Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3359747
Ik ga met Kim mee! Dat onrustige en dergelijke en overprikkeling kan zijn dat je ondanks alles toch teveel met hem doet. Hoe suf dat ook klinkt. Een hond die moeilijker prikkels verwerkt kan gewoon minder hebben en het klinkt een beetje alsof Dex dat ook heeft, wat moeilijker prikkels prikkels verwerkt.
Wij noemen Harry ook ons autistje; de enorme behoefte aan regelmaat en voorspelbaarheid. De omgang met onverwachte dingen/geluiden is moeilijk.... Komt dan nog bij ons bij dat Harry nachtblind is en dus echt volledig in paniek kan raken in het donker omdat hij wel dingen hoort maar ze niet ziet....
En wat je zegt; hij is echt lief hoor, mijn knufflebeer, maar pfoe soms...

Harry doet het fantastisch als hij 3 korte rondjes van zo’n 20 minuten in de wijk heeft, dat zijn genoeg prikkels en indrukken voor hem. Meer wordt hij drukker en laat hij ook meer ‘ongewenst’ gedrag zien. Dan komen we ook nog eens in een vicieus cirkeltje, meer overprikkeld, moeilijker kunnen slapen, dus nog sneller overprikkeld, nog slechter kunnen slapen en ontspannen enz. En hij loopt het liefste altijd hetzelfde rondje als we hem laten kiezen. Omschakeling na de honden die ik gehad heb, die liepen het liefste een uur of langer en heb ik zo ongeveer heel Zwolle wel gezien want elke keer een andere route is veel en veel leuker.
Het bos is blijkbaar minder prikkels voor hem en daar lopen we wel hele einden, maar ja ik heb nu eenmaal niet de luxe dat ik elke dag met hem naar het bos kan.

Daar waar de andere honden de hondenclub het einde vonden en het liefste zo veel mogelijk dingen deden werd Harry er juist heel onrustig van en was hij niet leuk zondagavond en maandag... Nu we geen club meer hebben is dat dus niet meer zo....

Ik voel me met regelmaat ook nog schuldig omdat ik dus eigenlijk veel minder doe met ze dan ik gewend ben (Lola wordt oud en loopt nu niet meer zover) maar Harry doet het er wel beter op, ook een stukje omdenken dus en nog beter kijken naar wat je hond nou eigenlijk nodig heeft om een gelukkige hond te worden/zijn.
En de enige die dik wordt van de minder beweging ben ik haha, dus zij zullen er wel geen last van hebben.

Dus jij komt er ook echt wel met Dex, je bent al super bezig, maar misschien is het voor Dex teveel?
#3359748
Dat is het ook het was net even te ver/te veel voor hem. Het stomme is ik weet dat het zo bij hem werkt, houd er eigenlijk ook altijd rekening mee. Als we bv op een wandeling hier in de buurt meerdere honden tegen komen dan kort ik de wandeling in, dan heeft hij genoeg prikkels gehad. In de buurt maken we nieuwe rondjes maar altijd met een stuk herhaling/iets bekends erin. En vanmorgen op het lege strand heb ik er gewoon niet aan gedacht… maar het feit dat hij zo aan het spelen was zegt al genoeg over de prikkels die hij op een leeg strand oppikt. Het is inderdaad echt omdenken, dat weet ik maar moet me er af en toe weer bewust van worden :)
Gebruikersavatar
Door Kaio
#3359754
Ik vind hoe je het omschrijft van jullie ochtendwandeling dat jullie het best goed doen zo saampjes, en tja achter vogels aanjagen is interessanter daneen balletje he.
Dat ie dus op het einde heftiger reageert is dus inderdaad te veel prikkels te moe, zeg maar stress emmertje loopt over.

