het is dus echt niet alleen maar goud dat blinkt met dat implantaat . Dit zijn heftige nare gevolgen zeg

Zo, schot in de roos, dit item! Ik heb net mijn dierenarts gemaild met mijn ervaringen na 2½ maand implantaat: waardeloos! Jochem was een evenwichtig, zeker en zelfbewust (niet dominant, maar stond zijn mannetje wel) mannetje. Hij wordt 5 februari aanstaande 2 jaar. Omdat hij een paar keer begon te rijden op zijn vriendin die hier vaker komt en ik niet wil dat dit gewoontegedrag wordt, maar ook niet gelijk over wilde gaan op castratie, heb ik een implantaat laten zetten.Gevolg na 6 weken: onzekerder, schrikt sneller en herstelt trager, vuurwerk was ineens moeilijker (vorig jaar geen enkel probleem mee gehad) en heb ik stevig moeten begeleiden (en toen ging het goed, maar toch...). Hij is ook blafferiger geworden (en hij is al afgekeurd als hulphond omdat hij 'te vocaal'was) en jaagt weer op fietsers, joggers en auto's. Ik ben weer terug bij af en zet mijn vaardigheden weer in en dat gaat goed, maar gofferdegoffer: dit was niet wat ik wilde en verwachtte!

Geen castratie dus voor mijn Jochie en even doorbijten maar....

Dus ik herken dit onderwerp geheel! Had het nog niet eerder gelezen of gehoord, maar ik ben ook blij dat er ook anderen zijn die dit meemaken. Sterkte!

Hmmmmm hier is rijden op niet hormoon of lust gericht, maar juist spannings gericht. Dus als het druk of spannend is er die neiging bij Joep (of als zijn zusje hier is dan doet zij dat op hem).
Ik kap het meteen af zodra ik het zie, dan slaat het niet door.

Wij hebben bij Yoohz hier ook een implantaat laten zetten om te kijken of zijn gedrag zou verbeteren.
Wij zijn wel gewaarschuwd door de dierenarts en gedragstherapeut dat het erger zou kunnen worden.
Maar helaas op een slechte vacht na merken we totaal geen verschil.
De implantaat zit er nu een week of 5 in.

Je merkt het pas na 6 weken, hoor: voel maar eens aan zijn balletjes! Die van Jochem zijn pas na 6 weken verminderd, dus misschien komt het nog...

Ellie schreef: Je merkt het pas na 6 weken, hoor: voel maar eens aan zijn balletjes! Die van Jochem zijn pas na 6 weken verminderd, dus misschien komt het nog...

2,5 maand is best wel langer dan 6 weken...