spreeuwtje schreef:
nou ik krijg langzamerhand ook de neiging om te gaan vloeken.. dus ik vergeef je taal..
het is frustrerend!!!
dan vind je iets.. en dan nog heb je geen garantie dat je t onder controle krijgt?
of je vind niks.. en dan?
grrrr!!!!
meneer spreeuw en kayne zijn echt de grootste maatjes..
kayne is voor meneer spreeuw wat paap voor mij was.. zijn redding, zijn ankertje en zijn grootste liefde..
jeetje wat doet dat pijn!!!
Een hond in een aanval te zien doet pijn, enorm veel pijn, je bent zo machteloos.
Mijn 1e hond met epilepsie was 2 1/2 toen hij het kreeg, is uiteindelijk op 4 jarige leeftijd ingeslapen vanwege levercirose door de medicatie, toen nog primidon.
De 2e was een teef met ernstig nier falen zij was 5 jaar, heeft eenmaal een aanval gehad daar was dus een oorzaak bekend.
De 3 e een weer 2 1/2 jarige hond overigens beiden reuen, hij is op 3 1/2 jarige leeftijd ingeslapen vanwege een cluster waar hij niet meer uit kwam.
Mijn god wat een horror.
Toen weer een teef die kreeg de 1e aanval op 5 1/2 jarige leeftijd 6 weken later was ze er niet meer.
Ze kreeg op die dag 3 aanvallen die ik heb gezien, en was daarna helemaal gek ik haar kop Nikita was Nikita niet meer, bij haar werd een hersentumor vermoed.
Het ergste is dat die grote honden zich aardig kunnen verwonden tijdens een aanval poten die over de grond schrapen kop die op de grond slaat etc.
Je pakt ze niet even snel op liever gezegd dat lukt je niet eens.
Ik had wel een kussen klaar liggen maar toch bah.
Het heeft mijn leven behoorlijk beïnvloed.