Je hebt het erover om behendigheid of speuren te gaan doen na jullie A. Met de omschrijving van dex (los dat het al een bulldog is he wat ik minder geschikt acht voor behendigheid) zou ik voor speuren gaan.
Behendigheid komt veel meer en andere opwinding bij kijken. Ook een opgewonden hond gaat eerder over in zijn levels, raakt eerder overprikkeld en dus kan ie eerder uitvallen. En daarnaast zijn de rest ook nog eens vaak overprikkeld of gewoon erg druk. Bovendien kan de overprikkeling nog dagen nawerken.
Daarnaast biedt speuren de hond de mogelijkheid om het zelf te doen, sterker nog jij moet hem vertrouwen en niet andersom, hij gaat het jou vertellen! Dat zorgt ook nog eens voor wat zelfvertrouwen bij hem en en band bij jullie. Daarnaast werkt snuffelen bij de hond ontspannend. En het is gewoon niet zo high level opwinding als behendigheid over het algemeen.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3359755
Er zijn al super goede dingen gezegd en je bent zelf ook eigenlijk al hartstikke op de goede plek met hem, maar het voelt gewoon zo moeilijk om alles wat je je hond (en jezelf, laten we wel wezen) gunt los te moeten laten omdat dat niet is waar deze hond gelukkig van wordt.

Ik lees wel een paar dingen over de gedragstherapeut waar ik wat over wil zeggen. Ik pak even losse flodders, maar het gaat om het grote geheel natuurlijk.

Als jij ergens nog het idee hebt dat jullie wel in het park kunnen gaan oefenen ipv dat je een hond regelt, dan heeft de GT jou niet goed genoeg uit weten te leggen waarom jullie doen wat jullie aan het doen zijn! Want in het park met ongecontroleerde omstandigheden willen oefenen is echt heel erg niet slim met een hond die reactief (en snel overprikkeld) is. En het is aan de GT om echt tot jou door te dringen waarom dat geen goed idee is!
Nog twee uurtjes hebben als deadline vind ik ook niet oke. Want dit ga je niet in nog 2 uurtjes oplossen. Een GT neem je in de hand tot je voldoende van het proces doorlopen hebt dat je alleen verder kunt. Of dit nu door letterlijk lessen krijgen is (wij hebben in al die jaren Monique maar 1 keer hier thuis gehad) of door ondersteuning via telefoon, mail en filmpjes maakt me niet uit. Maar je bent pas klaar als je klaar bent, simpel.

Ik zou niet meer elke week naar les gaan en Dex confronteren met wat hij moeilijk vindt. Wees eens eerlijk, gaat het redelijk oke omdat ie niet uitvalt, of gaat het eigenlijk helemaal niet zo oke voor Dex, maar is ie in staat om dat gedrag (nog net) niet te tonen?
In hoeverre is de stress van die avond (die dagen blijft hangen in zijn lijf) het je waard? Leert hij daar echt voldoende waardevolle dingen, of kun je beter die stress uit zijn stressemmer weglaten en daardoor beter genieten van wat Dex wel leuk en fijn vindt?

In dat opzicht vind ik de post van Kim hier mooi. Accepteer dat Dex Dex is en dat hij niet anders gaat worden omdat jij een ander idee hebt bij het hebben van een hond. Dat proces hebben wij met Oscar ook doorlopen en ja, dat is moeilijk! Maar heb je dat eenmaal gedaan, wordt het wel veel makkelijker om te genieten van wat je wel hebt. En daarmee maak je het allemaal veel leuker en makkelijker voor jezelf, want van kijken naar wat niet goed gaat, wat niet wil en wat je hem wel zou gunnen maar niet kan geven wordt niemand gelukkig.

Ik zou je in dat opzicht het boek van Monique aan willen raden, daarin wordt dit thema heel uitgebreid uitgelicht. En dat is echt meer dan de helft van de oplossing, als je het mij vraagt. En hey, je bent goed bezig! De moed verliezen hoort er soms ook bij. Doet niets af aan hoe hard je je best doet voor jou lieve Dex!
Door Robian
#3359946
Ik heb hier voor het eerst van mijn leven ook een reaktief mormeltje.
Met 1 jaar ging meneer compleet uit zijn plaatje als hij een hond op 500 meter afstand zag. Hij was niet meer bereikbaar, ook al hield ik er frikandellen voor.
Ik heb momenten gehad dat ik dacht, dat komt noooooooit goed...

Wat ik deed en nog steeds doe is belonen voor kijken. Op een afstand dat hij nog steeds bereikbaar is.
Er zijn momenten dat meneer toch flipt. Op zo’n moment is het jammer dan en haal ik hem zo snel mogelijk uit de, voor hem, moeilijke situatie.

