Barfplaats.nl

Wij zijn sinds 6 jaar eigenaar van een Ierse Terriër: Terry. Tot afgelopen zaterdag hebben we eigenlijk nooit noemenswaardige problemen gehad met Terry qua gezondheid. Wel merkte we dat ze de afgelopen maanden wat slomer was geworden en vaker gromde (met name naar andere hondjes).

De ellende begon drie dagen geleden op zaterdagavond. Terry werd ineens heel ziek en moest overgeven, we hadden haar maar in de tuin gelaten om een beetje uit te zieken. Toen we een halfuur later kwamen kijken of het beter ging was dit allerminst het geval; Ze stond heel raar te staren en te wankelen, of ze in een soort van trance was. Ze reageerde totaal niet meer op prikkels van buitenaf, zelfs niet als je in haar oor schreeuwde. Haar nek stond ook stijf en in een rare hoek, begrijpelijk maakten we ons heel erg zorgen en hebben maar de dierenarts gebeld.

Deze zei dat het waarschijnlijk een hersenbloeding/infarct was maar dat er ook een kleine kans was dat het een virus was. Ze heeft daar wat medicijnen gekregen en is uiteindelijk weer mee naar huis gegaan. De DA zei dat we er rekening mee moesten houden dat ze de volgende dag niet meer zou halen.

De volgende dag leek het iets beter te gaan, ze kwispelde, had eetlust enz. Nog steeds was ze nog geen 20% van de hond die ze ooit was, ze bleef zeer afwezig en leek ons ook niet te herkennen. We zijn terug naar de DA gegaan en deze was redelijk positief en zag ook duidelijk verbetering. Ze gaf Terry nog wat medicijnen en onze hoop wakkerde weer aan.

Maandag ging het eigenlijk weer minder goed. Ze stond weer vaker met haar hoofd scheef alsof ze een geest had gezien en was totaal in de war. Ze liep vaak heel wankel achteruit of sjokte in rondjes, waarna ze vrij snel in een rare houding viel. Toen we haar bijvoorbeeld eten gaven (wat normaal bij haar en zoals bij de meeste honden hetmoment van de dag is) sjokte ze er wel heen maar leek halverwege vergeten te zijn wat ze eigenlijk deed en stond weer een meter naast haar bak in gedachten verzonken te staren, totdat wij haar weer naar haar bak duwden. We hadden een andere DA gebeld en deze zag het heel somber in. Als het iets zou zijn wat herstelbaar is dan zou het nu al veel beter moeten gaan. We kregen wat medicijnen mee en hij zei dat als er dinsdag geen verbetering was, we even moesten overleggen over euthanesie.

Nou, het ging geen haar beter, nog steeds het 'dronken' gewaggel, het niet reageren en het demente gedrag, plus dat ze nu ook binnen haar ontlasting liet lopen. Dit laatste komt ook gewoon omdat ze zondag en maandag niet heeft gepoept dus dit hoeft niet per se een teken van verslechtering zijn. We hadden weer met de dierenarts gebeld en die adviseerde ons toen om meer informatie te verzamelen bij een speciale service voor honden met neurologische problemen. We kunnen ze woensdag helaas pas terugbellen.

Natuurlijk weten we dat euthanasie een steeds reëlere oplossing wordt, maar Terry is pas 6 jaar en we willen  geen overhaaste beslissingen nemen. Terry lijkt dan ook niet te lijden of pijn te hebben. De DA zei ook iets over een hersenscan, maar deze was vrij duur. Niet dat wij dit niet voor onze hond over hebben, maar ons leek het dat zo'n scan alleen maar de oorzaak vaststelt (die heel waarschijnlijk ongeneesbaar is). De DA vond het moeilijk om ons hierover te adviseren en leek ook niet een antwoord te bieden over onze hoofdvraag: vergroot zo'n scan op wat voor manier de overlevings/genezings kans van Terry noemenswaardig.

Hebben jullie ervaringen betreft scans of  vergelijkbare symptomen met jullie honden?
Ik moet eerlijk zeggen dat als ik nu naar me hond kijk het steeds somberder inzie, of ze in het laatste stadium van Alzheimer zit.

Dank voor het lezen

Mijn schotse terrier heeft vanaf haar 3e levensjaar neurologische problemen gehad. Dit kwam vooral voor als het erg warm was en zij zich te druk maakte. Het begon met het strekken van de nek zeg maar (wat jij al aangaf met die rare hoek) daarna liep ze als een showpaard (hackney als je dat ras kent) met de poten hoog opgetrokken wat in het rond om vervolgens echt in stuiptrekkende toeval te geraken. De zogenoemde grand mal.

Ze hebben even gedacht aan scottycramp maar ook dat was het niet. We zijn er nooit precies achtergekomen wat het was. Echter was voor mij de trigger wel duidelijk. De hitte welke zijn niet kwijt kon. Dit was heel goed te verhelpen met een injectie B12 op het moment van de aanval en een onderhouddosis van 1 tabletje in de week.

