Barfplaats.nl

3 maanden geleden is mila verlamd geweest van de 1 op de andere dag. De dierenarts vermoedde toen een herseninfarct. Ze heeft medicatie gehad waarvan ze langzaam weer opgeknapt is. Ze is wel iets verandert in haar karakter maar ik weet dat dat normaal is.
Vanmorgen was mila wederom verlamd aan haar achterkant, minder erg als de vorige keer maar toch. Haar pupillen waren verwijd dus dacht meteen aan weer een herseninfarct maar de dierenarts heeft even gevoeld en gekeken en constateerde een hernia.
Mila geeft geen pijn aan, heeft koude pootjes, ze is wel heel rustig en slaapt veel.
Ze heeft dexoral gekregen van de dierenarts maar als ik op internet zoek waar dit voor is, dan heeft dat helemaal niets te maken met een hernia. Ook de bijwerkingen zijn enorm. Door de hartruis die mila heeft, durf ik haar dit middel niet goed te geven.
Heeft iemand ervaring met dit middel in combinatie met een hernia o.i.d?

Aangezien ze al een hartruis heeft zou ik eerder denken dat daar de oorzaak ligt. Heb je al eens een hartecho laten maken?

Nee nog niet, dat kan niet bij mijn huidige dierenarts. Ga straks een kliniek bellen waarbij dat wel kan.
Maar hoezo denk je dat er verband is tussen de verlamming(en) en de hartruis? Ik wist niet dat dat daar ook door zou kunnen komen.

En haar hartruis is ook de reden dat ik het geven van dexoral eng vind.

Ik heb wel eens gelezen over ruis en verlamming aan de achterpootjes en ik denk Hilde ook.

Door de hartruis was er in dat geval een bloedpropje ontstaan, de hartkleppen werken niet goed oid. Het propje was gaan verhuizen door de bloedbaan en uiteindelijk in de aftakking naar de achterpootjes terecht gekomen. De pootjes kregen zo ineens te weinig zuurstofrijk bloed en deden het niet meer.

koekje schreef: Door de hartruis was er in dat geval een bloedpropje ontstaan, de hartkleppen werken niet goed oid. Het propje was gaan verhuizen door de bloedbaan en uiteindelijk in de aftakking naar de achterpootjes terecht gekomen. De pootjes kregen zo ineens te weinig zuurstofrijk bloed en deden het niet meer.

Dit dus  komt vaker voor bij katten met hartproblemen (bv HCM). Ik vind het best vreemd dat jouw eigen dierenarts die link niet legt 

HildeR schreef: Dit dus  komt vaker voor bij katten met hartproblemen (bv HCM). Ik vind het best vreemd dat jouw eigen dierenarts die link niet legt 

Ze heeft niet eens naar het hartje geluisterd o.i.d. Even over de rug gevoeld en dat was alles. Ook nadat ik gezegd had dat de vorige keer gedacht werd aan iets in de hersenen deed ze verder niks mee. Daarom heb ik ook geen goed gevoel bij de diagnose hernia.
Mag vanmiddag met mila langskomen in de kliniek, dus ben erg benieuwd.

Geen goede diagnose. Mila heeft een te grote hartspier,  haar hartkamer is vergroot, zit een bloedstolsel in die door het pompen van haar hart afbrokkelt. Hierdoor komen er kleine stolseltjes in haar aorta terecht wat kan zorgen voor afsluitingen. Ook heeft ze vocht in haar longen. HCM dus.
De dierenarts geeft haar niet lang meer en was eigenlijk verbaasd dat ze nog leeft. We hebben pilletjes meegekregen om het vocht af te drijven, haar hart te ondersteunen en ze moet kinderaspirine slikken om het bloed te verdunnen.

En dan zegt mijn eigen dierenarts een hernia 

Wat ben ik blij dat ik naar mijn eigen gevoel geluisterd heb.

Pfff das niet niks zeg! sterkte!

hannabelgje schreef: Pfff das niet niks zeg! sterkte!

Dank je :-(

Wat een kutdiagnose 

Dat kun je wel zeggen  .
Ze reageert vreemd, net of ze een beetje van de wereld is, zo zielig om te zien. Hoop dat ze gauw een beetje opknapt en anders moeten we haar laten gaan.

Sterkte en wijsheid toegewenst.

Heel veel sterkte van deze kant ook.
Ik wist die link ook niet, dus vind het ook even schrikken.
Fijn dat ze nu wel de best mogelijke behandeling krijgt, ik hoop dat die aanslaat. 

Ze knapt gelukkig weer een beetje op. Ze loopt weer een klein beetje ook al is dat een beetje kreupel met 1 pootje, ze spint als ik haar aai en ze geeft me weer likjes op mijn kin.
Ze is nog wel ontzettend moe, na een paar stappen lopen ploft ze neer en gaat ter plekke slapen.
Ze doet niet moeilijk met de medicijnen gelukkig.
Al met al best een verbetering. Ik hou haar heel goed in de gaten want wil niet dat ze pijn heeft en ben me er ontzettend van bewust dat het ieder moment gedaan kan zijn.