Ik ben met Max bij de dierenarts beland, hij hield niks meer binnen, ook geen water. Na het maken van een echo werd duidelijk dat hij 2 grote tumoren in zn buik heeft zitten. Ze zijn zo explosief hard gegroeid dat ze nu al goed te voelen zijn, inclusief een steeltje wat eraan zit. In zn schouder zit eveneens iets wat te voelen is, maar voor duidelijkheid daarover moet hij weer onder narcose en dat doen we hem niet meer aan. In zn elleboog zit een stuk los bot ter grootte van een lucifer en ter dikte van een vinger. De dierenarts zei dat hij heel veel pijn heeft, ondanks de pijnstillers. Hij heeft een injectie gekregen tegen het braken, die moet gaan werken. We laten Max vanaf nu weer volledig hond zijn, we gaan proberen op Jan te wachten.
Afgelopen nacht is hij vol aan de diarree geraakt, ieder uur eruit. Vanmorgen weer de dierenarts gebeld, weer over. Finidiar erin, afwachten maar weer. Zoals het nu gaat, gaat het niet. De assistente zei dat een lab tot het laatste moment zal blijven kwispelen.
Ik heb voor mezelf een beetje al de beslissing genomen, want zo kan het niet langer. Het is verschrikkelijk.