- do 13 feb 2014, 08:15
#2873089
Ik geloof dat er een duiveltje in ons huis rondsluipt. Elke keer als we na lang twijfelen echt geloven dat Arie aan het beter worden is, gebeurt er weer iets, en telkens als we met afbouwen van de prednison zo tussen de 2.5mg en 3mg komen. Gisteravond meende ik al dat zijn slijmvliezen geler waren, maar ja, het is een Cream kater dus dat is heel moeilijk te zien. Maar nu is het duidelijk, hij wordt weer geel. De DA gaat vandaag met Utrecht overleggen, morgen hebben ze een driedubbele afspraak uitgetrokken, dan worden alle bloedwaardes van de eerste keer herhaald en ik vrees dat we volgende week in Utrecht zitten :-(
Het "geluk" is dat we er bovenop zitten, en hij dus meteen weer op5mg prednisone zit. En, het belangrijkste, hij voelt zich niet meer ziek. Hij racet als een gek achter zijn tantes en oom aan (Eddie en Luna zijn nestgenootjes van de moeder van Arie) eet goed en heeft zijn in de hele buurt beroemde fluitconcerten weer gestart. Wij hebben namelijk een Ragdollkitten dat nu erg ziek,is, maar in goeden doen het meest aandoenlijke, vertederende, lieve, onschuldige, iedereen vertrouwende viervoetertje is dat we ooit hebben mogen verzorgen. Dat doet niks af aan de andere Raggies, zeker niet. Maar Arie is ook echt de hekkensluiter, dan hebben we in vier jaar tijd vijf wolbaaltjes tot nette pubers opgevoed.,
En vijf, dat was écht genoeg vonden we, tot de fokker ons belde dat de zus van Ed en Luna een nestje kreeg, toevallig óók van dezelfde kater, die al bewezen had vooral,zijn goede genen over te dragen aan zijn kittens. En Mitty is een modelpoes die voor ze haar eerste nestje kreeg al ruim ervaring had opgedaan bij twee eerdere nestjes. Maar nee, wij hielden onze pootjes stijf, vijf is genoeg.....
Toen kwamen de eerste foto's van een intens tevreden Mitty met zes sneeuwwitte wriemelt...en hielden wij onze pootjes al wat minder stijf (Fokker is goede vriendin van ons, moet ik er,wel,bij vertellen) en toen kwam, na een dag of,zes,geloof ik, een telefoontje van de fokker (vanaf nu,genoemd F). Wat ik er nú tussen heb zitten weet ik niet, maar het is een rare snuiter hoor.....en een katertje zei ze tussen neus en lippen door (heel goed,wetende dat....). Twee dagen en vele foto's later bleek Arie, want daar ging het natuurlijk allemaal om, mijn grote droom qua tekening te zijn. Een crème Point kater. Ook nog eens de grootste van het nest omdat,hij liever aan de milkbar hing dan te spelen.
13 weken later haalden we onze grote schat op. De eerste autorit in zijn leven, gelijk,een rit van drie uur.
We waren op van alles,voorbereid, maar niet op deze autorit. Binnen de kortste keren stonden we op een vluchtstrook, zodat ik met Arie in zijn mand van de achterbank naar de voorbank ging. Zijn grote zachte voorpootjes om mijn nek, zijn achterpoten stevig in de reismand en hij genóót, wist niet waar hij kijken moest van verbazing. En ineens leek het alsof we een kanarie met een poezenpakje aan hadden gekocht want Arie begon aan zijn eerste fluitconcert, zachtjes neuriënd met af en toe al een mooie trillende uithaal.
Ik heb al veel katten gehad, maar dit was echt te maf, nog nooit,hadden we een kitten dat kon fluiten.
Inmiddels weten we dat Arie fluit als hij verbaasd is (vaak), of erg blij (ng vaker) of als hij onverwacht iets lekkers krijgt (gegarandeerd een fluitconcert )
Iedereen die hem ziet valt als een baksteen voor zijn onhandige charmes en intens lief gezichtje.,Hij is nog zo volop in de groei dat zijn poten nog veel te lang lijken en hij struikelt er af en toe over maar geen probleem, hij staat op, staart in de lucht en even kijken of er iemand te porren is voor een spelletje.
Dat gedrag was hij maanden kwijt en heeft het sinds sinds eergisteren weer,terug. Zonder,enig probleem achtervolgt hij "oom" Eddie door de tuin, door de woonkamer,er,,twee trappen op, en dan samen zo hard mogelijk terug rennen.
Arie is weer helemaal zichzelf, het liefste kitten ooit.
Maar er zijn twee zaken waar we niet omheen kunnen:
1. Hij wordt weer geel
2. Hij valt weer af ondanks zijn uitstekende eetlust.
Het enige wat ik me toch afvraag, de prednison in deze hoge doseringen niet voor problemen kan zorgen.
Ik,bedoel,met deze prednisondoseringej wordt zijn afweer flink onderdrukt, dus,wordt hij weer erg vatbaar voor infecties. Maar weet iemand hoe het dan zit met de prooidieren? Ze zijn wel van goede afkomst, Kiezenbrink, maar zo'n muis/rat, hamster, gerbil zit,toch vol met bacteriën ?
Zou het kunnen dat we onbedoeld een eventuele infectie in stand houden met het voeren van prooidier en KVV??
In ieder geval, willen jullie met ons mee hopen dat onze kleine fluitketel ook dit weer te boven komt?
Mijn excuus voor weer zo'n lange lap tekst, maar we zijn hier zó geschrokken en bang dat het weer mis gaat (en wat dan, ik,durf er niet eens aan denken ....) en iedereen hier leeft ook,zo lief mee",
Dus kaar weer bedankt voor het "luisterend oor" en ook mijn excuus voor de spelfouten,,ik,heb mijn lenzen nog niet in,,en met min7 wordt het nog nèt geen gokwerk....
