Kittens leren elkaar om rekening te houden met elkaar, ze leren dat doorbijten pijn doet en je speelkameraadje dan wegloopt, ze leren hoe je je gedraagt tov een ander enz... Allemaal zaken die je ook bij kinderen in de kleuterklas ziet gebeuren en wat een erg belangrijke leerschool is. Neem dat weg, en je krijgt een kitten dat problemen heeft met zijn draai vinden, zich onbegrepen voelt en vaak 'aggressief' speelt.
Er zijn manieren om dat min of meer 'af te leren' door te negeren en weg te zetten enz... maar het heeft allemaal maar tot gevolg dat de kitten zich verlaten gaat voelen. En dat is ook niet erg bevorderlijk om een stabiel kitten te krijgen.
Bovendien zijn er vele mensen die er geen moeite voor willen doen, geen tweede kitten willen halen, het allemaal maar lastig vinden en zo komen die katten weer in het asiel terecht.
En zo zijn er nog vele gedragsvoorbeelden te geven.
Bovendien lijkt het mijn belangrijk dat een dier zichzelf kan zijn, als je wil dat hij/zij zich op en top lekker in zijn vel voelt. En dat begint bij zich gedragen volgens een natuurlijk gedrag en 'weten wat hij/zij is'. Katten leren tijdens het opgroeien van andere katten hoe zich te gedragen en wat ze werkelijk zijn. Je ziet zoveel katten die als enig kitten met de hand grootgebracht zijn en later vrij vreemd gedrag vertonen en niet lijken te weten dat ze kat zijn.
Echt, komt erg veel voor.
En hoewel dat beter is dan sterven, vind ik dat het wel iets is dat je zoveel mogelijk kan vermijden. Ik zeg niet dat het absoluut niet te doen is, maar het hangt van het alternatief af.
Ik geloof best dat je goede en slechte gastgezinnen hebt, net als je goede en slechte fokkers hebt, het is gewoon kwestie van goed zoeken. En als je zelf als gastgezin fungeert, alle taken van socialisatie en verzorging op je neemt (en daar hoort in mijn optiek dus een soortgenoot bij), en dan het kitten gewoon houdt ipv te herplaatsen, zie ik daar zeker geen probleem in.
Maar ik dacht dat de vraag hier ging over gewoon mensen die een kat willen nemen, zonder die als baby te verzorgen. Gewoon: als je een kitten neemt, hoe lang kan die dan best bij de moeder blijven?
Welja, dat hangt dan af van de situatie, maar is dan niet een vraag van waar hij/zij verblijft nadat hij/zij van de moeder gescheiden is.
En je hebt gelijk, als de moeder wild is, worden ze eerder gescheiden om ze tam te krijgen, en daar is zeker niets mis mee en inderdaad beter dan ze mee wild laten worden. Of dat dan in een gastgezin is of bij je thuis is al gelijk, zolang het kitten maar de nodige (ofwel beste) zorg krijgt, en het zal steeds verschillen welk gezin de beste zorg biedt. Want niet iedereen is er zo mee bezig en er zijn ook genoeg mensen die hun nieuwe kitten al meteen de eerste dag 8 uur alleen laten...
Maar op 6 weken scheiden, als je een perfect verzorgende, aanhankelijke moeder hebt, dat is wel verkeerd, omdat dit niet beter is dan het alternatief (bij de moeder laten). Situatie-afhankelijk dus.
Dus ja, het is beter om een kitten van een wilde moeder of dat verstoten is, alleen op de voeden, zonder soortgenoten dan om het bij de moeder te laten. Maar dat neemt niet weg, dat het nóg beter is om te zorgen dat hij/zij minstens tijdens de cruciale periode van 9 tot 14 weken een soortgenootje heeft om sociaal gedrag van te leren. Iedereen moet zelf beslissen hoe belangrijk men dat vind voor de eigen katten, maar je kan niet ontkennen dat het gewoon een stuk beter voor de kat is en daardoor ook en stuk aangenamer voor jezelf.
Of voor mij toch. Ik vind het belangrijker dat mijn katten gelukkig zijn dat dat ik mijn zin krijg. Ik wilde ook maar 2 katten, maar aangezien dat niet werkte tussen Kleintje en Cuzco hebben we er nu drie. En nu zijn ze gelukkig ipv dat ik mijn zin kreeg. Maar niet alle mensen denken zo of zijn bereid hun situatie aan te passen aan de nood van de kat. Spijtig genoeg...
Maar nu dwaal ik af.