Hondenscholen kon meneer niet aan. Veel te veel prikkels. De behendigheids wedstrijden met Jack daar ben ik mee opgehouden omdat Liefje het niet aan kon. Ik heb me alleen geconcentreerd op kijken zonder flippen.
Toen Levi 2 jaar was ben ik voorzichtig in een super kleine groep behendigheid gaan doen.

levi is nu 4 jaar. Hij kan het nu aan dat er een hond op 1,5 meter afstand langs loopt.
Ik moet dan wel op tijd zijn met kijken/belonen want anders gaat hij alsnog rellen.
Het gaat elke dag steeds beter met ons relnichtje. Het blijven golf bewegingen, 1 stap achteruit, 2 vooruit, maar we komen er wel.

Geef het tijd. Dit is iets wat je naar mijn mening niet in een maand oplost.
En wees lief voor jezelf en je maatje..
#3359959
Een hart onder de riem is wel op zijn plaats....vind het zo sneu :-* :-*

Maar net als Constance weet ik ook alleen "mijn bullendingen"en dat is mijn ervaring..met Jane...Terror Jane..ze is inmiddels 5 en ik wil je niet ontmoedigen maar ze is licht veranderd maar heeft nog steeds een mega gebruiksaanwijzing en wij zijn gewoon helemaal klaar met het "gezeur" en "commentaar" over / op haar gedrag..ze is zoals ze is...en lastige kinderen doe je ook niet weg..je doet alles wat in je macht ligt om verbeteringen te realiseren maar bij sommige honden houdt het gewoon op..en die hebben wij...so be it..

We gaan het zeker niet ontkennen en ook niet mooier maken dan het is maar Jane is Jane.."sorry hoor ik wacht even want Jane is niet zo makkelijk".."nee..Jane is gewoon niet zo gezellig".."Boy kan je aaien maar laat Jane maar met rust"..Soms nog steeds vreselijk waardeloos omdat we de meest "comfortabele"reu hebben die je maar bedenken kan..en toen kwam Jane....MAAR ondanks alles zijn we gewoon mega trots op haar ..hebben we ook heel vaak medelijden omdat ze zichzelf ook in de weg zit ..

We hebben nu een mega tuin en daar loopt ze inderdaad de hele dag te snuffelen en rommelen..."Jane is weer ff lekker op stap"..tussen de blaadjes..er loopt 's nachts vast van alles door te tuin...en Jane loopt er (hoe herkenbaar Constance) er knorrend en spoorzoekend achteraan door de tuin...Maar buiten de tuin loopt ze vast ..altijd..los is niet mogelijk ..

Aan de overkant van ons huis is een soort van gemeenschappelijk veld..daar kwamen na een lange periode van afwezigheid de paardjes weer terug..met stalletje en in een omheind gebied..Boy denkt..oke..die stonden er volgens mij gisteren nog niet..en dan is het gewoon voor eeuwig en altijd klaar..Jane heeft echt weken getrokken als we uit gingen omdat ze hoe dan ook weer naar die paardjes moest..ze ging zelfs zeuren om extra uit te gaan met als enige doel ..naar de paarden..Wij hebben er voor gekozen om te gaan ..tot vervelends aan toe..en maar hyper langs dat hek ..in volledige ademnood ..helemaal over haar zeik van de spanning..niet plassen en poepen daar was geen tijd voor ..Ik vond dat echt zo waardeloos en opeens zonder dat je het eigenlijk merkt omdat je al zo murw ben van dat gedoe..loopt ze langs de paardjes..kijkt ze er niet meer naar ..reageert ze nergens meer op en is superblij als t kleine paardje ff komt snuffelen..en alles is weer "normaal"..ik kan totaal niet bedenken wanneer de omslag is gekomen en waarom het nu gewoon oke is..misschien het oeverloos blijven lopen van dat rondje langs de paardjes en gewoon niet reageren op haar stomme gedrag zodat het ook gewoon geen trigger meer was..Ik zou het echt niet weten..Maar morgen kan er zomaar weer iets in haar leven zijn dat weer voor een herhaling van bovenstaande zorgt het is niet te peilen...
Jouw lieve Dex is nog jong en jij bent nog in de mega baal fase maar soms helpt loslaten gewoon..Ik wil niemand hier beledigen maar ik vergelijk het weleens met autisme..ze heeft haar eigen wereld en dat geeft gewoon veel problemen met bepaalde dingen..Als ik elke dag mijn zwart schoen op plaats X zet en ik zet daar nu rode schoenen neer gaat ze in de aanval blaffen, stom doen..vooral op afstand..Nou dan gaan we weer een heel toneelstuk opvoeren waarbij wij haar laten wennen aan de schoen en op haar gemak stellen en dan is het weer klaar..en is ze blij ..en DAT proces doen we nog steeds meerdere keren per week en zo leert ze nog steeds bij..plastic tas op de grond, jas over een stoel noem maar op zij ontdekt alles wat anders is dan daarvoor....en daar werken we dan aan ..maar ik stop geen energie meer in dingen die ik niet van haar kan veranderen omdat je het toch heel vaak doet uit schaamte dat jij weer met zo'n "rot hond"loopt ..Er lopen hier tig kleine hondjes die ook niet te hanteren zijn, uitvallen blaffen en naar fietsers bijten maar ja "dat zijn kleine hondjes he"..en wij staan met onze honden op "de lijst"..

