Eerste vraag:
de combinatie brokken en kvv is katafhankelijk. Vers vlees heeft een hogere zuurtegraad nodig bij de vertering dan gekookt voer. Daarom wordt wel afgeraden om ze samen te voeren. Laat zeker een paar uur tussen.
Het kan zijn dat je kat het prima doet op afwisselend brok en vers, maar het kan ook dat dat niet lukt. Ik heb zo'n kater. Als ik hem een keertje blik geef, dan kan je er donder op zetten dat de eerste maaltijd vers de volgende dag moeilijk verteerd. Dan moet ik zorgen dat ze heel lichtverteerbaar is, of ze komt er terug uit.
Verder leert de ervaring dat eens je je katten op vers zet, je snel volledig op vers overgaat. Want waarom zou je die brokken nog blijven voeren? Eens je weet wat er allemaal in zit, vind je het al snel heel onaangenaam om je katten ze nog voor te schotelen.
Er zijn hier dus vrijwel geen mensen die brok en vers combineren, zeker niet bij katten.
Een ander punt is dat katten al eens kieskeurig durven zijn. Wat ze niet kennen, eten ze niet snel. Vele katten geven dus ook wat problemen om over te zetten. Dat overzetten gaat een stuk eenvoudiger als er geen brokken meer gegeven worden. Brokken zijn namelijk van zichzelf niet smakelijk maar worden smakelijk door de berg smaakstoffen die eraan toegevoegd worden. Vers is een pure en subtielere smaak en vele katten moeten daaraan wennen. Vergelijk het met een gezonde heerlijke frisse salade of een hamburger met friet. Je weet wel waar de meeste mensen voor gaan...
Het is dus jezelf moeilijk maken om brok te blijven voeren als je je katten overzet op vers. Zowel in smaak als in vertering.
Vraag 2:
Het zijn de koolhydraten in brokken (zowel graan als aardappelen of erwten) die blaasgruis veroorzaken. Deze zorgen namelijk voor een basisch worden van de urine waardoor mineralen in de urine gaan neerslaan in struviet. Dat is de meest voorkomende vorm van blaasgruis.
Wat in de dieetvoeders gebeurt is dat men kunstmatige verzuurders gaat toevoegen in de voeding, zodat de urine zuurder gemaakt wordt en struviet niet meer neerslaat. Hoeveel verzuring er echter nodig is, is van kat tot kat verschillend en dat valt dus niet te regelen in een brok. Gevolg is dat het bij sommige katten te veel verzuurt wordt en dan krijg je weer een ander gruis: calciumoxalaat.
Zowat alle brokken geven dus kans op struviet (al helpen graanvrije al een stuk), en daar spelen de fabrikanten steeds meer op in. Ze gaan reeds een deel kunstmatige verzuurders toevoegen om zo te proberen verhinderen dat een kat struviet ontwikkeld. Het gevolg is echter dat sommige katten er oxalaat van ontwikkelen. Voor andere katten is het dan weer niet voldoende, en die krijgen alsnog struviet.
Bovendien kunnen er ook nog andere nadelen aan kleven. Zo gebruikte men een hele tijd een kunstmatige verzuurder (methionine) die dan bleek nierbelastend te zijn. Dus die is ook weer afgevoerd.
Zo zijn de brokfabrikanten steeds zoekende naar een manier om het probleem dat eigen is aan hun soort voeding, op te lossen. Tot nu toe slagen ze er niet echt in.
Vers vlees is een natuurlijke verzuurder. Dat wil zeggen dat een deel rauw vlees bij brok al kan helpen om struviet te verhinderen, maar vooral dat een kat op een rauw dieet zeer zelden blaasgruis zal ontwikkelen. Als dat gebeurt is het genetisch aangeboren en dat is echt zeldzaam. Vers vlees is in het geval van blaasgruis gewoon het beste wat je je kat kan geven om te voorkomen dat hij het terug krijgt.
Welk vlees je dan geeft, is niet van belang. Je moet natuurlijk altijd een mooie balans in onderdelen en een goed menu voeren. Het kan aangewezen zijn om niet te overdrijven in het hart gedeelte omdat daar nogal wat magnesium inzit, een bouwsteen van struviet. Maar een kat heeft ook magnesium nodig en een gewone normale hoeveelheid hart is prima.
