Barfplaats.nl

Vanmorgen vroeg was Esta zichzelf niet, beetje sloom, ik kreeg het lekkertje van de ochtend (met verstopte medicatie tegen incontinentie en pijn) niet naar binnen, maar oke.....graag mee lopen, dus ik was niet gealarmeerd. Belt om 9 uur mijn man. Gaat niet lekker, ze beweegt raar met haar ogen en lijkt niet lekker te lopen. Filmpje gestuurd, ik dacht eerst een epileptische aanval. Naar huis gesjeesd, zoonlief was inmiddels met Esta naar de DA gereden. Buurjongen uit zijn bed gebeld en hij heeft mij bij de DA afgezet. Wat ik aantrof: hartverscheurend. Esta stond niet op, reageerde wel op mijn stem, en die ogen, flitsflitsflits van links naar rechts.....gruwelijk om te zien. De DA heeft er 3 injecties ingejast, ben normaal niet zo van; prikken maar, maar nu niet eens tegengestribbeld. Bloedtesten (nieren, lever, ontsteking) allemaal prima. De DA heeft goede hoop dat ze zch herteld, moet binnen 48 uur verbetering in zitten.....
En dan de toekomst???? Niks zinnigs over te zeggen, kan eenmalig zijn, kan vaker gaan gebeuren. Mijn arme meisje.....vreselijk. Ze ligt nu alleen in de kamer, in het donker, Iva is naar de bovenverdieping verbannen. Donker en rust, dat is wat ze nodig heeft.....

Wish her luck!!!

Edit voorlopige diagnose vestibulair syndroom......

Wat een schrik zeg!! 

Duim snoeihard dat dit eenmalig is!!

Dat met die ogen flitsen heb ik vaker gehoord, maar dan in de zin van vergiftigings verschijnselen. Die honden gaan dan gewoon aan het infuus. Heel veel sterkte en beterschap. Hoop dat het iets eenmaligs is.

Alles wijst op vestibulair syndroom, niet meer op de poten kunnen staan, wat begon als dronken lopen en later werd dat dus door de achterhand zakken. Ik heb er zelf niks van gezien.....daar baal ik dus van. Nu gaat lopen iets beter, als in : ze zakt niet meer door haar poten, en ligt ze heel rustig. Misselijkheid is over, en de ogen lijken minder heen en weer te schieten.....

Akelig he  . Om je even een hart onder de riem te steken: Sam (13,5) heeft het twee maanden geleden ook gehad. Die viel van het ene op het andere moment ook om en kon niet meer lopen en had van die ogen die alle kanten op schoten. Ik dacht serieus dat ik afscheid van haar moest nemen  . Maar het is helemaal goedgekomen! Ze heeft bij de DA een prik tegen de misselijkheid gehad en na een paar dagen rust kwam langzaam aan de oude Sam weer bovendrijven. Daarna nooit meer ergens last van gehad. Dus houd goede moed! 

- Judith - schreef: Akelig he  . Om je even een hart onder de riem te steken: Sam (13,5) heeft het twee maanden geleden ook gehad. Die viel van het ene op het andere moment ook om en kon niet meer lopen en had van die ogen die alle kanten op schoten. Ik dacht serieus dat ik afscheid van haar moest nemen  . Maar het is helemaal goedgekomen! Ze heeft bij de DA een prik tegen de misselijkheid gehad en na een paar dagen rust kwam langzaam aan de oude Sam weer bovendrijven. Daarna nooit meer ergens last van gehad. Dus houd goede moed! 

Wat fijn om te horen.....ik dacht ook serieus dat dit een afscheid zou worden......Zit nu ff na te janken! Esta is ook al 12,5 jr, dus je weet dat het ooit komen gaat.

JoseW schreef: Wat fijn om te horen.....ik dacht ook serieus dat dit een afscheid zou worden......Zit nu ff na te janken! Esta is ook al 12,5 jr, dus je weet dat het ooit komen gaat.

Ik duim dat het met Esta straks weer net zo goed gaat als met Sam nu!

Heeft ons poedeltje Pammetje ook gehad. De dierenarts zei toen ook, niets aan te doen moet vanzelf over gaan. De andere dag liep ze al weer aardig. Is gelukkig maar 1 malig geweest. Maar ook die ogen en dat koppie gingen raar heen en weer. Deed me denken aan een ouderwetse typemachine.

Dikke knuf!!!

Alle duimen worden bijgezet. Als het inderdaad vestibulair syndroom is, dan schijnt het heel heftig te zijn maar ook weer over te gaan. Zlef niet meegemaakt, maar wel veel over gehoord. 

ik hoop van harte dat het een eenmalig iets was!!
Veel sterkte en  voor jou en Esta.

Ach wat schrik je dan als dat je hond overkomt. 
Misschien een troost: ons oude hondje heeft het ook gehad.
Eenmalig, ze heeft daarna nog twee en half jaar lekker door gehobbeld, tot ze op een dag
zomaar omviel en in onze armen overleed.

wat een schrik jose,
dat je denkt dat het afscheid nemen wordt, kan ik me zo indenken
voorzichtig knufje voor het wijffie, en een stevige pakkerd voor jou.

Allemaal bedankt voor de duimpjes. De eerste 24 uur hebben we gehad. Verbetering.....hmmmm.....ze kan weer redelijk lopen, maar zwalkt alsof ze zwaar dronken is, valt bv nog wel om bij het plassen, poepen lukt nog niet. Eten gaat er niet in. Gemalen pens.... waar ze normaal finaal uit d'r panty springt van ongeduld.....koppie wordt weggedraaid en eten niet aangekeken. Het flitsen van de ogen is er nog wel maar in rustiger tempo, het ziet er niet zo angstaanjagend meer uit. Ze slaapt nu veel en dat is goed, alhoewel ik zie dat ze in haar slaap onrustig is.......De vooruitgang is dus niet zo snel als ik gehoopt had, maar goed, geduld is een schone zaak.

Gr. Jose

Ik duim dat het herstel zich door blijft zetten. Ze gaat de goede kant op, hou je daar aan vast!

Gelukkig wel iets vooruitgang, ook al gaat het niet zo snel als je had gehoopt.

Krijgt ze nog iets tegen de misselijkheid? Want door die draaiduizeligheid voelt ze zich waarschijnlijk alsof ze dronken is aan dek van een schip met windkracht 10 op zee. Dan kan ik me voorstellen dat ze niet wil eten. Heel veel beterschap maar weer voor je meisje  .