Beetje loslaten ..helpt echt...
#3359978
Kim_S schreef:Een deel van je verhaal is herkenbaar hier.

Atz valt niet uit, maar is heel snel overprikkeld en is dan niet meer bereikbaar. Bij hem uit het zich in gigantisch trekken aan de riem en veel blaffen. Wat wandelen met hem niet heel leuk maakt, maar als we het een tijdje niet meer doen dan raakt hij nog meer overprikkeld als we wèl weer lopen.

Bij hem zijn het zijn genen (de Wetterhoun staat niet echt bekend om zijn volgzame karakter ::)) en de leeftijd. Hij is nu 2,5 maar nog steeds snel overprikkeld. Het eerste jaar was verschrikkelijk, nu begint het iets beter te worden.

Wat bij Atz helpt:
- Accepteren dat hij het moeilijk vindt zich te concentreren. Hij kan het gewoon niet langer dan 5 seconden maximaal als er afleiding is. Genoegen nemen met kleine dingen, hele kleine stapjes. En accepteren dat hij niet “voorbeeldig” is. Dat helpt mij heel goed. Ik laat hem op die momenten blaffen, en laat hem trekken aan de riem. Of geef hem meer ruimte om te snuffelen. Het is zijn manier om om te gaan met de prikkels. Na een tijdje kalmeert hij dan wel wat.
- Daarnaast trainen we elke dag in een hele rustige omgeving. Ik heb makkelijk praten want hier is niet zo veel, maar ik merk dat hij sneller leert zonder prikkels (bijvoorbeeld binnen in huis) en dat het dan wat later met weinig prikkels (buiten zonder afleiding) ook een stuk beter gaat.
- Snuffelen. Kan met snoepjes, kan ook zonder. Bij Atz maakt het zijn hoofd en stress-emmertje leger.
- Aandacht voor jou belonen. Ik ben begonnen met elke keer dat hij naar mij kijkt een koekje te geven, tijdens moeilijke momenten of als hij moet wachten. Echt elke keer belonen. Na een paar keer viel het kwartje, en doet hij dat nu vaker. Uiteraard niet als er te veel prikkels zijn, maar dat geldt voor alles.

Wie weet zit er iets tussen wat bij jullie past. Dikke knuffel :-*
Ken je het boek ‘fired up frantic and freaked out? ‘ ik denk feest van herkenning ;) heeft ook dezelfde benadering als van jou bij Atz. Ik kan het je mailen geloof ik, interesse stuur maar PB
#3359982
Ik heb ook een uitvaller. Bij vlagen, in bepaalde situaties. Maar vooral ook een hond met heel sterke drive (jacht) en focus.

Ik heb een paar opmerkingen, gewoon omdat sommige dingen bij mij net anders uitpakken

1) veel fysieke activiteit geeft hier rust. Dus laten werken voor de step, of hardlopen of met speuren. Wel 1-op-1 dingen dus, maar dat hij die drive ergens in kwijt kan. Minimaal 1x pw, liever vaker

2) ik gebruik veeeeel beloningen maar corrigeer ook. En ja, ik ben ook wleeens flink uit mijn slof geschoten en dat helpt niet. Hoe kalmer ik ben, hoe meer hij mijn energie pakt. En als ik de andere hond negeer, niet kijk, mijn lichaam ‘losjes’ houdt en tegen hem praat als ‘joh, doe niet zo raar, da’s de lieve labrador, die ken je geeft niks’ dan helpt ook dat iets. Ik heb veel gehad aan ‘the other end of the leash’ in praktische tips hoe mijn lichaamstaal invloed heeft op mijn hond. En ik weet dat hij mij niet verstaat maar ik gebruik zin en toonhoogte die de emotie uitdrukken die ik bij hem zou willen zien

