sluit je aan.Natuurlijk kan ik niet beoordelen of jij in de overgang zit of dat het bv verwerking van je operatie is, maar misschien helpt mijn stukje je iets.
Ik kreeg rond 46/47 vage klachten, zoals ineens zo moe, duizelig, kotsmisselijk, soms pijn in mn gewricht (en), maar ook hartkloppingen, via de huisarts bloed laten prikken voor oa hb, uiteindelijk naar de cardioloog. Allemaal niks. Heb gevraagd kan dit door de overgang komen, nee dit waren klachten die niet bij de overgang hoorde. Naar huis, en toch, ik bleef me rot voelen. Altijd een stabiel karakter gehad, kreeg ik lasten pms murder nivo, waar ik natuurlijk van schrok, want wat is dit.? Kon zo maar om feitelijk niks de ander wel aanvliegen, wel eens gedacht ik moet nu weglopen want anders pak ik iets en ram zo hard. Ook ineens kunnen janken om niks, daar zit je dan aan het ontbijt, man vraagt iets ....boehhh .... snikken, en die arme man keek me aan, wat heb ik fout gedaan. Boos om alles en janken om niks.
Ik ben bij acupunctuur gekomen, en zij helpt mij al jaren, ik heb via haar chinese pilletjes gekregen die mij goed hebben geholpen. Ease the yourney ying/yan, 2 verschillende, eerst de 1 gekregen en later de andere, inmiddels nu zonder pillen.
Maar het is ook wat iemand anders ook schreef, wees lief voor jezelf, en accepteer wat t met je doet.
Heb ik een moordbui, dan herken ik het nu, zeg tegen manlief, laat me maar voel me erg sjaggie, of als ik zomaar om een scheet moet janken, sorry heb last van hormonen laat me maar ff janken. Ja die arm om me heen is dan toch wel fijn.
De moodswings vind ik ook erg lastig, zo ben ik nooit geweest, maar door te accepteren dat die er nu soms zijn, maar ook wetende dat het overgaat, onderga ik het gelaten, de ene keer ga ik in de tuin wroeten, de andere keer wandelen of eet een groot stuk chocola.
Moe en het slechte slapen daar heb ik nog niets op gevonden, acupunctuur helpt er wel wat bij maar toch, zou wel beter willen slapen, wil er niet pillen voor gaan slikken.
Het begrijpen wat er met je lichaam gebeurd is het 1e gewin, lief zijn voor jezelf het grootste, zeg tegen de ander sorry ik voel me.... rot/sjaggie/misselijk ( echt was soms zo misselijk dat ik wel op werk bezig was en dacht mijn ontbijt komt er straks zo uit).
Lastig is het dat je ook puberende kinderen in huis hebt, maar weet dat zij de ruimte mogen krijgen om te puberen, jouw lichaam is eigenlijk in een zelfde ook al is het omgekeerde staat, maar beide hebben last van hormonen.
Maak het bespreekbaar, en neem ook jouw ruimte in, het is niet niks, echt soms is het topsport.
Is het de overgang, succes, maar vergeet ook niet te lachen, ja ook soms om jezelf.
Er zijn speciale vrouwenklinieken die je kunnen helpen, er zijn testen of bepaalde middelen die je kan gaan slikken deze kunnen zij voorschrijven /adviseren. Mij heeft toen erg geholpen om er over te lezen, jeetje wist toen niet dat misselijkheid, hoofdpijn, duizelig erbij hoorde, eenmaal wetende werd het niet minder erg maar wel dragelijker.
Ik hoop dat mijn ervaring jou iets kan helpen.
)..... 
