Hij eet zo slecht en zo weinig. En zijn vacht ziet er slecht uit. En toch is hij niet ziekig of apatisch. Hij wil regelmatig naar buiten, maakt regelmatig een rondje door het huis, en verder slaapt hij veel. Eigenlijk normaal kattengedrag 's winters, maar dat niet-of-nauwelijks eten... Ik word er wanhopig van. Zijn vacht probeer ik regelmatig uit te dunnen (zeer veel onderwol komt nu los; de vacht is natuurlijk ook nog ingesteld op de Zweedse winter), maar dat begint hij vervelend te vinden. Hij verzet zich niet maar mauwt wel protesterend. Onder zijn oksels begint de vacht weer flink te vervilten; ik vermoed dat dat door het tuigje komt dat hij twee dagen aan moest hebben toen we van Zweden naar Duitsland reden. Ik krijg dat vilt zelf niet goed weg (voel gewoon niet waar de vacht ophoudt en de huid begint en ben bang in de huid te snijden). Heb inmiddels een afspraak bij een kattentrimster hier in de buurt, maar die heeft pas in januari tijd.
Heb voor morgenmiddag een afspraak bij de normale da, ik wil hem eens goed laten doorlichten/bloedbeeld maken, dat soort dingen. Van de homeo-da heb ik wat flesjes meegekregen om de weerstand te verhogen en iets tegen dat 'reversed sneezing' te doen, maar dat spul krijgt hij pas sinds een week en er is nog niet veel van te merken.
Hij heeft natuurlijk flink wat te verwerken gehad de afgelopen tijd. Nieuwe huisgenoten (vier honden en twee katten) leren kennen, lange reis in de camper, nieuwe omgeving. Het gekke is dat hij wel goed at toen hij nog in de vrieskou in de schuur in Zweden zat. Vanaf het moment dat hij naar binnen is verhuisd, is hij slechter gaan eten. Nou kon hij in Zweden (en nu in Duitsland ook) wel gewoon naar buiten wanneer hij dat wilde, maar ook als hij weer een paar dagen/nachten in de schuur doorbracht, at hij het eten dat ik neerzette niet op. En zowel in Zweden als in Duitsland kwam/komt hij vrijwillig weer naar binnen, zonder dat ik hem roep. Hij verschijnt gewoon voor het raam en als ik dan de deur open, huppelt hij naar binnen.
Ik weet niet zo goed wat ik met de situatie aan moet. Sven gewoon z'n gang laten gaan? Hij oogt of doet zoals gezegd niet ziek. Morgen dus naar de da en in januari naar de trimster, meer kan ik denk ik niet doen. Maar ik word toch een beetje verdrietig van de toestand zoals die nu is. Zou zo graag willen dat hij een gekke, blije kater was...
Sorry, moest het even van me af schrijven.
Hij doddert nu buiten rond, is vanavond weer hartstikke beweeglijk en nieuwsgierig en zat toen ik boven kwam van zijn brokjes te eten. In de zomer woog hij 2,8 kilo volgens de buuf, in november woog hij 4 kilo (beide keren op dezelfde weegschaal gewogen). Ik ben benieuwd morgen hoeveel hij bij de da zal wegen.
Ik kwam gisteravond in de slaapkamer, en mijn man (die eerder gaat slapen omdat hij vroeg moet opstaan) had mijn dekbed een stukje opengeslagen voor me, zodanig dat er een driehoekje matras tussen hoofdkussen en dekbed was ontstaan. In dat driehoekje lag Sven. Moet je niet denken dat hij opstaat omdat ik het dekbed verder opensla en plaatsneem op de matras. Nee hoor, ik mocht tussen hem en meneer Anne plaatsnemen en mijn arm om Svens rug leggen, en zo bleef hij daar liggen, luid purrend. 
Pas toen ik het dekbed helemaal over me heen trok en hij er deels onder verdween, werd het hem te warm en ging hij aan de kant. 
-