3) oefenen met aandacht op jou ook (juist) als er niks in de buurt is. Wat ik bij Spot merkte is dat ‘kijk’ of een klik met de tong (bedoeld om hem naar mij te laten kijken) geassocieerd werden met ‘oh er is blijkbaar iets’ en dan gong de radar alleen maar harder focussen op de omgeving en de alertheid alleen maar meer omhoog. Sinds ik regelmatig in de wandelingen hele gemakkelijke gehoorzaamheid inbouw, heb ik meer contact

Een leuke om op te oefenen is ook een ‘nood-u-bocht’

7. EMERGENCY U TURN: Life tends to happen to us when we didn’t expect it, so everyone needs a conditioned response to a dog showing up too close or by surprise. You can use the Emergency U Turn before your dog responds to prevent trouble (and give your dog lots of reinforcement once you’ve turned and moved away) or you can use it to get out of a bad situation in which your dog is already reacting (just turn and move away, no reinforcement this time, but stop when you think your dog can listen and ask for an appropriate behavior.) The key is to have practiced a fast pivot and cheerful retreat, so that both you and your dog are conditioned to do it fast in an up-beat, happy way instead of being in a panic.

4)lijnvoering; als je moeite hebt je handen ontspannen te houden, kan een heupgordel soms echt een verandering zijn.

5) leeftijd is ook de leeftijd dat territorium een rol gaat spelen. Dus ja, een stukje regie, zeker rondom het blafgedrag in huis is niet overbodig denk ik. Maar aangezien ik daar nooit last mee heb gehad, heb ik daar niet zoveel advies over. Hooguit boekenwijsheid.

En je hebt tijd! Hij is nog jong, we horen zo vaak ‘met 1 jaar volwassen’ maar ik denk dat het echt wel een jaar of drie vier duurt voor een hond stabiel is en soms langer. (Spot is 7 en stabiel en hij in dat is :biggrin2: er nog niet)

Ik moet mijn trein uit, heb nog wat maar dat komt later :)
Gebruikersavatar
Door Kaela
#3359984
Siberienne schreef:Ik heb ook een uitvaller. Bij vlagen, in bepaalde situaties. Maar vooral ook een hond met heel sterke drive (jacht) en focus.

Ik heb een paar opmerkingen, gewoon omdat sommige dingen bij mij net anders uitpakken

1) veel fysieke activiteit geeft hier rust. Dus laten werken voor de step, of hardlopen of met speuren. Wel 1-op-1 dingen dus, maar dat hij die drive ergens in kwijt kan. Minimaal 1x pw, liever vaker

Maar denk dan wel aan activiteiten die zijn drive (die van Dex) beantwoorden zonder dat hij daarvan overprikkeld en gestresst raakt. Ik zag dat je behendigheid overwoog, maar behendigheid geeft enorm veel opwinding en prikkels op een manier die maar heel weinig honden kunnen hebben. Speuren en naast (voor) de fiets laten lopen zijn juist weer prikkelarme activiteiten die juist een stress afvloeiende werking hebben. Daar heeft naar mijn mening elke hond meer baat bij, maar zeker een reactieve, onzekere hond.

2) ik gebruik veeeeel beloningen maar corrigeer ook. En ja, ik ben ook wleeens flink uit mijn slof geschoten en dat helpt niet. Hoe kalmer ik ben, hoe meer hij mijn energie pakt. En als ik de andere hond negeer, niet kijk, mijn lichaam ‘losjes’ houdt en tegen hem praat als ‘joh, doe niet zo raar, da’s de lieve labrador, die ken je geeft niks’ dan helpt ook dat iets. Ik heb veel gehad aan ‘the other end of the leash’ in praktische tips hoe mijn lichaamstaal invloed heeft op mijn hond. En ik weet dat hij mij niet verstaat maar ik gebruik zin en toonhoogte die de emotie uitdrukken die ik bij hem zou willen zien

Honden begrijpen wel degelijk wat je zegt. SATS maakt heel erg veel gebruik van benoemen en als je elke keer benoemd leert je hond dat woord kennen, net als een commando. Wij benoemden alles volgens de SATS methode en dat helpt als een trein. Ook voor jezelf, omdat het je enorm helpt om zelf ontspannen en rustig te blijven. Als jij verteld dat het die lieve labrador is die wel al kennen, dan geloof je dat zelf op het moment ook en straal je dat weer uit.