Zhiva is uiteindelijk op 14 jarige leeftijd overleden aan een herseninfarct. Daar kwam ze wel uit (ook weer met behulp van B12 injectie) maar kreeg een week later de volgende en was vanaf dat moment de lol in het leven kwijt. Dit is voor mij de reden geweest om te kiezen voor euthansie.

Toevallig dat mijn reu vandaag de 2e epileptische aanval heeft gehad in zijn leventje en ik me dus hierin aan het verdiepen ben.
Het zou heel goed bij jou hondje om een hersenbloeding/ infarct kunnen gaan of (en dat hoop ik niet) iets veel ernstigers. Maar ik had wel veel aan de site http://www.epilepsiebijhonden.nl. Misschien dat je daar iets kunt vinden van herkenning?

heel veel sterkte met Terry, ik weet helaas uit ervaring hoe naar dit is. Wel adviseer ik je als je hond weer zo duidelijk aangeeft zich niet lekker te voelen deze niet alleen in de tuin te laten (dus zonder toezicht  )

edit: gezien je verhaal met betrekking op de agressie, kijk op de site even bij het stukje veelgestelde vragen. onderaan 

en dit vond ik ook nog op de site :  Bij jonge honden wordt het vaak veroorzaakt door een levershunt. Een levershunt is een aangeboren afwijking waarbij bepaalde bloedvaten niet goed zijn aangelegd. Hierdoor kan de lever gifstoffen niet uit het bloed zuiveren, waardoor o.a. ammoniak in het bloed achterblijft. Deze ammoniak kan zorgen voor gedragsveranderingen, agressie en epileptiforme aanvallen.

Jeetje, wat een afschuwelijke toestand! Maar met een hond van 6 jaar....? Liet ik me gelijk doorsturen naar een specialist. Dit is geen werk voor een DA. Ik zou me door laten sturen naar Mandigers, Wagenrenk, Wageningen. Zes jaar is veel te jong om zonder ordentelijke diagnose enige beslissing te nemen.

Mijn vaders hond had ook deze symptomen een aantal jaren geleden. Diverse da's geweest die hem wilde laten inslapen. We zijn toen ook naar de Wagenrenk geweest. De hond van mijn vader loopt nu nog rond. Top geholpen daar.

Ik kan me alleen maar aansluiten bij het advies een consult bij dr. Mandigers bij de Wagenrenk aan te vragen.

Sterkte.

Ik zou ook een consult aanvragen bij een specialist! In de wagenrenk zit een goede Dr. Mandigers. Daar ga ik ook heen met 3 honden.

Dankjewel voor jullie reacties, gistermiddag merkte we dat het opeens weer beter met Terry ging. Ze toonde weer een beetje leven, liep met je mee voor een koekje en als ik diep in haar ogen keek leek het toch of ze mij weer herkende en haar hersenen zich weer begonnen te herstellen. Ik besloot dat Terry bij mij mocht logeren (ik slaap zelf op zolder) dit deden wij eens in de maand namelijk en Terry vond dit altijd geweldig. Dit keer was Terry's reactie een beetje lauw maar dat had ik ook verwacht; ze was nog steeds heel ziek.

Opeens ging ze achteruit "dronken" rondjes lopen in haar mand en had ze gepoept in haar mand en op de grond. Ik ging meteen naar beneden om een zakje te halen en toen ik boven kwam wist ik hoe laat het was. Terry was weer in trance aan het staren naar haar zojuist gespuugde kots. Ik heb haar toen maar naar beneden gebracht en haar daar in haar mand gelegd. Mijn vader hield haar een beetje in de gaten. In mijn bed hoorde ik haar weer omvallen en waggelen. Ook begon ze soms opeens ontzetten hard te blazen en was vaak aan het hijgen.

Toen ik wakker werd wist ik dat dit heel goed de laatste dag voor Terry kon worden, wou niet eten, liep scheef, nek scheef, van de wereld en plaste overal. Ik liet Terry achter bij de rest van mijn familie want moest zelf naar school (life goes on). Ik werd al snel gebeld door me ouders dat we naar de dierenarts moesten om afscheid te nemen. Werkelijk een van de lastigste dingen die ik ooit heb moeten meemaken, mijn hondje zien doodgaan. Toen ik haar zo zag liggen, ik kon het gewoon echt niet geloven. 6 jaar lang altijd begroet altijd s'avonds nog even gezellig tv gekeken en als ik morgen wakker word.... opeens niet meer, niet meer mijn hondje die dan met haar slaperige ogen naar mij toe strompelt.

Vaarwel Terry

Veel sterkte Bob!

Jeetje wat vreselijk verdrietig 
Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je maatje!

Veel sterkte toegewenst.

Wat een verdrietig nieuws 

Sterkte !

Vreselijk,heel veel sterkte

Veel sterkte!

Ach wat verdrietig. Ik was begonnen met lezen en hoopte op een verslag over hoe het stukje bij beetje beter ging met Terry. Maar helaas dus.

Sterkte met het verlies van zo'n jonge hond...

sterkte.