Hallo lezers,
Vandaag vrijdag naar mijn dierenarts om bij Joy wat tandsteen te laten verwijderen onder narcose......... simpele ingreep zou je denken. Nuchter om 10:00 uur in de trein naar R\dam.
Maar 1 kiesje had tandsteen een flinke brok, ook een ontsteking eronder.... dus kies er uit.
De narcose is blijkbaar helaas niet goed uitgevallen. De da kwam me vertellen dat ze dood was. toen kwam de ass haar halen dat haar hart nog klopte.
Toen is ze aan de beademing gegaan, ze ademde nniet meer en dat kwam ook niet op gang.
Met een heel team aan het werk en uren later ademde Joy weer zelf.
Elke keer kreeg ik positieve berichten dat ze het goed deed ze kwam weer op gang, kreeg weer reflexen.
Later weer geen reflexen.... daarna zo'n slecht bericht dat ze overstrekte en krampen had, een slecht teken van haar hersenen dat schijnen katten te doen voor ze sterven.
Ik moest een keuze maken, van de ondersteunende beademing af en in de couveuse of nog zo laten liggen met steun. zonder ondersteuning zouden er een paar dingen kunnen gebeuren.
Ze zou te zwak kunnen zijn en het opgeven. ze zou het zelf kunnen ademen en stabiel kunnen blijven, ze zou ook meer reflexen kunnen krijgen, maar daar was weinig hoop op omdat het al zo lang duurde, uren ondertussen.......... na lang overleg met veel mensen waar ik steun van kreeg besloten om haar van de zuurstof af te laten halen en kijken wat ze zou doen. Joy bleef het doen.... dat ziet er goed uit, maar die krampachtige houding!!! Vreselijk!! Haar kopje moest met handen tegen gehouden worden anders zou ze constant met haar hoofdje op haar rug liggen. Ik mocht haar in mijn armen houden en heb zo uren met haar gezeten, ze ontspande,,,, een goede ontwikkeling. .. maar na uren..... geen verbetering..... de voorstellen en mogelijkheden werden weer besproken en ik had besloten om haar in te laten slapen.
De da vroeg of ik niet iemand erbij wilde hebben...... Ja mijn broer David maar die kon ik maar niet bereiken.... ik zou haar daar achterlaten en savonds met David terug komen. Omdat ze geen waarneming en pijn heeft was dit een goede beslissing. Toen kwam ik op het idee om haar thuis te laten inslapen zodat de andere katten haar nog ademend zouden kunnen zien en ook afscheid van haar zouden kunnen nemen......... om 16:45 uur in de trein naar huis..... In de trein bleef ze rustig, wel verkrampt..... mijn meisje..... zo onbegrijpelijk....
in eerste instantie had ik Joy dus meernaar huis genomen om thuis in te laten slapen. Zo zouden alle katten haar nog ademend kunnen zien en afscheid kunnen nemen voor en na haar dood. da zou na haar laatste patient rond vermoedelijk rond 18:00 mijn richting op vertrekken. maar alles veranderde.... ondertussen ben ik vanavond al 4 keer gebeld door de da om te vragen hoe het met haar gaat.
opeens leek ze wakker te worden, ze keek david aan, tilde haar kopje op en miauwde 3 keer........... maar er is geen vooruitgang te zien nu........
Ik schrijf steeds maar snel een stukje....
Het gaat niet goed met Joy. Ze reageert bijna niet. Als David praat lijkt ze hem aan te kijken en slikt ze en wil ze haar tong naar binnen slikken, deze hangt nu constant naar buiten...... haar kaken zijn verstijft op elkaar.
haar achterpoten zijn ingetrokken, haar voorpoten zijn gestrekt en haar kopje strekt ze ook constant (zonder bewegingen) helemaal omhoog / naar achteren richting haar rug.
De da zegt dat dit komt omdat haar hersens beschadigd zijn. ze heeft geen waarneming zegt ze, geen pijn, geen reflexen.
Alleen de reflexen door de hersenen die de kramp veroorzaken, wat een slecht teken is.
Een vriendin die jaren da ass is geweest vertelde me dat er vaker een kat 3 dagen in coma had gelegen en toch nog bij kwam en leefde zonder beperkingen.
Omdat ze geen pijn heeft en geen lijden en geen waarneming heb ik in overleg besloten om de nacht aan te kijken en een afspraak gemaakt om morgen naar de speodarts te gaan om haar in te laten slapen. om 12 uur...
ik weet neit wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik moet doen, ik weet niet wat ik kan doen, niks...... ik weet niet .... ik weet het niet......
het doet zo'n pijn, het is zo vreemd, het verdoofd en het verlamd me...... mijn meisje ligt daar... ze had net een soort van epileptische aanval. lag te trappelen en te schudden in de doos onder de warmte lamp. vanmiddag was haar temp. 35,7 nu is het 36.2 en 36.4
ik keek net in de doos, waar ze ligt en zie nu dat de vacht van haar staart uit staat, ze heeft en dikke staart..... ook een teken van sterven... dood gaan
ik voel me wreed, dat ik haar dit aandoe, de da zei herhaaldelijk dat ze niets waarneemt en geen pijn heeft.
ik heb net nog een keer haar temp opgenomen, het is nu 37,6 ze was onrustig en trok met 1 van haar achterpootjes......
ben net weer even wezen kijken, ze ligt nu rustiger, ze lijkt nu ontspannen, niet die vreselijke kramp houding.
ze ligt ineen apart kamertje waar het rustig is, onder een warmte lamp.
Ik ben er ziek van, misselijk en weet me geen raad.
het laatste gesprek met de da is besproken dat ik morgen om 12:00 uur met Joy naar het spoed spreekuur kom om haar in te laten slapen.
Als het er anders uit zie zal ik daar over bellen
hopelijk ziet het er na vannacht anders uit, maar ik ben bang dat het haar einde is.
ben er kapot van....
linda