3) oefenen met aandacht op jou ook (juist) als er niks in de buurt is. Wat ik bij Spot merkte is dat ‘kijk’ of een klik met de tong (bedoeld om hem naar mij te laten kijken) geassocieerd werden met ‘oh er is blijkbaar iets’ en dan gong de radar alleen maar harder focussen op de omgeving en de alertheid alleen maar meer omhoog. Sinds ik regelmatig in de wandelingen hele gemakkelijke gehoorzaamheid inbouw, heb ik meer contact

Waaaahaaaa, herkenbaar. Toen Oscar nog losliep was het "kom hier" commando voor hem het allerbeste "he nu is er iets in de buurt wat ik helemaal niets/tof vind en waar ik direct naar toe moet". signaal. Compleet kansloos was ik haha. Dus inderdaad, eerst en steeds blijven oefenen als er juist niets is.

Een leuke om op te oefenen is ook een ‘nood-u-bocht’

7. EMERGENCY U TURN: Life tends to happen to us when we didn’t expect it, so everyone needs a conditioned response to a dog showing up too close or by surprise. You can use the Emergency U Turn before your dog responds to prevent trouble (and give your dog lots of reinforcement once you’ve turned and moved away) or you can use it to get out of a bad situation in which your dog is already reacting (just turn and move away, no reinforcement this time, but stop when you think your dog can listen and ask for an appropriate behavior.) The key is to have practiced a fast pivot and cheerful retreat, so that both you and your dog are conditioned to do it fast in an up-beat, happy way instead of being in a panic.

4)lijnvoering; als je moeite hebt je handen ontspannen te houden, kan een heupgordel soms echt een verandering zijn.

5) leeftijd is ook de leeftijd dat territorium een rol gaat spelen. Dus ja, een stukje regie, zeker rondom het blafgedrag in huis is niet overbodig denk ik. Maar aangezien ik daar nooit last mee heb gehad, heb ik daar niet zoveel advies over. Hooguit boekenwijsheid.

En je hebt tijd! Hij is nog jong, we horen zo vaak ‘met 1 jaar volwassen’ maar ik denk dat het echt wel een jaar of drie vier duurt voor een hond stabiel is en soms langer. (Spot is 7 en stabiel en hij in dat is :biggrin2: er nog niet)

Helemaal mee eens! Met 1 zijn ze nog zooooo vol in ontwikkeling.

Ik moet mijn trein uit, heb nog wat maar dat komt later :)
Door Chouka
#3359987
Ik wil niet zo maar advies geven zonder de hond te zien.

Wel wil ik je mijn mooi eindresultaat meegeven.
Waar ik goed mee was waren bloesems. Eerst bachbloesems en daarna andere bloesems. Na elk flesje kreeg hij een nieuw flesje aangepast aan hem.
Ik heb heel veel werkpunten gehad en telkens andere. Ik ken het om met mijn handen in mijn haar te zitten en het niet meer te weten. Ik ken het dat professionelen het niet meer wisten en dat ik dan zelf iets geprobeerd heb, want opgeven vond ik geen optie.
Ik ging naar de hondenschool. Vanaf puberleeftijd heb ik een hondengedragstherapeut die ik ken gevraagd om ook nog privéles. Dan kon ik ook altijd mijn vragen stellen.
Toen hij 2 was begon ik te merken dat mijn doorgedreven opvoeding begon te werken.
Nu is hij 3 en het is een zalige hond. Rustig en aangenaam in contact met andere honden en mensen.

Ik herken heel wat uit jou verhaal. Het mijne was nog heel veel erger.
Gewoon nooit opgeven.

