Barfplaats.nl

Mijn kleine juffrouw gaat begin december naar ome dokter . En word ontstokt .
Voordat de hormoonhuishouding weer op peil is dit duurt drie maanden ,dan heb ik weer even een vrolijke noot . En dan begint het gedoe weer . Wat haar vacht betreft zie ik het wel ,dit is voor haar verre van fijn . Ze is 3,5 jaar maar in die periode lijkt het wel een hoogbejaarde , een stoomlocomotief .
De blik in haar oogjes zegt me veel . Verder is ze niet te bereiken, luistert totaal niet .voor de onderlinge band ook niet bepaald gezellig .Ik heb veel geduld ,maar ik ben het zelf ook spuugzat . En thara zelf ook denk ik .Ze is Maar 1 keer jong ,en dan steeds dit gedoe

Klinkt als de juiste keuze wanneer ze er zoveel tijd last van heeft

Herkenbaar. En als je geen fokplannen hebt is sterilisatie helemaal prima. Mijn Flowie was doodongelukkig tijdens de loopsheid, daarna nog weken en de 2e loopsheid was een gedeelde. was het net over, kwam het na een week weer terug. Wat was ze ongelukkig, verdrietig en chagerijnig.. Na de ingreep hebben we weer onze blije Flowie terug gekregen.

Hier ook 1 maandje geleden Phemke laten castreren. Ben blij dat we de stap gezet hebben! Ze is nu 3 jaar en kreeg na iedere loopsheid toch steeds meer last van schijnzwangerschap.
Ik denk dat ze stiekem toch meer last had als wij dachten, want ze is nu vrolijker en heeft (nog) meer energie.
Hopelijk gaat alles goed en is het snel achter de rug.

Succes met de operatie! Wordt ze op de "gewone" manier gecastreerd of laparoscopisch?

dinky89 schreef: ↑vr 01 nov 2019, 09:32 Klinkt als de juiste keuze wanneer ze er zoveel tijd last van heeft

Ja hoor dat denk ik ook , ik heb het ook bijgehouden . Ik zie het alleen maar erger worden

Els&Flow schreef: ↑vr 01 nov 2019, 09:34 Herkenbaar. En als je geen fokplannen hebt is sterilisatie helemaal prima. Mijn Flowie was doodongelukkig tijdens de loopsheid, daarna nog weken en de 2e loopsheid was een gedeelde. was het net over, kwam het na een week weer terug. Wat was ze ongelukkig, verdrietig en chagerijnig.. Na de ingreep hebben we weer onze blije Flowie terug gekregen.

Ik hoop ook dat ik mijn blije ei weer terug krijg . Ik vind het zielig ook , net bezig met hersenwerk . Geen concentratie , ze begrijpt er ook niets van . Haar snuffelkleed nog wel . In haar normale doen is ze zeer slim

Doranto schreef: ↑vr 01 nov 2019, 13:14 Hier ook 1 maandje geleden Phemke laten castreren. Ben blij dat we de stap gezet hebben! Ze is nu 3 jaar en kreeg na iedere loopsheid toch steeds meer last van schijnzwangerschap.
Ik denk dat ze stiekem toch meer last had als wij dachten, want ze is nu vrolijker en heeft (nog) meer energie.
Hopelijk gaat alles goed en is het snel achter de rug.

Ik heb ook de indruk dat het bij Thara alleen maar erger en erger word

Lizzy schreef: ↑vr 01 nov 2019, 17:25 Succes met de operatie! Wordt ze op de "gewone" manier gecastreerd of laparoscopisch?

Ze word op de ""gewone "" manier gecastreerd . Mijn d.a is geen voorstander , bij hondjes van haar gewicht , om het laparoscopisch te doen . Haar gewicht schommelt tussen de 6,5 -7 kg

smulpaap schreef: ↑vr 01 nov 2019, 20:25 Ze word op de ""gewone "" manier gecastreerd . Mijn d.a is geen voorstander , bij hondjes van haar gewicht , om het laparoscopisch te doen . Haar gewicht schommelt tussen de 6,5 -7 kg

Nieuwsgierig......wat is de gedachte daarachter?

Tanna schreef: ↑vr 01 nov 2019, 21:08 Nieuwsgierig......wat is de gedachte daarachter?

Haar formaat
Het formaat en de bouw van de hond speelt ook een rol bij de keuze van de operatietechniek . Bij kleine(re) honden is de balans anders , er is bv minder ruimte in de buik .
Het totale wondoppervlak van een laparoscopische operatie is niet kleiner dan bij een reguliere castratie , het grootste voordeel valt hiermee weg .
Het opblazen van de buik met CO2 en een ev. heftige reactie van het buikvlies . Weer het formaat van het hondje . Eventuele afwijkingen aan de baarmoeder , als dat zo is moet alsnog worden overgegaan op de ""gewone "" manier . Omdat de baarmoeder niet door de kleine gaatjes verwijderd kan worden . Ze is natuurlijk wel 3,5 en je weet maar nooit hoe de baarmoeder eruit ziet
Het valt niet te voorspellen of er een reactie komt op de CO2 , en dit is voor mijn d.a de belangrijkste reden om dit bij een hondje van haar formaat niet uit te gaan voeren

De reactie op het opblazen, was voor ons ook een negatief punt. Maar omdat alle andere punten voor ons positief waren (grote hond) hebben wij toch voor laparoscopie gekozen. Ze heeft 1 dag best wel buikpijn gehad, dus ik denk dat ze niet helemaal lekker op dat opblazen gereageerd heeft. Maar bij een 'gewone' operatie wordt er flink aan de eierstokken getrokken, omdat ze éérst uit de buikholte worden gehaald en dan pas verwijderd. Daar hebben ze ook last van, en wat is nu erger? Ook een risico vind ik, is dat ze met een hittebron in de buikholte gaan. Bij een klein hondje lijkt me het risico dat er iets geraakt wordt ook zeker groter.
De kleine wondjes wat bij een grote hond zeker een voordeel is, valt bij een klein hondje inderdaad ook weg. Bij een hondje zoals jij hebt, zou ik dan ook zeker voor 'gewoon' gaan.

smulpaap schreef: ↑vr 01 nov 2019, 20:25 Ze word op de ""gewone "" manier gecastreerd . Mijn d.a is geen voorstander , bij hondjes van haar gewicht , om het laparoscopisch te doen . Haar gewicht schommelt tussen de 6,5 -7 kg

Ah! Ja, ik was even vergeten dat jouw hondje maar zo weinig weegt!

Heel begrijpelijk en dit was ook voor ons de aanleiding om Saartje jaren geleden te laten castreren, op de gebruikelijke manier. Ze had een wondje van nog z0'n 2,5 cm en herstelde supervlug, beetje te, want ze probeerde naa 2 dagen weer op de bank te springen.

Uiteindelijk heb ik ook een veel stabielere hond terug gekregen.

M@rina schreef: ↑za 02 nov 2019, 20:42 Heel begrijpelijk en dit was ook voor ons de aanleiding om Saartje jaren geleden te laten castreren, op de gebruikelijke manier. Ze had een wondje van nog z0'n 2,5 cm en herstelde supervlug, beetje te, want ze probeerde naa 2 dagen weer op de bank te springen.

Uiteindelijk heb ik ook een veel stabielere hond terug gekregen.

Heel herkenbaar, dat springen. Nog geen 24 uur later sprong onze dame buiten op een stenen muurtje. Dat deed ze anders ook, dus waarom nu niet?