Vooral van die bloesems was ik heel tevreden. Dat duurt wel heel lang. Ik denk dat we dat meer dan een jaar gegeven hebben en telkens opnieuw aangepast.
Gebruikersavatar
Door Kim_S
#3359989
Siberienne schreef:Ken je het boek ‘fired up frantic and freaked out? ‘ ik denk feest van herkenning ;) heeft ook dezelfde benadering als van jou bij Atz. Ik kan het je mailen geloof ik, interesse stuur maar PB
Nee ken ik niet, en ja ik stuur je een pb! :biggrin2:
#3360334
Vanmorgen nog eens rustig alle reacties doorgelezen en de tips opgeschreven. Veel wat gezegd is is bekend maar het lijkt of ik eens in de zoveel tijd een soort van mind dip krijg ofzo en ik het even niet meer weet en niet meer kan bedenken en dan is het fijn om het van een ander te horen. Daarom heb ik het nu ook opgeschreven dan kan ik het er weer eens bijpakken. Wil van het gedrag ook een soort van dagboekje gaan bijhouden nou ja niet elke dag maar dat we wel wat zicht krijgen op verbetering of verslechtering. Dat hebben we nu eigenlijk niet omdat je ook weer snel vergeet hoe het was ofzo.

Deze week een paar heerlijke wandelingen met hem gemaakt. Waarbij hij wel een keer uitgevallen heeft maar ik zag het hondje aankomen, ging aan de kant staan maar het hondje viel ook naar hem uit en de koekjes die ik bij me had waren niet voldoende. Het was niet heel extreem en snel weer over toen het hondje voorbij was. Letterlijk ze waren nog geen meter verder toen hij snel ging snuffelen naar zijn koekjes :)

Vorige week bij de training opgelet hoe hij daar staat en dat was op zich wel relaxed. Het is het aanlopen naar het terrein als er honden komen en gaan en uit alle hoeken (kunnen) komen waar ik dan ook weer spanning uit haal. Op het veld ging het eigenlijk wel goed zit hij in mijn ogen relaxed en doet zijn oefeningetjes best goed. Blijf het wel in de gaten houden want het moet idd niet te veel spanning opleveren. Ze trainen aan de andere kant van het veld altijd behendigheid en heb even beter ernaar gekeken als anders en begrijp wat jullie bedoelen het is inderdaad een opgewonden gedoetje :P

Heb wat rond gevraagd voor speurlessen kon het op internet zo snel niet terugvinden iets in de buurt maar heb wat tips gekregen welke ik verder nog moet uitzoeken.

We hebben het vanmorgen ook over een muilkorf gehad niet omdat het nu zo extreem is maar zoals maandag op het strand dat die new foundlander opeens bij ons stond dat vond ik toch niet prettig. Het ging goed en daarbij was het een grote stevige hond maar ik wil niet dat hij schade kan maken of erger als het een klein hondje is. Eigenlijk alleen voor het geval dat als hij ergens losloopt. We laten hem uiteraard alleen op plekken die goed te overzien zijn en erg rustig zijn los.

Verder is het idd accepteren en omdenken en niet in paniek raken als ik het even niet meer weet. Heb een paar drukke weken op mijn werk gehad en merk dat dat me geen goed doet, maar het zou nu wat rustiger moeten worden dus tijd om even pas op de plaats te maken.
#3360353
Lastig he... ik moet met Ilan ook opletten, maar ik heb misschien het voordeel dat hij een stuk kleiner is.
Ik liep altijd een bepaalde ronde 's ochtends, maar nu is het donker en het wordt drukker met honden die hij eng vindt. De kans om tot uitvallen te komen is dan een stuk groter, dus we lopen nu een ander rondje. Wel kleiner, maar veel rustiger. Dan maar wat meer snuffelen dan meters maken.
In de zomer deed ik altijd meteen de gordijnen open als we beneden kwamen met als gevolg dat hij ook die ene enge hond elke keer voorbij zag komen. Simpele oplossing: gordijnen blijven dicht tot ik Ilan naar mijn ouders breng voor de dag.

En speuren, ja dat doet hij eigenlijk de hele dag. Ik zou je een van deze instucteurs aanraden: https://www.praktijkspeuren.nl/
Gebruikersavatar
Door Laika
#3360354
Ik zie dat je in Alkmaar woont. Wellicht kan je dan gaan speuren bij Cor Oldenburg. Hij woont en werkt rond Beverwijk. Wij gingen vaak speuren in het duinreservaat. Cor heeft veel verstand van speuren (heeft ook een boek geschreven hierover) en hij is gedragstherapeut. Ik heb heel veel geleerd van hem en het heeft onze reactieve/angstige dober veel goed gedaan.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door